Anders Bekeken

Er is een nieuwe sheriff in Tinseltown

Anders bekeken: Untouchable (2019) van Ursula Macfarlane

Er is een nieuwe sheriff in Tinseltown

In haar documentaire Untouchable voelt Ursula Macfarlane aan de pijnlijke blauwe plekken die Hollywood-icoon Harvey Weinstein achterliet bij verschillende vrouwen die zijn strooptocht kruisten.

Je hebt Tinseltown vóór en ná oktober 2017. Toen legden The New Yorker en The New York Times een bom onder Hollywood door de omerta rond Amerikaans filmmogul Harvey Weinstein te doorbreken: jarenlang zou hij zijn macht misbruikt hebben om vrouwen seksueel te misbruiken. Voor velen was daarmee de spreekwoordelijke emmer vol. Massaal schaarden zij zich achter #MeToo om op sociale media te getuigen over al de rotte appels die hun het leven zuur maken. Het Weinstein-effect was geboren, en het overspoelde niet enkel cinema, maar de hele wereld.

Nu #MeToo in het harder wordende politieke klimaat steeds vaker als een politiek correcte kramp wordt afgedaan – vergeet niet dat Donald ‘grab them by the pussy’ Trump nog steeds in het Witte Huis twittert – komt Ursula Macfarlane’s docu dus net op tijd om ons opnieuw te herinneren aan de druppel die heel deze tsunami in gang zette: Harvey Weinstein. In Untouchable schetst de Britse filmmaker immers het op- en neergangsverhaal van de filmproducer achter legendarische films als Sex, Lies, and Videotape (1989), Pulp Fiction (1994) en Good Will Hunting (1997). Het beeld dat ze ophangt is niet mooi.

Harvey & Bob Weinstein in Los Angeles in 1989.

Corrupte flik

“Ik ben blij dat ik de sheriff ben van dit shit-ass fucking stadje”, zegt de Miramax-oprichter immers tegen een reporter nadat hij diens toenmalige vriendin voor cunt had uitgemaakt. Wat blijkt: even was Weinstein ook echt de corrupte sheriff van de stad, want over het gevecht dat op Weinsteins scheldtirade volgde, werd nergens gerept. De vele foto’s die genomen werden, werden nergens gepubliceerd. De reden? Weinstein had vrienden in high places.

Het beeld van Weinstein als de gehaaide gangster en de corrupte flik is dan ook de rode draad doorheen deze traditionele docu. Zelfs toen hij zich in de jaren 70 als jonge concertpromotor nog met muziek bezighield en bands als Fleetwood Mac naar Buffalo haalde, was hij blijkbaar al een charmante beul die altijd zijn zin kreeg.  “Seks was altijd met wederzijds goedbevinden als Weinstein zijn zin maar kreeg”, vertelt een zichtbaar geëmotioneerde Hope Exiner D’Amore, één van de vroegste slachtoffers van Weinstein.

Na haar komen nog een resem slachtoffers aan het woord, zoals Paz de la Huerta, Caitlin Dulany en Erika Rosenbaum – stuk voor stuk actrices die droomden van een mooie carrière. Het verhaal dat zij vertellen, klinkt telkens hetzelfde – een toevallige meeting op zijn hotelkamer, een massage, een erectie en manipulerende of vernederende trash talk die vaak in een verkrachting eindigt. Het enige wat veranderde, waren zijn manipulaties. Die werden leper. De rest bleef hetzelfde: levenslange trauma’s en collateral damage van kapotte vriendschappen en gefnuikte carrières.

Actrices Paz de la Huerta, Rosanna Arquette en Hope d’Amore.

Machtsgeil

Trouwens, ook bij Weinsteins medeplichtigen is de schade aanzienlijk. Eén van Weinsteins voormalige werknemers bij Miramax – ooit dé grote disruptor van Amerikaanse cinema die (niet toevallig) jarenlang een abonnement had op Oscars – introduceerde ooit een werkloze vriendin aan zijn baas. Toen die na een avondje overwerken niet meer kwam opdagen, bleek ze te zijn verkracht. “Daar moet ik mee leven”, klinkt het schuldbewust.

Door ook de context te schetsen waarin Weinstein tot de absolute filmtop uitgroeide, hangt Untouchable een nog grimmiger beeld op van hem. Natuurlijk, hij was een geniale producer, maar bovenal was hij iemand voor wie het doel de middelen heiligt. En cinema (en muziek) was nooit het doel, enkel een middel om zijn greep te vergroten. Dat hij alles deed om die macht te behouden, wordt duidelijk als Macfarlane toont hoe Weinstein zijn slachtoffers (en de pers) het zwijgen probeert op te leggen door enorme bedragen aan schadeclaims en privédetectives te betalen.

Op 25 mei 2018 werd Harvey Weinstein gearresteerd en beschuldigd van verkrachting en andere misdrijven. Hij werd op borgtocht vrijgelaten. Foto: Getty Images

David vs. Goliath

Omdat Macfarlane zwaar leunt op de interviews met slachtoffers, die in een neutrale omgeving hun emotionele verhaal doen, zijn er enkele parallellen te trekken met Leaving Neverland (2019). Alleen komen in Untouchable meer mensen aan het woord dan in de shockdocu over het seksueel overschrijdende gedrag van Michael Jackson. Dat maakt Macfarlane’s ingetogen docu een pak draagbaarder.

Het doel is immers ook niet om enkel Weinsteins’ grensoverschrijdende gedrag aan te kaarten, dat is intussen gedetailleerd in de pers beschreven. In plaats daarvan wil deze film een beeld schetsen van een machtig seksueel roofdier, zijn speelterrein en hoe die dat met al zijn macht afbakent. Door ook in te zoomen op de #metoo-beweging die hierop volgde, heeft de film zelfs iets hoopvol door te tonen hoe enkelingen een oppermachtige bobo toch aankunnen. Het ultieme David vs. Goliath-verhaal.

Er is dus een nieuwe sheriff in Tinseltown en die zal de wetten (en ieders grenzen) moeten respecteren. Zij die zich erboven wanen zullen hopelijk snel ontdekken dat de tijd van zwijgen voorbij is.

Untouchable van Ursula Macfarlane, met Rosanna Arquette, Hope Exiner D’Amore en Paz de la Huerta.

Schrijf je reactie

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen