Als lezer en als schrijver heb ik mij lange tijd dakloos gevoeld. Totdat ik Charlie ontdekte. Ik was meteen thuis. Nu, een jaar later werd Charlie uitgenodigd voor The Battle of the Magazines, het voorprogramma van RAAK!, een reeks woordduels aangestoken door Saskia De Coster. Ik mocht in de boksring vertellen waarom Charlie mijn hart heeft gestolen en het beste magazine van de Lage Landen is. Wie niet aanwezig kon zijn, kan hier mijn vurig pleidooi nalezen.
Sla een willekeurige glossy open. Hoeveel vrouwen zie je die je ook had kunnen tegenkomen op straat? Na acht uur in de make-up zou ik er nog niet uitzien als wat er in zo’n magazine voor gemiddeld moet doorgaan.
Vrouwenboekskes staan vol met dit soort plaatjes. De begeleidende teksten gaan over de achtersten van verschillende Kardashians, onbetaalbare handtassen, de 10 dingen die hij niet wil dat je doet in bed en het nieuwste Hollywood-approved crash dieet. Twintig jaar in de schoolbanken en we lezen nog steeds sprookjesboeken vol roze glitter afkomstig uit de Photoshop-toverstaf.
Ik weet het, tegen de damesbladen aantrappen, het is eigenlijk te gemakkelijk. Een gegarandeerde homerun. Maar het kan niet vaak genoeg worden gedaan. Want kom aan, vrouwen zijn zoveel slimmer dan dit. We hebben nood aan media die representatief zijn. Ik wil dat vrouwen serieus genomen worden. En daarom ben ik een Charlie.
Want Charlie en ik, wij lijken wél op elkaar. We zijn jong en tegendraads, proberen graag nieuwe dingen en gaan in ons enthousiasme soms op onze bek. En als ik degene ben die valt, dan is het vaak Charlie die me weer omhoog trekt.
We hebben nood aan media die representatief zijn. En daarom ben ik een Charlie.
We steken regelmatig onze kop boven het maaiveld uit. We vinden dat slim het nieuwe sexy is, zijn allergisch voor bullshit. We maken ons boos over dronken automobilisten, willen de mens achter de vluchteling leren kennen, twitteren met de hashtag wijoverdrijvenniet, willen luisteren en gehoord worden. We houden van Instagram, maar picture perfect is aan ons niet besteed. In het echte leven vliegt er nogal eens een glas limonade over de tafel, of doet de internetverbinding het niet.
We hebben een hartverwarmende community van vrienden om ons heen en krijgen vaak bezoek. Charlie iets vaker dan ik: er kwamen vorige maand maar liefst 200.000 mensen voorbij. We hebben nooit genoeg tijd en nooit genoeg geld om al onze ambities te verwezenlijken, maar samen kwamen we al ver.
We zijn klein en koppig. Charlie en ik. En het is ook daarom dat we hier vanavond staan. We willen onze stem laten horen in het medialandschap. En we hebben nieuws: vorige week zag de tweede printeditie van Charlie het levenslicht.
Jezus, wie koopt er acht lipsticks op een jaar, en wie heeft er ‘s ochtends na drie keer snoozen en een snel ontbijt echt tijd om tussen acht kleuren te kiezen? Wat een grap.
Om verder te gaan op de ingezette lijn: ik ga u eerst vertellen wat u niet zult lezen. Vergeet de nieuwe K3-tjes of de 8 lipstick-kleuren die je moet hebben dit jaar. Want Jezus, wie koopt er acht lipsticks op een jaar, en wie heeft er ’s ochtends na drie keer snoozen en een snel ontbijt echt tijd om tussen acht kleuren te kiezen? Wat een grap. En dat is precies waar ons nieuwe tijdschrift over gaat.
Eerlijk en met een frisse blik schreven we over haasten, digitale detox, ratrace en jawel, de comeback van de oma-onderbroek, kortom over TIJD. We werkten met 29 schrijvers en fotografen en 95% minder Photoshop wel zeker vijf uur leesplezier voor u uit. We hopen dat u er lekker mee op de bank zult ploffen, al dan niet een zak chips erbij. Het is u gegund. Charlie zegt: fuck fake, wij gaan voor quality time.
2 reacties
Mooi verwoord. Mijn lippenstift is er eentje van 4,30€ van de verkleedwinkel nota bene. : ) En die gaat al keilang mee.
What she said. 😉