Ik had al maanden uitgekeken naar de avond met Russell Brand. Vorig jaar zag ik een interview met hem op Youtube en wat hij zei en hoe hij het bracht maakte me enorm nieuwsgierig naar meer. In oktober gaf hij een interview aan BBC Newsnight waarin hij uitlegde waarom hij zo’n hekel heeft aan het politieke systeem en nog nooit in zijn leven gestemd heeft: “It is not that I am not voting out of apathy. I am not voting out of absolute indifference and weariness and exhaustion from the lies, treachery and deceit of the political class that has been going on for generations.”
Ik google zijn website en daar staat te lezen onder zijn nieuwe voorstelling The Messiah complex:
The biggest obstacle to Revolution is your belief that it’s impossible. So start believing. Together we are the solution. Get your boots on. Pack a sandwich.
LONG LIVE THE REVOLUTION
Hier wil ik bij zijn! Ik boek meteen kaarten voor zijn voorstelling in Brussel. Gisteren was het eindelijk zo ver en zit ik mooi op tijd op de 9e rij te wachten. De support act kan ik nog net verdragen, alleen maar omdat de man in kwestie Mr. Gee zinnige dingen zegt over onhaalbare schoonheidsidealen.
Maar dan begint het echt. “Personal Jesus” knalt uit de speakers wanneer Russell Brand het podium opstapt. Het publiek wordt wild. Achter hem zijn tour-beeld, een gestileerd heroïsch portret van Russell met een halsketting om vol religieuze symbolen. En daarnaast de portretten van Gandhi, Guevara, Malcolm X en Jezus.
Brand heeft effectief het aura van een goeroe of Messias. In het publiek staat een meisje met trillende handen haar held op te wachten.
Russell smult van de aandacht en gebruikt het om de eerste 10 minuten de zaal in te trekken om kennis te maken met zijn publiek. Brand heeft effectief het aura van een goeroe of messias. Achter in de zaal staat een Duits vrouwtje op hem te wachten met een cadeautje, een zelfgemaakte cd. Russell omhelst haar en loopt naar het andere eind van de zaal waar een blond meisje met trillende handen haar held staat op te wachten. Ze wilt hem een cent geven, een speciale cent. Russell maakt er een klein grapje over maar overlaadt haar dan met knuffels en liefde. Wat is dat met deze man en de aantrekkingskracht die hij op mensen uitoefent?
Eens terug op het podium begint zijn ‘echte’ show, waarin hij in een duizelingwekkend ritme praat over zijn drugsverslaving, de leegheid van de celebrity-cultus, zijn échte helden, het falen van het kapitalistisch systeem en de waanzin van de boodschappen die de reclame de wereld instuurt. Dit alles doorspekt met ranzige seksverhalen en hopen zelfrelativering. Hij vertelt over zijn voorliefde voor het communisme (“I looked it up, it basically means sharing”) en wijst het feit af dat dit in Rusland gefaald heeft door te zeggen dat ze het systeem niet goed gebruikt hebben. Volgens hem is dat net hetzelfde als Steve Jobs de schuld geven omdat hij zijn iPad enkel gebruikt om porno te bekijken.
“Do choose heroes or otherwise your culture will choose hero’s for you. And they will not empower you, they will enslave you.”
Deze man heeft niet alleen enorm veel podiumpresence, hij heeft ook effectief iets te vertellen. Russell Brand predikt de Revolutie. Hoe komt het, zegt hij, dat de 154 grootste bedrijven ter wereld de helft van alle rijkdom bezitten? En hoe komt het dat wij dit normaal vinden? Terwijl deze bedrijven 50 triljoen dollar bezitten, is de hongersnood in de wereld op te lossen met 40 miljard dollar. Hij vergelijkt dit met op stap gaan in Brussel met 500 dollar in zijn portefeuille en een arm straatjongetje tegenkomen dat 40 cent vraagt. En dan tegen dat jongetje zeggen dat hij moet oprotten.
A beaken of love and energy. And of raw sexual magnetisme.
En zo gaat Russell twee uur lang door. Na de show deelt hij beleefd handtekeningen uit aan de fans die tegen hem aan komen drummen. Geduldig maakt hij selfies en geeft hij knuffels aan al wie ze komt vragen. Ik ben net iets te verlegen om mezelf ertussen te wurmen maar ik sta toch een paar minuten bewonderend te kijken. En zoals hij daar zo zit heeft hij toch veel weg van een profeet. “Beaken of love and energy. And of raw sexual magnetism”, zegt de vriendin die naast mij zat. Nagel op de kop.
Heeft hij makkelijk praten omdat hij als rijke celebrity meer privileges heeft? Misschien. Maar hij was niet altijd rijk en heeft een kanjer van een drank- en drugsverslaving doorgeworsteld (waarover hij in dit artikel vertelt) . Niet velen doen hem dat na. Geeft hij in zijn show de handvaten voor een nieuwe betere manier van leven? Niet echt. Maar in oktober verschijnt een boek waarin hij zal uitleggen hoe die revolutie nu precies zal werken.
(“We all want to bring down the government and establish a personal and global utopia, but how? Well, in this book, I’m going to explain it.”)
Ik kijk er alvast naar uit, naar dat utopia.
Check Russell Brands website voor meer informatie over de revolutie en volg hem op Twitter, Facebook en Youtube.
Schrijf je reactie