We zitten op de helft van Tournée Minérale, de campagne van Stichting tegen kanker en de Druglijn, om zo veel mogelijk mensen te engageren om een maand zonder alcohol te leven. Ook onze redactie doet mee. We checken bij Selma, Jozefien en Stijn hoe zij het er vanaf brengen.
Selma (29)
De eerste week verloopt vlekkeloos, totdat ik met een vriendin naar een concertje in mijn favoriete platenzaak ga. De concerten zijn gratis, maar het is de bedoeling dat je wat drankjes koopt en zo de band en winkel steunt. Normaal doe ik dat ook, want het is nu eenmaal gezellig met een biertje erbij en bovendien vind ik die platenzaak en hun bandjes vreselijk sympathiek. Ik wil daar dus niet gaan free riden. Deze keer valt me voor het eerst op dat ze enkel bier hebben. Geen andere drank. Ergens is het logisch dat er geen uitgebreid aanbod is: het is gewoon een winkel waar voor de gelegenheid een paar kratten bier naast de kassa staan. Maar toch.
Zou ik bij dit concertje binnenstappen als ik zwanger was, of als ik moslima was?
Het typische publiek bij indyconcerten drinkt bier, lijkt een vuistregel te zijn. Wie daarheen gaat, is niet zwanger, of heeft geen religieuze redenen om alcohol te laten staan, lijkt de aanname te zijn. Het zet me aan het denken over de cultuur in de muzieksector, waar ik zelf ook een paar jaar werkzaam was. Iedereen beknibbelde op slaap, rookte en dronk. Wie dat niet deed was een uitzondering, dat gold zowel voor medewerkers als een groot deel van het publiek. Zou ik bij dit concertje binnenstappen als ik zwanger was, of als ik moslima was? Waarschijnlijk niet. Want ook nu voel ik me ongemakkelijk met het waterflesje dat ik van huis meebracht. Alsof ik gierig ben en geen bijdrage wil doen aan het concert. Alsof niet weet hoe ik moet feesten. Terwijl niets minder waar is. Misschien stom, maar voor het eerst in mijn leven realiseer ik me hoe alcohol mensen kan uitsluiten. Slik.
Jozefien (37)
Halverwege mijn alcoholvrije maand: wat heb ik intussen geleerd? Ik slaap beter en dieper en mijn huid ziet er ietsje beter uit. Verder heb ik me verdiept in het aanbod van alcoholvrije dranken. Zo weet ik intussen dat Jupiler N.A. lekkerder is dan Tourtel en dat Vintense (een alcoholvrije wijn) een acceptabele vervanger is. Het “gloekgloek” geluidje wanneer je de wijn inschenkt werkt als een perfect placebo en het feit dat je een echt wijnglas in je hand hebt in plaats van een limonadeglas, verzacht de pijn van niet te mogen drinken. Wanneer je je ogen dichtdoet, kan je je zelfs inbeelden dat je een hele slechte wijn aan het drinken bent. Mijn man is echter geen fan, hij vindt dat alcoholvrije wijn naar glasbak ruikt.
Het niet-drinken in bijzijn van vrienden lukt me aardig, mits de nodige mentale en praktische voorbereidingen. Op de Charlie Teamdag had ik alternatieven voorzien zoals alcoholvrije cava en lekkere tonics. Ik bleef ’s avonds zelfs plakken tot in de late uurtjes, maar dat kan ook aan de spannende verhalen gelegen hebben. Who needs alcohol when you’ve got Charlies?
Wijn is veel lekkerder als je het bijna nooit drinkt.
Maar toegegeven, ik heb al één keer gezondigd. Toen mijn man afgelopen zondagavond een écht glas wijn voor mijn neus zette, ben ik gezwicht. Het vlees is zwak, en hallo, Trump en Francken en zowat alle politici deze week, enzo! Na een half uurtje zaten we beiden met een grote glimlach en rode wangetjes te glunderen in de zetel. Wijn is veel lekkerder als je het bijna nooit drinkt. Mijn man topte de avond af met een écht biertje maar moest het nadien bekopen. Sinds Tournée Minérale slaapt hij als een os, met gemiddelden van 8 tot 9 uur per nacht. Hij heeft zo’n wearable, waarmee hij al zijn body functions meet. Zo kon hij lezen dat het glas wijn en bier hem een korte nacht van amper 6 uurtjes had opgeleverd. Wij zitten dus voorlopig terug aan het water en de glasbakwijn. Nog twee weekjes…
Stijn (33)
Tournée Minerale is ondertussen al twee weken aan de gang. Wie op hevige afkickverhalen hoopte, moet ik teleurstellen. Ik heb de voorbije weken op geen enkel moment alcohol gemist. Dat is niet echt een verrassing als je weet dat ik de eerste kwarteeuw van mijn bestaan zo goed als geheelonthouder was.
Dat ik het niet gemist heb, wil niet zeggen dat ik me niet bewust was van het feit dat ik geen alcohol mag drinken op de momenten dat ik het anders wel zou doen. In tegendeel. Het is immers zo vanzelfsprekend om een glas wijn op restaurant te bestellen dat ik er de eerste dag van Tournée Minerale bijna instinctmatig eentje besteld had. Ik moet dus wel alert blijven, zelfs op vlak van voeding. Zo moest ik passen voor Vlaamse stoverij, want dat bevat bier. Ik moest ook op zoek naar een pastasaus waaraan geen rode wijn te pas komt.
Ik ben benieuwd hoe ik mijn schroom zal overwinnen zonder een alcoholische opkikker.
Op sociaal vlak heb ik ook nog geen hinder ondervonden. De vrienden die bij ons kwamen eten vonden het net fijn dat ik hen een lekkere mocktail voorschotelde. Dat drankje vergde trouwens meer inspiratie en inspanning dan had ik simpelweg een fles wijn gekraakt. En op de Charlie teamdag hield ik het zonder moeite sober met alcoholvrije cava (verrassend lekker) en heerlijk appelsap uit de boomgaard van redactrice Annelies.
Komende vrijdag ga ik naar een feest waar er gedanst zal worden. Het is de eerste keer deze maand dat ik nuchter mijn dansschoenen zal moeten opblinken. Benieuwd hoe ik mijn schroom zal overwinnen zonder een alcoholische opkikker. Ik hoop dat ik erin slaag om alle remmen los te gooien en als het me niet lukt … blame it on the boogie.
Schrijf je reactie