Bingewatcher extraordinaire Charlotte kent Netflix vanbuiten, spreekt vloeiend internets en denkt in memes. In haar rubriek ‘Bingewatch Bitch’ bespreekt ze de waardevolle, nutteloze, hilarische en bloedserieuze dingen die op haar scherm voorbij komen. Dit keer: een lofzang op de jongerenreeks wtFOCK. Foto boven: Sara Stragier
Je las er de afgelopen weken ongetwijfeld al over: wtFOCK verovert de schermen van jongeren over heel Vlaanderen. Met meer dan 2,5 miljoen online views in de eerste twee weken van zijn huidige seizoen, laat het programma andere jongerenreeksen ver achter zich. Dat komt door de boeiende verhaallijnen en de geniale online strategie van de serie. En naast een goed uitgedacht en uitgevoerd concept is het ook nog eens maatschappelijk relevant. Meer dan genoeg redenen voor mij om de reeks al drie seizoenen op de voet te volgen.
WtFOCK is een Vlaamse remake van het Noorse SKAM, het geesteskind van regisseur Julie Andem, die een halfjaar door Noorwegen trok om met jongeren te spreken over hun dromen en angsten. Dat resulteerde in vier seizoenen met verhalen waar adolescenten zich écht in konden inleven. Met zijn manier van uitzenden, trok de reeks zich helemaal niks aan van de ongeschreven televisiewetten: de verschillende scènes werden in ‘real time’ online gezet – als het hoofdpersonage om 2.05u iets meemaakte, kwam het fragment om 2.05u uit. Op het einde van de week werden de video’s gebundeld in een aflevering. De reeks kende een ongezien succes in Noorwegen, en werd een wereldwijd fenomeen met remakes in onder andere Spanje, de Verenigde Staten en Duitsland.
“Naast een goed uitgedacht en uitgevoerd concept is wtFOCK ook nog eens maatschappelijk relevant.”
Die remakes blijven trouw aan het real time concept en de grote lijnen van het verhaal, maar geven vaak ook een eigen invulling. Zo introduceerde de Duitse versie Druck een transgender personage (gespeeld door een trans acteur!) en kreeg de Spaanse SKAM een verhaallijn over twee meisjes die verliefd worden, waar het in de andere versies twee jongens zijn. Ook wtFOCK speelt met het scenario, om het meer in zijn Antwerpse setting te laten passen. Net als de originele versie, sluit hij heel dicht aan bij de leefwereld van jongeren. En dat is géén copy-paste situatie.
De scenario’s van de Vlaamse remake worden voorgelegd aan een groep jongeren, die er de onrealistische elementen uitfilteren. Vinden zij een reactie van een personage overdreven? Dan wordt het herschreven. En de acteurs mogen hun teksten aanpassen als bepaalde formuleringen voor hen gek of geforceerd klinken. Zo houdt de reeks heel letterlijk een stem van de jeugd in zijn afleveringen – iets wat je in Vlaanderen jammer genoeg amper terugvindt.
Net als in het origineel volgt elk seizoen van wtFOCK een ander personage en de problemen en gevoelens waar die mee zit. In seizoen 1 zien we alles door het perspectief van Jana Ackermans (Femke Van der Steen), die ruzie maakt met haar vriendje en moeilijk vrienden maakt op haar nieuwe school. Het gaat over eenzaamheid, vriendschap en jezelf vinden.
“Het verhaal van Sander en Robbe is nu al veruit het beste coming out-verhaal dat ik ooit op Vlaamse televisie zag.”
Seizoen 2 gaat over Zoë Loockx (Veerle Dejaeger) en haar relatie met bad boy Senne. Zoë is feminist en zet met plezier anderen op hun plaats als ze dat nodig vindt. In haar seizoen raakte wtFOCK een paar zware thema’s aan, zoals eetstoornissen en seksueel geweld. Maar dat pakten de makers ongelooflijk goed aan. Niet alleen werden de onderwerpen in de reeks zonder taboe aangepakt en besproken tussen de personages, op het einde van elk fragment werd verwezen naar watwat.be. Daar worden vragen beantwoord die de reeks bij kijkers zou kunnen oproepen – zonder rond de pot te draaien of de waarheid te verbloemen. Watwat spreekt op het niveau van de jongeren (de site vraagt zelfs hoe oud je bent om de info op je leeftijd af te stemmen) en verwijst door naar organisaties waar lezers terechtkunnen voor een babbel of begeleiding. Zo is de stap om hulp te zoeken een pak kleiner.
Die samenwerking met Watwat trekt de reeks ook tijdens het huidige seizoen door. Robbe IJzermans (Willem Herbots) zit in de knoop met zijn gevoelens voor Sander Driesen (Willem De Schryver) en heeft het moeilijk om zichzelf te aanvaarden. WtFOCK gaat in op geïnternaliseerde homofobie, en brengt het veel explicieter in beeld dan het origineel. Maar het brengt de relatie tussen de twee jongens ook heel mooi in beeld. En de fans zijn helemaal mee – Twitter ontplofte zowat toen Robbe en Sander voor het eerst kusten, en ook na de aflevering van gisteren, waar de jongens een ruzie bijlegden en Robbe zijn gevoelens voor Sander durfde toegeven. Het verhaal ontluikt nog, maar is nu al één van de beste coming out-stories die ik ooit op Vlaamse televisie zag. Of nee, maak daar maar veruit het beste coming out-verhaal van.
Naast de verschillen in de scenario’s, onderscheidt wtFOCK zich ook van de andere remakes door zijn superieure sociale media strategie. SKAM en zijn internationale tegenhangers trekken de verhalen door tot in de leefwereld van fans door de verschillende personages een instagramaccount te geven. En dat doet de Vlaamse remake als geen ander. Zo posten de personages niet alleen foto’s, maar zijn ook hun Instagram stories aangepast aan de inhoud van de afleveringen. Zo zei Zoë tijdens een aflevering iets over een concert – en in haar story kwamen die avond live beelden van dat concert. Internationale fans zijn het er over eens dat wtFOCK daarin vele stappen verder gaat dan de andere remakes.
“Ik kan niet uitdrukken hoe deze serie mij tien jaar geleden had kunnen helpen.”
WtFOCK werkt. Omdat het gebaseerd is op een schitterende reeks, maar ook omdat de makers hun publiek genoeg begrijpen en consulteren om de juiste aanpassingen te doen. Om het verhaal naadloos in te passen in de Antwerpse setting, de heersende jongerentaal en de thema’s waar het publiek vandaag mee bezig is. Het werkt omdat de makers een stap verder durven gaan bij het bespreken van sommige moeilijke thema’s, en tegelijk ook doorverwijzen naar instanties die kijkers kunnen helpen als ze iets gelijkaardig meemaakten. Ik kan niet uitdrukken hoe deze serie mij tien jaar geleden had kunnen helpen. Maar maak daaruit niet op dat het een reeks voor veertienjarigen is. Want ook ik en veel van mijn leeftijdsgenoten zitten bij elke update aan het scherm gekluisterd.
11 reacties
hommoooo
Pieter mapangpang on de top.
is ca va
de afleviringen zij leuk
goed
rip Vic 2007-2021
Ik wil jullie niet het goede gevoel ontnemen, maar de remake van seizoen 3 is niet de beste remake : het scenario wijkt af van het orgineel wat op zich niet slecht is, maar dan moet het weldegelijk deftig uitgewerkt worden : vele items worden aangeraakt maar zonder afronding : bashing, de wanhoopssituatie van Robbe in aflevering 6, het bipolair karakter van Sander, … en zo kunnen we ook nog voortgaan.
ik ben zelf homo en mijn outing liep zeker niet van een leien dakje (in 1993 op 5 jarige leeftijd). ik begreep dat het juist de bedoeling was om de jeugd in contact te brengen met meer gevoelighden van bepaalde levenshoudingen (hier dus LGBT), waardoor de tolerantie verbetert, maar er blijven juist teveel aangeraakte items met een open einde.
Ik vind dat de Franse remake (spijtig genoeg voor de vlaamse versie) nog altijd de beste : een fantastisch scenario en inkleding, waardoor de acteurs meer dan goede prestaties kunnen leveren.
Er mag dan wel beweerd worden dat de vlaamse akteurs goede prestaties hebben geleverd, had het scenario beter geweest en de chronologische volgorde was gerespecteerd, hadden onze acteurs een even sterke prestatie kunnen leveren als de Fransen.
Hopelijk doen ze het beter in de 4de reeks
Loving wtFOCKSeason 3 right now! “Same but different” as original SKAM and SKAM France. I appreciate wtFOCK for taking a new (and difficult) but important direction 15-16 November.
Also, full disclosure: I’m old enough to be most viewers’ grandmother. I almost hate to mention it for fear of causing SKAM to lose some of its cachet. (I mean, how cool can SKAM be if someone well over age 50 is watching and loving it?) But what can I tell you–it’s an addiction. And now, excuse me, I have to go to Youtube to see if another clip is up yet…
Ik ben ook fan, ooit begonnen als moeder van een 14jarige, nu gewoon omdat het steengoed is!
Idem ?