“Er is maar één klein minpuntje aan u. Dat is dat ge geen rode wijn drinkt.”
Tot over zijn oren verliefd was hij, maar dat van die wijn moest toch even gezegd worden. Het was onze derde date. En ik dronk geen alcohol. Zoals altijd. Geen aperitief om erin te komen, geen aangepaste wijnen bij het diner en geen pintjes tijdens het dansen. In mijn hoofd rolde ik heel hard met mijn ogen, denkend: here we go again. Maar ik vond hem leuk, dus ik lachte lieflijk en zei dat ik een heleboel andere kwaliteiten heb.
Ik ben 32 en sinds mijn puberjaren moet ik me te pas en ten onpas verantwoorden voor mijn keuze om geen alcohol te drinken. Nochtans valt er heel wat meer aan mijn eet- en drinkgewoontes op te merken dan dat. Ik eet geen vlees en nooit pasta, drink te veel Cola Zero, maar weiger een McDonalds te betreden, eet slechts één keer per jaar frietjes en alleen bruine M&M’s. En ik heb voor alles een al dan niet steekhoudende uitleg. Maar blijkbaar zijn al die keuzes meer sociaal aanvaard dan het feit dat ik tijdens het aftellen naar het nieuwe jaar met een fluitje spuitwater in de hand sta.
“Nog nooit kon ik in een nieuw gezelschap voor water of frisdrank kiezen zonder daar een uitleg voor te moeten geven.”
De gemiddelde medemens lijkt het een rariteit te vinden, mijn alcoholvrij bestaan. Nog nooit, letterlijk nog nooit, kon ik in een nieuw gezelschap voor water of frisdrank kiezen zonder daar een uitleg voor te moeten geven.
“Waarom drinkt ge eigenlijk geen alcohol?”
Soms gewoon nieuwsgierig. Te vaak echter veroordelend.
“Omdat mijn ma en pa allebei al genoeg hebben gehad voor een paar mensenlevens en ik op mijn vijftiende de buik dan ook al meer dan vol had van de drank”, wil ik dan graag antwoorden. Fel en kurkdroog. Mijn ogen priemend in die van de vraagsteller, die vervolgens lichtelijk begint te zweten en onbeholpen een kommetje borrelnootjes omstoot.
Maar dat doe ik niet. Om mijn gezelschap noch om de sfeer te sparen. Wel om mijn ouders in hun eer te laten. Dat ik het niet echt lust, zeg ik in de plaats. Of dat ik het nooit heb leren drinken. Dat ik het loze calorieën vind. Dat het niets is voor een controlefreak als ik. Dat ik me prima amuseer zonder. Of, als ik al gruwel bij de gedachte aan ook maar de minste vorm van discussie rond mijn geheelonthouding, dat ik zwanger ben.
“Vinden we al die pinten van al die mensen in al die situaties dan altijd zo’n goed idee? Absurd.”
Het zou in niemand opkomen te vragen “Hoe komt het dat jij een pint bestelt?” als iemand een pint bestelt. Terwijl ongestoord een watertje vragen bij het gros van de sociale gelegenheden onmogelijk lijkt. Vinden we al die pinten van al die mensen in al die situaties dan altijd zo’n goed idee? Absurd.
Alcohol is een schadelijke stof. Meer dan 200 ziektes worden rechtstreeks of onrechtstreeks veroorzaakt door alcohol, van leverontsteking, geheugenstoornissen en diabetes tot verschillende vormen van kanker.
Van alle sterfgevallen wereldwijd is 6% toe te schrijven aan alcohol.
In België is volgens het BIVV 1 op de 8 verkeersongevallen met letsel te wijten aan alcohol.
Alcohol- en andere verslavingsproblematieken staan op de vijfde plaats als emotionele reden voor scheidingen.
Een op de 20 patiënten die op de spoeddienst belandt, heeft te veel gedronken en palmt zo gemiddeld meer dan vijf uur een bed in. Om te ontnuchteren.
De directe en indirecte gevolgen van Bourgondische drinkgewoontes van de Belg kosten ons jaarlijks 2,1 miljard euro.
Dagelijks alcoholverbruik stijgt met de leeftijd en bereikt een piek tussen 55 en 64 jaar. Mannelijke drinkers in deze leeftijdscategorie consumeren gemiddeld 17 eenheden per week. De aanbevolen maximumgrens bedraagt 10 eenheden.
En zo kan ik nog wel even doorgaan in de categorie facts and figures.
Ik vraag me af waarom ík dan degene ben die raar bekeken wordt. Waarom ben ik degene die zich telkens moet verantwoorden, terwijl we zonder verpinken, soms zelfs aanmoedigend, aanschouwen hoe vrienden of familieleden zich lazarus drinken?
Geheel tegen mijn wil, lijkt mijn cola een arrogante en betweterige doorn in het oog van iedereen die wel alcohol drinkt. Alsof de cola in mijn hand een megafoon is die al die facts and figures over alcoholleed woordeloos opdreunt en het feestgedruis of de gezellige tafelgesprekken overstemt.
“Aangrijpende dicht-bij-ons-bed getuigenissen over alcoholverslaving stemmen sommigen tot zelfreflectie.”
Media doen me geloven dat er verandering op komst is. Reportages over binge-drinken en alcoholmisbruik bij jongeren lijken voor een grotere bewustwording te zorgen. Aangrijpende dicht-bij-ons-bed getuigenissen over alcoholverslaving stemmen sommigen tot zelfreflectie en bezinning, volgens mijn sociale media. En mensen verenigen zich massaal om binnenkort een maand alcohol links te laten liggen tijdens Tournée Minerale. In mijn kleine kring die ik graag de wereld noem, wordt hier aangenaam positief op gereageerd. Ik sta erbij en kijk ernaar en ben er telkens opnieuw stiekem heel erg blij om, in stilte nippend van mijn cola.
Mijn lief drinkt tegenwoordig minder alcohol, trouwens. Ik heb hem dat niet gevraagd. En hij vindt mij nog steeds leuk.
Virgin gembermojito
Ingrediënten voor 1 drankje
- ½ limoen, gewassen
- verse gember
- 1 tl rietsuiker of ½ tl zoetstof (zie tips)
- 10 blaadjes munt en een takje extra voor de garnering
- 75 ml spuitwater
- 75 ml heldere citroenlimonade (zie tips)
- ijsblokjes
Bereiding
Schil de verse gemberwortel gedeeltelijk en rasp deze boven het glas tot je ongeveer een theelepel hebt (zo vang je ook het sap op). Pers de limoen uit bovenop de gember, snijd de uitgeperste schil in kwarten en voeg toe, net als de zoetstof en de helft van de muntblaadjes. Plet het mengsel grondig met een stamper.
Voeg de overgebleven muntblaadjes, een drietal ijsblokjes en de vloeistoffen toe. Werk af met een feestelijk rietje en een takje munt.
Tip
Ik gebruik voor dit recept Tönisteiner Ice Break limonade. Deze bevat geen toegevoegde suiker, geen kleurstoffen, geen bewaarmiddelen en amper calorieën. Als je voor een suikerrijke frisdrank gaat, ben je best wat zuiniger met de zoetstof.
7 reacties
Ik drink geen alcohol. PUNT, en als iemand er iets van zegt, dan zeg ik gewoon, omdat ik het niet drink. Geen smoesjes, geen uitleg, geen verklaringen, geen onzin,ik hoef me niet te verdedigen ik drink het gewoon niet. PUNT.
Ja, herkenbaar. Mijn vader was verslaafd aan alcohol. Moest van de dokter stoppen met roken en drinken na een licht hartinfarct, maar zei : “Ik leef liever 10 jaar minder dan dat ik dat moet laten. Hij is 6 jaar geleden gestorven op 71-jarige leeftijd, zijn lichaam was versleten, terwijl mijn moeder nu al 77 jaar is en nog steeds in goede gezondheid. Ik heb als puber wel alcohol gedronken, maar toen ik ontdekte dat mijn vader verslaafd was aan alcohol en wat de gevolgen daarvan waren op het gezinsleven, heb ik geen druppel alcohol meer aangeraakt. Ik drink vooral water en thee. Ik kan aanvaarden dat mensen eens een glaasje drinken, maar ik walg van zatte mensen en ik kan mij enorm boos maken als mensen nog achter het stuur kruipen als ze gedronken hebben.
Zo herkenbaar! Ik drink zelf niet veel omdat mijn lichaam er doorgaans slecht op reageert en het mij de hoofdpijn gewoon niet waard is. En zoals je zegt, het zijn loze calorieën. Telkens ik ‘iets fris’ vraag bij de aperitief, zie je de blikken van verstandhouding en denkt iedereen dat ik zwanger ben. Ofwel rollen ze met hun ogen en zie je ze denken : “party pooper, die wil nu zelfs geen glas drinken”. Ik probeer er mij in elk geval niet veel van aan te trekken. Bij mij is het heel het jaar door Tournée minerale :-).
Bedankt voor dit leuke en herkenbare artikel, als 37-jarige drink ik al 37 jaar geen alcohol, gewoon omdat ik het niet lekker vind:-) Daarnaast drink ik ook geen frisdrank, dus enkel water voor mij: blijkbaar heel moeilijk te snappen voor de meeste mensen….. zucht!
Hier hetzelfde – als ik laat weten dat mijn aantal glazen alcohol per jaar op mijn twee handen te tellen is, kom ik gelijk van Mars.
Vreemd, dat je zonder alcohol door het leven kan gaan?
Helemaal niet!
Omgekeerd des te meer – alcohol nodig hebben om los te komen, ‘omdat het smaakt’ (really!?) of zelfs omdat het ‘zo hoort’ – nie goe bezig!
Er zijn gelukkig voor de non-alcoholiekers onder ons meer en meer smakelijke alternatieven, die niet Cola, Fanta of gewoon fruitsap en zijn.
Hail the soda and the ginger beer (vreemde naam btw – niets vandoen met bier)!
I’m on your side, Karolien.
Ik bestel met opzet een tonic met ijs zodat iedereen denkt dat er gin in zit – en dat is dus niet zo.
Goed artikel!
Ik wil niet lastig zijn, maar cola is even ‘giftig’ als alcohol en bevat ook nog eens megaveel calorieën.
Voor het overige heb je volkomen gelijk en is je afkeer van alcohol absoluut begrijpelijk. Maar laat wie met mate graag eens een glaasje drinkt ook in zijn waarde. We willen ons niet allemaal continu ladderzat drinken. 🙂