Fotografe Sandra en redactrice Sophie maken zich zorgen om de berichtgeving rond de vluchtelingencrisis. Ze nemen het heft in eigen hand en gaan op onderzoek uit. Vrijdag stapten ze op de trein richting Hongarije om zelf te kijken wat er gebeurt. Vandaag reizen ze van München naar Wenen zonder te weten dat ze waarschijnlijk op één van de laatste treinen zitten die deze week de Duitse grens zal oversteken.
Wanneer we de trein naar Budapest willen nemen, horen we dat deze maar tot in Wenen rijdt. Hongarije laat geen treinen meer toe vanwege de vluchtelingencrisis. We besluiten toch op de trein te stappen en zullen in Wenen wel zien hoe we in Hongarije geraken.
Salzburg
Tijdens onze overstap in het Oostenrijkse Salzburg, komt er een volle trein met vluchtelingen aan op het spoor naast ons. De mensen moeten overstappen naar de trein op het spoor ernaast. Want die rijdt naar Duitsland, het beloofde land. Op het perron tussen de twee sporen staan vrijwilligers met winkelkarretjes vol eten en drinken voor de vluchtelingen. Zo hebben ze wat te eten voor onderweg.
“Hopefully this is the last train for us. Then we finally are in Germany!”, weet een moeder me te vertellen terwijl ze een kleuter omhoog hijst. Voor we het goed en wel beseffen is de reality-check daar. Dit is een enorme mijlpaal voor deze mensen en wij staan er middenin. We besluiten er eventjes bij te gaan zitten om dit alles te aanschouwen. Het is aangrijpend om te zien dat hele families in de vreselijkste omstandigheden tot hier zijn geraakt om de trein te halen die hen – hopelijk – naar een beter leven zal brengen.
Op het perron staan vrijwilligers met winkelkarretjes vol eten en drinken voor de vluchtelingen.
Terwijl de mensen van de ene naar de andere trein lopen, lijkt er soms verwarring te zijn. Mensen raken elkaar kwijt maar de meesten vinden elkaar ook vrij snel weer terug. Er hangt een sfeer van opluchting. Mensen zijn zorgzaam naar elkaar maar ook naar ons toe. Wanneer een man per ongeluk tegen mij oploopt, draait hij zich verontschuldigend om, heft zijn hand op en zegt sorry. Ik zie zelfs mensen lachen. Kinderen komen voorbij met rugzakjes om en knuffels onder de arm. Af en toe springt er iemand uit de trein om toch nog wat te eten te pakken en zich vervolgens terug in de trein te spoeden. Als iedereen uitgestapt is, rijdt de trein richting Duitsland. Kinderen zwaaien ons lachend uit. Doei, lieve mensen. Het ga jullie goed.
Wenen
Het treinverkeer in Duitsland ligt stil omdat het land zijn grenzen sluit. Duitsland kan de vluchtelingenstroom niet langer aan.
Een uur later zitten we op de trein van Salzburg naar Wenen. Tijdens de rit krijg ik bericht dat het treinverkeer in Duitsland stil ligt omdat het land zijn grenzen sluit. Duitsland kan de vluchtelingenstroom niet langer aan. We zijn net op tijd het land uit. Maar we zijn onderweg naar het station waar vluchtelingen waarschijnlijk gestrand zijn op weg naar Duitsland.
Wanneer we in Wenen de trein uitstappen, zien we honderden vluchtelingen op een perron zitten. Ze lijken op een trein te wachten. Er hangt een rare sfeer. Drie jonge vrouwen weten ons te vertellen dat de vluchtelingen inderdaad op hun trein zitten te wachten. Naar Duitsland. En ze krijgen binnen nu en vijf minuten te horen dat dat niet door zal gaan. Ik hou mijn hart vast voor de mensen die daar nu in rijen zitten te wachten op een beter leven. Ze waren er zo dichtbij…
Honderden vluchtelingen wachten tevergeefs op hun trein naar Duitsland.
Lees morgen het verhaal van Bahaa’oldien. We leerden hem kennen in het vluchtelingenkamp in München.
Schrijf je reactie