getuigenis

De moordenaar die alcohol heet

De moordenaar die alcohol heet

Alcohol blijft een van de grootste verkeersdoders in België. Redactrice Sophie werd slachtoffer van een tragisch ongeval veroorzaakt door een dronken chauffeur. In het voorjaar van 2015 schreef ze erover op Charlie. Haar openhartige getuigenis kwam binnen als een mokerslag en werd door meer dan een kwart miljoen mensen gelezen. Sophie werd in Nederland uitgenodigd door RTL Late Night, waar ze met premier Rutte sprak over het invoeren van een alcoholslot.

Eerste lentedag…

“Opstaan jongens, we gaan zo rijden.” Het is twee uur ‘s nachts en mijn vader staat in de deuropening van mijn slaapkamer. Voorzichtig maak ik mijn vriend wakker “Eeey Lander, opstaan, we gaan op vakantie.”

De pick-up jeep lijkt groot maar die achterbank blijkt verdomd klein. Met zijn mond vol ontbijt roept papa naar ons: “En jongfens zitten jullie een beeftje lekkfer daar afterin?” – “Jaja, we doen ons best”, antwoord ik al sjorrend aan het dekbed. Het is donker en er is geen kat op de weg. Lander en ik liggen op de achterbank. Na een hoop gedraai en geprop, hebben we besloten dat deze lepeltjeshouding ons prima bevalt. Ik lig knus met mijn rug tegen Landers’ borst, hij met zijn armen om mij heengeslagen. “Lig je lekker?”, vraagt hij. Ik lach en teken een smiley op het raam boven ons hoofd. “Slaap lekker, vriendje, straks worden we wakker in de sneeuw.” “Mmm”, antwoordt hij, “Slaapwel, Sophietje”. Ik luister naar zijn ademhaling die steeds zwaarder wordt.

“Zijn stem gaat door merg en been. Paniek. Tegen hoge snelheid duikelen we de diepte in.”

Opeens een knal. Ik word vanaf de achterbank naar voren gekatapulteerd waar ik tussen de twee voorstoelen klem kom te zitten. Ik worstel mezelf recht, klamp me vast aan papa’s hoofdsteun en schreeuw “Wat doe jij!” “Hou je vast!!”, brult mijn vader. Zijn stem gaat door merg en been. Paniek. Tegen hoge snelheid duikelen we de diepte in. Ik zie felgroene grassprietjes door de voorruit op me af komen. Het gras is felgroen omhuld met een glanzend laagje zilverkleurig ochtenddauw. Het is de eerste dag van de lente.

Ik droom. Ik denk dat ik droom. Het is pikdonker. Ik heb geen idee waar ik ben. Ik kan niet bewegen. Ik droom. Of toch niet? Ik heb zin om verder te slapen. Waar was ik voordat ik ging dromen? Ik lag met Lander in de auto. Lander? Lander! We zijn verongelukt. Kut. Ik moet hier uit. Ik roep. Maar ik zie niks. Ik hoor niks. Ik voel niks. Puur afgaand op mijn instinct probeer ik me los te wringen uit datgene wat mij vasthoudt. Pas nu besef ik dat ik in het dekbed gerold lig waaronder wij in slaap vielen. Ik wil die auto uit!

Ik ben bezorgd om Lander. Ik mag hem geen pijn doen want hij ligt hier ergens naast me. Voorzichtig wring ik me uit het dekbed. Via het kapotte zijraampje kruip ik op ellebogen en knieën naar buiten. Asfalt. Glasscherven knarsen in mijn huid. Ik ben verdoofd. Ik kan niet verder kijken dan waar ik me op dat moment bevind. Lander moet die auto uit! Ik hoor mijn naam ergens in de verte. Suf probeer ik mijn hoofd op te richten. “Oh Sophie, je bent niet dood!” Ik zie mijn vader vaag in de verte. De straatlantaarns schijnen een gelig licht op hem. Kromgebogen komt hij op mij af gestrompeld. Alles gaat heel traag.

“Het besef dat ik midden op het asfalt tegen het levenloze lichaam van mijn vriendje lig, komt als een mokerslag binnen.”

Uit het niets staat er opeens een vrouw bij me. Ik kijk naar boven. Ze knielt voor mij neer. Op dat moment zie ik Lander. Op slag vergeet ik alles om me heen. Zonder na te denken sleep ik mijn lichaam naar hem toe. “Lander, Lander! Alsjeblieft word wakker. Geef antwoord!” Ik vlei me tegen zijn verstijfde lichaam aan. Ik omarm hem terwijl we samen op het asfalt liggen. De vrouw van daarnet komt in kleermakerszit bij ons zitten en legt mijn hoofd in haar schoot. Ze vertelt me dat we een heel erg ongeluk hebben gehad en dat iedereen opgelucht is dat ik nog leef. Ik ben blij dat ze er is. Ik wil dat ze voor altijd blijft.

Ik word weer even helder. Het besef dat ik midden op het asfalt tegen het levenloze lichaam van mijn vriendje lig, komt als een mokerslag binnen. “Lander luister, dit is gewoon een droom. Als je straks wakker wordt zijn we in de bergen en gaan we snowboarden”, fluister ik hem toe. De vrouw praat tegen mij terwijl ik tegen Lander praat. Ik schreeuw. Ik huil. Ik ben stil. Lander reageert niet. Maar het horen van zijn zware ademhaling stelt me gerust.

Er is ook een onbekende man. Deze man komt op ons af. Hij is lang en mager en hij is in het Engels aan het bellen. Tegen mij praat hij Nederlands. Hij hoort bij de vrouw. Met een bezorgde blik onderzoekt hij Lander. Ondertussen zie ik papa met moeite op ons af strompelen. Als een aap, op armen en benen. Dan besef ik dat het lichaam, waar hij zich overheen boog, mama is. Dit is niet goed. We zijn in de hel beland. Mama ligt 15 meter verderop en geeft geen enkel teken van leven. Ik heb te weinig kracht om me op richten en me naar mama te verplaatsen. Papa strompelt gebroken in het rond. Af en toe schreeuwt hij wanhopig iets over hulpdiensten die niet komen. De man is bezig met de twee lichamen terwijl hij in zijn telefoon schreeuwt. En ik lig met een wildvreemde vrouw en mijn vriendje in de vrieskou in een plas met bloed. Zijn bloed.

Ik roep hem. “Lander! LANDER!” Van de ene op de andere seconde zijn Landers ogen wijd opengesperd. Dat geeft me hoop.

Zouden er nu geen ziekenwagens moeten komen? Ik kijk om me heen. Chaos. Overal spullen. Bloed. Glas. Wat is er gebeurd? Autos rijden langzaam voorbij en ik zie afkeer in de ogen van de passanten. “Stop! Arrête!”, roept de helpende man naar de auto’s, “we hebben hulp nodig, er moeten mensen warm gehouden worden!” Niemand stopt. Niemand. Behalve één vrachtwagenchauffeur maar die besluit na het aanschouwen van het gruwelijke tafereel door te rijden. Het scheelt niks of hij rijdt zo over Lander en mij heen. Ik zie de gigantische banden rakelings langs mij heen glijden. “Godverdomme doe eens even normaal man, stomme klootzak!”, krijs ik, op slag weer helder. Een intens gevoel van hulpeloosheid overvalt me.

“Wat sta je daar nou? Gooi die sigaret weg en kom helpen! Kijk eens wat je hier hebt aangericht! Dit is allemaal jouw schuld!”, hoor ik de behulpzame man weer schreeuwen. Ik probeer me op te richten om te zien wie ons dit heeft aangedaan. Maar de vrouw legt mijn hoofd weer in haar schoot. Ze praat tegen mij en ik luister naar haar zachte stem. Ik weet niet wat ze zegt. Ik vraag haar of het goed komt met Lander. Ze zegt dat we moeten bidden. “Bidden?” Ik word boos: “Eerlijk zeggen! Komt het goed met hem of niet?” De vrouw antwoordt dat ze me heel graag zou willen vertellen dat het allemaal goed komt maar dat ze dat niet kan. Dat het heel erg slecht gaat met Lander maar dat ik erin moet blijven geloven en we hem erbij moeten houden. Dus roep ik hem. “Lander! LANDER!” Van de ene op de andere seconde zijn Landers ogen wijd opengesperd. Dat geeft me hoop. Ik hoor hem ademen. Hij ademt en zijn ogen zijn open. Hij is jong en sterk en zal dit overleven.

“Lander is weg. Mama is weg. Papa is weg. Dan ben ik aan de beurt.”

Ik word rustig en ontspan mezelf. Papa en de behulpzame man zijn ergens in de verte bezig met mama. Opeens begin ik te giechelen. “Oepsie, sorry ik heb in mijn broek geplast”, fluister ik tegen de vrouw terwijl ik naar de donkere vlek in de kruis van mijn broek kijk. Ze glimlacht en omarmt mij. Ik zak weer weg.

Na een eindeloos wachten hoor ik sirenes en zie ik helikopters boven mijn hoofd. Ambulanciers rennen schreeuwend in het rond. Ik kijk toe terwijl een paar mannen in felgele pakken zich over Lander ontfermen. Het apparaat dat ze met hem verbinden geeft een hartslag! Hij leeft! Zie je wel, hij leeft! Op het moment dat ze hem intuberen, reageert Lander heel heftig. Zijn lichaam stokt en kronkelt. “Pas op, jullie doen hem pijn!”, gil ik. Maar niemand hoort mij. Ik zie dat papa een eindje verderop in elkaar gezakt naar mij ligt te kijken. Ik voel me rustig, moe en ik zak weer weg. Helikopters stijgen op en vliegen weg.

Lander is weg. Mama is weg. Papa is weg. Dan ben ik aan de beurt. Ik word op een brancard getild en een ambulance in gereden. Er wordt Frans gepraat. Ik versta de ambulancebroeder, hij zegt lieve dingen. Ik word aan een infuus gelegd om een paar uur later wakker te worden in het ziekenhuis. Daar hoor ik dat Lander overleden is en mama in coma ligt.

_______________

De dronken chauffeur is met 180km/u achter op onze wagen geknald waardoor wij naar voren gekatapulteerd zijn en zeven keer overkop gingen. Lander en mijn moeder zijn uit de auto geslingerd. Lander overleed drie uur later in het ziekenhuis. Mama heeft het, ondanks haar ontelbare zware letsels, overleefd. Een deel van haar letsels zijn blijvend. De buitentemperatuur lag rond de tien graden onder nul en het duurde ruim 55 (!) minuten voordat de hulpdiensten ter plekke waren.

Jaarlijks vallen er in ons land een waanzinnige 800 verkeersdoden. Waarvan minstens een kwart veroorzaakt wordt door dronken automobilisten. Sinds het ongeluk kijk ik met hele andere ogen naar alcoholgebruik. Ik zie dat drank, ook buiten het verkeer, een hoop kapot maakt. Toch lijken we het gevaar van alcohol een beetje te negeren. Volgende week zoek ik uit hoe dit kan.

Foto boven: Istock

Schrijf je reactie

178 reacties
  • Sanne says:

    Wat een heftig verhaal! Helaas sterven er wekelijks jongeren op deze manier. We kunnen alleen maar sensibilisering blijven aanmoedigen!

  • Bente Boer says:

    Wauw wat een zielig en mooi verhaal
    Heel veel sterkte in deze tijd

  • Charlotte says:

    Als ik dit lees krijg ik de koude rillingen, onze zoon werd in 2011 het slachtoffer van een verkeersongeval, na een avondje uit was hij meegereden met een van zijn vrienden. Om een lang verhaal kort te maken; die vriend was dronken, reed veel te snel en miste een bocht, de wagen is beginnen rollen en onze zoon moet gedeeltelijk onder de wagen zijn terecht gekomen, ze hebben hem van onder de wagen gehaald en in de graskant gelegd. De auto was eerder thuis (zijn vader heeft die gewoon naar huis gereden ) dan mijn kind die dringend hulp nodig had, hij was heel zwaar gekwetst, een buurjongen die daar toevallig kwam heeft ons kind naar huis gebracht, op bevel van die vader mochten er geen hulpdiensten gebeld worden want het was allemaal niet erg zei hij. Samen met de buurjongen hebben we hem naar spoed gebracht want er was geen tijd te verliezen. De spoedarts zei: omdat jullie zo koelbloedig gereageerd hebben leeft jullie kind nog. Hij kan terug alles maar heeft er wel letsels aan overgehouden. Die mensen waren vrienden uit het dorp, de kinderen hebben samen school gelopen. Ik was en ben nog steeds heel kwaad, ons leven, mijn leven als moeder is totaal veranderd. Als ik een dronken chauffeur zie dan word ik woedend , echt waar en ik ben bang dat dit nooit meer overgaat. Uit het diepste van mijn hart, veel sterkte.

  • Laura says:

    Lieve Sophie,

    Als eerst gecondoleerd met het verlies van je vriend.Echt vreselijk.Ik kan me zo kwaad maken, als ik dit verhaal lees.Die gasten met drank op,dat moet toch veel zwaarder gestraft worden.Een mensenleven stelt niets meer voor tegenwoordig.
    Ik wens jou en je familie heel veel sterkte toe, de komende tijd.Je bent een kanjer

  • Theetje62 says:

    Sophie, gecondoleerd met het verlies van je lieve vriend.
    Ik zag je gisteravond bij Umberto Tan je verhaal vertellen. Het is gewoon te erg wat er gebeurd is en de straf van de dader slaat letterlijk nergens op. Hij is zo van zijn straf af, drinkt en rijd weer door alsof er niks aan de hand is. Maar jullie, jij, je ouders en de familie en vrienden van Lander hebben levenslang.
    Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte toe.

  • Romy56 says:

    Allereerst gecondoleerd met het grote verlies. Afschuwelijk wat u en uw familie is overkomen en velen met u. Ik veracht mensen die uberhaupt met drank achter het stuur kruipen, het zijn misdadigers met voorbedachte rade zeg ik altijd. Het grote probleem ligt ook bij de handhavers van de wet, die zuipen ook er op los en hebben daarom milde straffen bedacht om zo zelf er onder uit te komen. Ik heb me rot geergerd om de belachelijke, milde straf die de moordenaar heeft gehad! Hij is BEWUST met drank op, achter het stuur gekropen met alle gevolgen van dien! Ik hoop dat het recht zal zegevieren! Het wordt eens tijd dat we ons sterk maken om mensen met drank op, zwaarder te laten straffen en hun rijbewijs permanent af te pakken! Ik stap uit voorzorg ook nooit in de auto bij iemand die teveel drank op heeft, dan ben ik medeplichtig als ik hem of haar achter het stuur laat plaats nemen. Sterke drank moet ook uit supermarkten en sportkantines, geweerd worden! Ik wens jou en je ouders heel veel sterkte.

  • Priscilla says:

    Wat een heftig verhaal.
    Ik heb je net gezien bij rtl late night.
    Ik kan er met mijn kop niet bij wat mensen bezielen om met alcohol op achter het stuur stappen en niet beseffen wat ze kunnen aanrichten.
    En dan die belachelijke straf die de dader heeft gekregen….waar gaat dit over.
    Schandalig gewoon!
    Ik wens jou en je familie en ook de ouders van Lander heel veel sterkte.
    En ik vind het het mega stoer dat je dit wilt delen..echt!
    Ik mag hopen dat er nu mensen dit lezen die wel eens met een slok op achter het stuur stappen nu ff achter hun oor krabben en na dit verhaal van jou nu beter gaan nadenken met wat ze kunnen aanrichten!
    Je bent een topper!

  • Johannes Watzema says:

    Zo wat een heftig verhaal. Doet mij terug denken aan 13 juli 2013. Mijn vrouw en ik verwachten ons eerste kindje (11,5 week). We zijn al wat dingetjes voor de babykamer aan het bij elkaar. Via marktplaats vinden we een commode in Joure. Op zaterdag avond 13 juli ga ik de commode ophalen met mijn vader en zijn vriendin, hij heeft een vw transporter. Mijn vrouw was gelukkig aan het werk. We rijden op de a32 richting Heerenveen. Op het moment dat wij uitvoegen richting a7 hoor ik mijn vader roepen wat een idioot. Op het andere moment klapt er een auto achter op de bus. Door de klap raakt de bus in slip. De auto die ons raakte komt in de berm en slingerd weer de weg op en raakt ons nog een keer. Door die 2e tik slaat de bus 4 tot 5 keer over de kop. Op dat moment schiet door mij heen, ik zal nooit papa worden. Wonder boven wonder weet ik met handen en voeten de meeste klappen op te vangen en in de bus te blijven, wel ben ik meerdere malen in contact met het asfalt gekomen. Waardoor ik onder de schaafwonden op rug en armen zit. Met rugletsel wordt ik naar ziekenhuis vervoerd. We zijn nu anderhalf verder. Gelukkig kan ik het meeste weer maar de rug blijft kwetsbaar Ook mijn vader en zijn vriendin kunnen het na vertellen. Volgens oog getuigen was het een wonder, zo’n ravage was het op de snelweg. Wij hebben een engeltje op ons schouder gehad. Het engeltje van mij is begin februari 2014 geboren. Zo zal ik haar ook altijd blijven zien. Degene die ons aanreed bleek stijf te staan van drugs. Je kan zelf nog zo voorzichtig zijn. Zolang drugs en alcohol in het verkeer blijft ben je afhankelijk van het verstand van iedereen!

  • hans says:

    ik heb het verhaal net ook op RTL bij umberto gehoord schandalig zoals dit behandeld is door de belgische justitie.

  • Wendy says:

    Wij kregen op de middelbare school bezoek van dokter Luc Beaucourt. Hij was een trauma-arts die foto’s maakte van de ongevallen met alcohol en drugs. Deze liet hij met een diapresentatie als voorlichting op scholen zien. Zeer effectief moet ik zeggen. Na het zien van een lijf zonder been op de ene dia en het been op de tweede dia en meer van dat soort dia’s laat je het wel uit je hoofd om met alcohol aan het verkeer deel te nemen

  • Irene Marianne Zorg says:

    Ik zag je op tv bij umberto tan En zocht het op.
    wat heftig en wat heldhaftig dat je het opgeschreven hebt !!

  • Iffy Alvi says:

    Jeetje wat heftig zeg, en wat heb jij een moed om dit te delen meis. Vind het belachelijk dat het zo lang duurde tot de ambulance er was en ongelofelijk dat er mensen waren die doorreden. Ik wou dat ik het persoonlijk kon doen, maar een hele dikke knuffel voor jou en super veel sterkte toegewenst.

    XO

  • Benedikte says:

    Dankjewel om journalistiek met je hart te schrijven.
    Dankjewel om je zo kwetsbaar op te stellen wat heel moedig, krachtig is
    Dankjewel om niet te oordelen. Hoe snel oordelen we niet naar anderen toe. In de spiegel kritisch naar onszelf kijken……..is veel moeilijker maar zo leerzaam.
    Dankjewel

  • Wij hebben je verhaal gezien op tv en vandaag op Facebook. Dit is de realiteit en hebben de link dan ook gedeeld naar onze eigen privé Facebook en (we hebben nog 2 FB-groepen) naar onze Occasion-groepen (die bedoeld zijn voor tweedehands auto’s en motoren. Zelfs de deze link tijdelijk in het vastgezette bericht geplaatst. Diep respect voor je verhaal!

  • Annick Botte says:

    Sophie,

    Ook bij mij rakelt jouw verhaal herinneringen op aan hoe mijn moeder tien jaar geleden op een zondagmiddag dood gereden werd door een dronken chauffeur. Aan hoe ze totaal gehavend nog een week in coma gelegen heeft vooraleer ze stierf. Die vreselijke beelden krijg ik maar niet uit mijn hoofd.
    14 dagen rijverbod kreeg de dronken chauffeur, 14….

    Lieve groet,

    Annick

  • Charlie says:

    Even wat meer duiding over de vragen die er worden gesteld ivm het dragen van een gordel: Sophie droeg geen gordel. Dat praat ze niet goed. Maar wonder boven wonder, heeft het niet-dragen van de gordel in hun voordeel gewerkt. Als ze alle vier hun gordel om hadden gehad, zouden er twee mensen dood zijn in plaats van één. De rechterkant van de jeep was door de crash namelijk volledig weggevaagd. Expertise onderzoek heeft dit bevestigd.
    Het niet-dragen van een gordel was niet de oorzaak van het ongeluk. Het kan wel impact hebben op de gevolgen. Sophie zegt zelf dat je haar nooit meer zonder gordel om in de auto zal zien zitten.
    Laten dit geen afbreuk doen aan haar boodschap. Dronkenschap en auto rijden gaan niet samen. Nooit.

  • lemarchois says:

    Tous ceux qui consomment de l’alcool et qui reprennent le volant après sont des assassins et rien d’autres.
    Les premiers responsables sont nos politiciens car ils ne font RIEN pour interdire la consommation de boissons alcoolisées.
    Mais pour la cigarette, là ils dépenses des millions d’euros, car la cigarette ne rapporte pas assez.
    L’alcool par contre, il rapporte des millions d’euros au gouvernement.
    Donc, pour les chauffeurs ivres au volant, pas de pardon. Plus de permis, plus question de conduire, condamnation à la prison.
    Mais malheureusement, la justice Belge est tellement pourrie que ce genre de chauffard est à peine punis.
    Malheur à celui qui conduit après avoir but de l’alcool.

  • Lieve mensen,

    Allereerst wil ik jullie allemaal bedanken voor het lezen en delen van mijn verhaal. Geen idee hoe het allemaal zo ver is kunnen komen maar dankzij jullie is mijn boodschap een kwart miljoen keer gelezen. Ik ben met stomheid geslagen. Naast de steunende berichten krijg ik ook veel verhalen binnen van mensen die eenzelfde soort ongeval hebben meegemaakt. Ik heb nog niet alles kunnen lezen, laat staan iedereen kunnen beantwoorden, maar ik ga mijn uiterste best doen om op al de persoonlijke verhalen te reageren.

    Het is goed om te zien dat ik mensen wakker geschud heb. Aan de andere kant is het oprakelen van het ongeluk weer erg confronterend voor Landers familie en vrienden. Ook voor mijn ouders, familie en vrienden komt het opnieuw hard binnen. Onze levens zijn sinds het ongeluk ingrijpend veranderd. Ik voel me, net als zes jaar geleden, enorm gesteund door al jullie lieve reacties.

    Met mijn verhaal wilde ik mensen waarschuwen voor de gevaren van alcohol in het verkeer. Ik ben momenteel bezig aan een opvolgstuk over de alcoholproblematiek in onze maatschappij. De massa berichten die ik binnenkrijg waarin mensen vertellen hetzelfde te hebben meegemaakt bevestigen maar weer hoe veel slachtoffers alcohol maakt. Niet alleen in het verkeer maar ook daarbuiten. Om met oplossingen voor dit probleem te komen, zullen we eerst op zoek moeten gaan naar de mogelijke oorzaken. Werk aan de winkel dus.

    Liefs, Sophie

  • couck filip says:

    Beste Sophie, eerst en vooral wens ik je veel sterkte!
    Je knap geschreven stukje heeft me aangegrepen. Je moet weten, ik sukkel zelf al jarenlang met een alcoholverslaving en depressie. Het gaat vrij goed nu, maar elke verslaafde zal beamen: zeg nooit nooit.

    Nuance. Zelf, en dat heb ik al enkele jaren geleden beslist, zal ik nooit of te nimmer achter het stuur kruipen als ik iets gedronken heb. Dat is ooit anders geweest, ik bén vaak dronken achter het stuur gekropen. Onverantwoord. Niet alleen dronken, ook stoned. Er is nooit iets ernstigs gebeurd maar als ik over die periode terugdenk, schaam ik me diep. Ik heb levens op het spel gezet. Ik had een moordenaar kunnen zijn…ik was een potentieel moordenaar. Met voorbedachte rade?

    Het is zo verdomd moeilijk genuanceerd denken over dit alles, want o zo pijnlijk. Al die gebroken levens…

    Ik wil mijn ervaringen delen met wie het wil, al was het maar om dingen bespreekbaar te maken, om tot een beter inzicht te komen. Er is nog een lange weg af te leggen als het over bewustwording gaat, alle bob-campagnes ten spijt. Maar ook over (en met) de dader moeten we kunnen/durven praten.
    Steeds in het achterhoofd houdend dat dit niet/nooit mag gebeuren.

    En iets waar ik bijna nooit iets over lees, weinig of geen cijfers over zijn: kalmerings-en slaapmedicatie en verkeer. Temesta, diazepam en nog zovele ander benzo’s, er worden er wat van geslikt in ons landje, dat weten we. In het verkeer wordt dat niet of nauwelijks gecontroleerd.

  • An Mertens says:

    Eerst en vooral wil ik Sophie en haar ouders heel veel moed en sterkte wensen om de gevolgen van deze vreselijke gebeurtenis te kunnen dragen. Wat mij betreft mag het veroorzaken van een ongeval onder invloed van alcohol of drugs en met gewonden of overlijdens tot gevolg, beschouwd en bestraft worden als opzettelijke doodslag. En niet onvrijwillige doodslag zoals nu het geval is. Iemand die geïntoxiceerd achter het stuur kruipt, is een potentiële moordenaar. Niet meer en niet minder. De laksheid hieromtrent doet mij de haren ten berge rijzen…

  • Wat erg Sophie. Onze dochter is 10 jaar geleden doodgereden door een dronken automobilist.
    Ze kwam naar huis en is van het fietspad af doodgereden. Zij was 500 meter van huis en was op slag dood. Helemaal in elkaar gereden, wat een drama. Nee, na 30 januari 2005 is ons leven en dat van onze oudste dochter volledig veranderden dat is hard om dat op zo’n manier te moeten meemaken. We vroegen er niet om, het is ons aangedaan. Helaas had de bestuurder ook geen enkel berouw, hij gaf zelfs zijn vrienden nog de schuld bij de rechtszaak, terwijl hij alleen in de auto zat. Wat een waardeloze klootzak. Het gevoel om je jongste dochter van 18 jaar, met een heel leven voor zich, zo te moeten verliezen is onbeschrijflijk en daar wennen wij nooit aan. Het gezin is geamputeerd en dat zal altijd zo zijn.

  • Jorina says:

    Beste Sophie,

    Ik wil je alvast veel sterkte toe wensen en een dikke knuffel geven.

    Toen ik 15 was werd ik samen met mijn vriendin van de baan gemaaid. Zij werd nog enkele dagen aan het beademingstoestel in leven gehouden en stierf enkele dagen later.. Ik had overal schrammen en mijn rechterbeen was volledig doorbroken. De bestuurder was niet dronken, hij is nooit gestraft geweest. We kregen elk 50/50 de schuld. Terwijl wij op een rijvak waar hij niet had naar moeten uitwijken stonden te wachten tot hij voorbij reed. Ik begrijp je woede allerbest. Hoe kan iemand die iemand vermoord, ongestraft wegkomen? Hoe is het mogelijk dat ik er zelf de schuld van krijg vraag ik me dan af? Het rechtssysteem is 0.00 % waard of laat staan in verhouding. Mensen die met een jointje op zak lopen worden hier in de bak gegooid, zij zijn degene die onschadelijk zijn. Maar de echte daders, die andere levens voor eeuwig veranderen en verwoesten, die lopen zomaar vrij. Het is oneerlijk.

    Ik heb veel respect voor jou, hou je sterk ! Groetjes

  • stephanie says:

    Het moet vreselijk zijn geweest om het lichaam van je vriend met een plas bloed vast te moeten houden en zien hoe hij lijd ! Die vent in die bmw mag van mij ook wel een paar goeie heftige dingen mee maken wat een debiel ! 180 en hij krijgt er bijna niks voor onbeschijfelijk wat moet jou verdriet op je vriendje die zo dichtbij jou stond en liefde gaf zo van je is weg genomen voor zo’n rijke stinkert die in een bmw rijd belachgelijk heel veel sterkte nog meis lander zal altijd bij je zijn als bescherm engel !!

  • Christiaan says:

    @ Filip V. maart 13, 2015

    Waarom legt u de schuld bij de slachtoffers, als de andere bestuurder niet met zijn zatte kop in de auto was gestapt en normaal had gereden was dit ongeluk nooit gebeurd, er zijn in mijn ogen geen verzachtende omstandigheden. In mijn ogen was dit moord met voorbedachte rade niets meer en niets minder. Bent u misschien ook 1 van die mensen die denken dat ze met alcohol op beter rijden omdat u de verantwoordelijkheid bij de slachtoffers legt. Het word tijd dat de wet eens aangepast word en drankrijders als moordenaars worden veroordeeld en nooit geen rijbewijs meer mogen halen. Eenmaal drankrijder altijd drankrijder!

    • Filip V. says:

      Lezen aub. Ik leg de schuld niet 100% bij hen. Het is gedeelde verantwoordelijkheid. Zo heeft het gerecht uiteindelijk ook geoordeel. Ik ben 200% tegen rijden en alcohol en had dan liever een ongeval gezien om deze mening te ondersteunen waar de slachtoffers niks te verwijten viel.

      Als je dit incident objectief bekijkt dan kan je de schuld niet 100% in de schoenen van de aanrijder leggen.

  • Filip V. says:

    Net omdat het slachtoffer geen gordel droeg mag je de dronken bestuurder het label moordenaar niet opkleven. Die bestuurder heeft een ongeval veroorzaakt. Het feit dat die jongen om het leven gekomen is omdat:

    a) De vader zijn verantwoordelijkheid als bestuurder niet heeft opgenomen. Namelijk zorgen dat alle passagiers in het voertuig hun gordel aan hebben.
    b) Het slachtoffer zelf de ongelukkige beslissing genomen heeft van geen gordel aan te doen.

    Dat zijn de feiten en DE reden dat de dronken bestuurder er zo goedkoop vanaf komt.

    • Kim says:

      Filip, wie ben jij zelfs? Ben jij een rechter? Je hebt geen idee wat je uitkraamt.
      Er is zelfs bewezen in de rechtszaak dat als iedereen de gordel aanhad, er twee doden zouden zijn gevallen.
      Dus stel je niet zo aan en ga ergens anders je prietpraat verkopen.

  • Filip V. says:

    Beste Mandy,

    Een uitzondering op de regel mag geen excuus zijn om de regel niet toe te passen! Veel sterkte.

  • Jamie says:

    Heel bijzonder geschreven. En super knap om je verhaal zo onder woorden te kunnen brengen en te durven delen. Wie kan zich niet in dit verhaal inleven? Het gevoel van onbezorgd zijn met geliefden en door een stomme fout van een ander word dat wreed verstoord.
    Wat mij betreft mag er nog veel en veel strenger opgetreden worden tegen alcohol achter het stuur (0% toegestaan, immers, 1 alcoholische versnapering heeft al invloed op je reactie vermogen!) en er mag ook harder opgetreden worden tegen smsen etc. terwijl achter het stuur. Ik zie dat dagelijks en het geeft mij een heel onprettig gevoel.
    Ik heb expres gewacht met mijn rijbewijs halen tot ik 21 was omdat ik het zo’n grote verantwoordelijkheid vond! Zodra je achter het stuur stapt ben je niet alleen verantwoordelijk voor je Eigen en je passagiers hun veiligheid. maar ook verantwoordelijk voor de rest van de weggebruikers!
    Nu is deze dader een verhaal apart aangezien er geen enkele blijk van berouw is, maar ik zou mij eeuwig schuldig voelen als ik iemand anders schade berokken doordat ik het op dat moment belangrijker vond om met een paar biertjes achter het stuur te stappen, of omdat ik het belangrijker vond om net even op dat smsje te reageren…nee ik moet er niet aan denken.
    0 tolerance

  • viviane says:

    Bedankt voor je getuigenis Sophie, spijtig genoeg weten wij hoeveel pijn en verdriet je alle dagen met je mee moet dragen want zelf zijn we onze zoon 1 jaar geleden verloren door een dronken chauffeur. Mijn zoon had zijn gordel aan en zat achterin maar was op slag dood, zijn vriend zat voorin naast de chauffeur en is ondanks zijn gordel uit de wagen geslingerd, deze is door de inpakt afgescheurd. De chauffeur had niets en was zwaar dronken !!!! Zelf was hij overtuigd dat hij nog perfect kon rijden!
    Wij zijn als gezin verwoest door ons verdriet en het gemis is met geen woorden te beschrijven.
    De vriend van onze zoon moet verder door het leven met fysieke letsels, zonder te spreken over de mentale gevolgen dat dit accident teweeg heeft gebracht.
    De chauffeur kan gewoon verder met zijn leven dat kunnen we op facebook volgen, wij daar en tegen hebben levenslang gekregen en dat is zwaar om dragen !

    Dus mensen denkt niet dat het is omdat ze hun gordel niet aan hadden of zeg niet ze hadden maar niet moeten meerijden als de chauffeur gedronken had, T’is de persoon die beslist om dronken te rijden die verantwoordelijk is, niemand anders !!!!

  • joliens christel says:

    Ik vind dit zo een verschrikkelijk verhaal , drank is echt een boosdoener niet alleen in het verkeer . Wij zijn deze zomer slachtoffer geworden van een brandstichting ook door iemand die alcoholverslaafde is. Er kan niet genoeg verteld worden hoeveel dat alcohol levens kapot maakt

  • alexander says:

    Hallo,
    Mijn naam is Alexander,
    ik ben een blinden man.
    Ik vindt jou artikel heel erg maar er gebeuren ergere dade in deze mooie wereld
    en vindt het heel goed dat je dit verteld aan de maatschappij.
    Ik ben vandaag ook bijna onver gereden geweest door een slordige auto bestuurder.
    Elke keer als ik zoon verhaal hoor wordt ik heel tristig
    en wordt ik boos dat niet de auto industrie die de auto maken gestraft worden.
    Ze bouwen krachtige autos met een snelle moter en die ook heel snel kan rijden
    en elke dag sterven er mensen door hun autos die zij gemaakt hebben.
    De maatschappij moet eerst altijd een doode verhoorzaken
    en dan worden we weer wakker en is het weer al te laat
    en zoeken we een schuldige die alles zal moeten betalen.
    Iedereen die in een auto of met een auto gaat rijdenmoet heel goed beseffen dat hij met een wapen aan het rijden is.
    Ik wens je nog veel succes met jouw artikel
    en dat er veele mensen er wakker van worden.
    Lieve Sofie en familie geef niet de moet op
    en blijf positief leven in deze wereld.
    groetjes*Alexander

  • dodelijk says:

    Door de slechte omstandigheden waarin ik geraakt was begon ik met drinken om mijzelf te verdoven. Mijn rijbewijs was al eerder ingevorderd ze hadden mijn rijbewijs nooit terug moeten geven. Nooit meer zou ik drinken onzin. Een paar maanden later werd ik wakker mijn lijf deed pijn ik zag een man naast mij zitten. Hij zei de ambulance is onderweg. Bleek ik had een ongeluk veroorzaakt ik was bijna dood. Gelukkig zijn er geen doden gevallen maar wou dat ze mijn rijbewijs niet terug hadden gegeven zolang ik nog in deze omstandigheden verkeerde dan kon ik niet van alcohol afblijven

    • Sasha says:

      U bedoelt dat u had gehoopt dat u niet was gaan drinken zodat dit ongeluk nooit was gebeurd, neem ik aan. U bent de schuldige, niet de instanties die uw rijbewijs hebben teruggegeven. U bent achter het stuur gaan zitten, met alcohol op terwijl u wist dat u niet mocht rijden. Dat rijbewijs dat u anders niet had gehad, had u echt niet tegengehouden als het feit dat u dronken was u ook niet heeft tegengehouden om het ongeluk te veroorzaken

  • Nicky says:

    Dit is echt verschrikkelijk. En dat het zo lang duurde eer de ambulance er was. En al die mensen die doorreden. Erg gewoon! Is de chauffeur in kwestie ooit veroordeeld? Niet dat het Lander terugbrengt, maar dat hij gestraft wordt is toch het minste?!

  • frederik nieboer says:

    ik ben zelf beroeps chauffeur op een vrachtauto erger mij er al jaren aan dat men overal een rookverbod wil maar laten ze een drank verbod instellen
    was zelf met een alcoholiste getrouwd heb haar de deur uitgezet en zelf mn kids grootgebracht
    ALCOHOL EN VERKEER GAAN ABSOLUUT NIET SAMEN
    net als in scandinavie doen 0% en anders rijbewijs kwijt
    Ze hebben geen idee hoeveel ellende alcohol veroorzaakt in gezinnen -in het verkeer noem maar op
    de overheid heeft hier nog een hele taak aan

  • arno says:

    Mensen doen allemaal aan kansberekening vrees ik. Ze dragen geen gordel omdat ze het gemak van slapen afwegen tegen de kans uit de wagen geslingerd te worden. Ze zuipen en rijden omdat ze de kans iemand dood te rijden afwegen tegen het moeten opgeven van hun uitgangsleven op de manier hoe ze het gewoon zijn. Ze nemen in de discotheek een onbekend pilleke dat hen plezier kan geven maar ze evengoed schuimbekkend op de vloer kan achterlaten omdat …. kansberekening. Als er weinig kans is op iets, veranderen mensen hun gedrag niet. Daarom is het goed om strenge controles te houden omdat mensen dan de afweging moeten maken tussen hun gewoonte en de op termijn wel hoge kans beboet te worden (en eventueel hun rijbewijs ingetrokken te zien). Dit geldt trouwens ook voor sms achter het stuur, te platte banden, links blijven rijden op te lage snelheid, geen gordel (laten) dragen, enz … dat kan ook allemaal iemand de dood injagen! Wat ik wel niet kan vatten is hoe je er in slaagt om èn zoveel gedronken te hebben èn tegen 180km/u te willen rijden. Je behoort dan te weten dat de kans dat je dan iemand (en/of uzelf) de dood injaagt, belachelijk groot wordt; je kunt niet meer deftig reageren tegen die snelheid, laat staan in een dergelijke toestand. De kans dat je iemand iets aandoet is zo groot dat het zonder meer misdadig wordt. Die chauffeur is ofwel compleet depressief, ofwel aan de coke, ofwel heeft die een degoutant karakter, zoveel is me duidelijk. Veel sterkte aan de familie in de ruime zin van het woord en aan de vrienden.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen