Vaderdag, morgen is het zover. Kinderen zijn as we speak massaal aan de slag met macaroni, eetbare lijm en waterverf en overal rammen de reclamemakers je producten door de strot die de jaren ’50-papa met plezier in ontvangst zou nemen.
Ik ga een beetje kort door de bocht, dat weet ik. En geen probleem als je als vader (of meeouder of…) blij wordt van een 160-delige kofferset vol werkmateriaal en een zoveelste kroonontkurker/aansteker. Elk diertje zijn pleziertje en gelukkig zijn er tegenwoordig heel wat alternatieven op de markt om vaders extra in de bloemen te zetten, want laat ons eerlijk zijn… hoeveel fokking schroevendraaiers heeft een mens nodig?
Don’t get me wrong, Vaderdag is leuk. Elke dag waarin je gevierd wordt is leuk. Iedereen houdt er van om gewaardeerd en geliefd te worden. Het is een beetje de essentie van waar het mij om draait in dit leven. Maar mijn kinderen hoeven mij niet extra te verwennen op deze dag. Hun dagelijkse knuffels, kusjes en vuistjes vullen mijn hart meer dan voldoende waardoor het elke dag een beetje Vaderdag is.
“Ik vind mezelf een goede papa voor mijn schavuiten, maar niet altijd een goede zoon voor mijn vader.”
En toch sta ik nog even stil bij dat Vaderdag-gegeven. Niet als papa van drie zonen die me zondag komen wekken met hun knutselwerkjes, maar als zoon die zelf ook een vader heeft en die dus ook gevierd mag worden.
Ik vind mezelf een goede papa voor mijn schavuiten, maar ik vind mezelf niet altijd een goede zoon voor mijn vader. De man verdient het nochtans, want een betere vader dan die van mij kan ik me niet voorstellen. Hij was/is altijd zacht, geduldig en begripvol. Ik kan altijd op hem rekenen en hij is als vader en als man een voorbeeld.
Ik ben trots op mijn vader. Ik hou van mijn vader, ook al zeg ik dat zelden luidop. Vreemd eigenlijk als ik er zo over nadenk want ik zeg het zonder probleem tegen mijn vrouw en zo vaak tegen mijn kinderen dat het hun voornaam zou kunnen zijn. Conclusie: misschien moet ik dat dan ook maar vaker zeggen die ouwe van mij.
Sorry papa als je had gehoopt een nieuwe werkkoffer te krijgen. Je moet het stellen met “ik hou van jou.” Ik zie je zoals je nu bent maar ik herinner je ook nog als die grote, stoere man die mij leerde fietsen. Papa, ik ben misschien wel een volwassen man van 37 met vrouw en kinderen, maar als ik naar je kijk voel ik me ook nog steeds dat kleine mannetje die op je schouders zat een luttele 33 jaar geleden. Dat zal nooit veranderen!
Gelukkige Vaderdag! Van je kapoen, Tom.
Schrijf je reactie