Dat het godgeklaagd is, zeg ik u. Het taboe op taboes. Al wat donker is, gewaagd, wreed, decadent, al wat knibbelt aan de randjes van goed fatsoen, moffelt onze maatschappij liefst weg in zijn keurige jas van welvoeglijkheid. Negatieve emoties als frustratie, angst, woede, of gitzwarte fantasieën en perverse pretjes? Mag niet! Niet in het volle daglicht! Terwijl het in elk van ons huist. En wat krijgen we dan? Een maatschappij die gebukt gaat onder stress en depressie. Het woord zegt het zelf: de-pressie. Neerdrukken van emoties. Iedereen moet vrolijk zijn. Een stralende winnaar. Een succesvolle, energieke ondernemer. Een creatief genie.
Er is een natuurlijk, gezond tegengif tegen depressie: expressie. Duw die emoties naar buiten! De sublieme tentoonstelling Divine Decadence toont het: in de morbide, bloederige, perverse en explosieve taferelen huist melancholische tederheid en nederige verstilling naast sardonische humor en rauwe eerlijkheid: dit is wie we zijn. Mensen van vlees en bloed. Eros en thanatos. Pijnprikkels en pretklemmetjes in één. Geen heilige huisjes in onze pleziertuin van lust, leed en liederlijkheid.
In het Poëziebordeel hanteren we hetzelfde belevingskader. We maken foto’s en gaan er los voor. Anything goes. (Niets met kindjes en dieren, daar worden wij zelf triest én boos van.) Omdat het plezant is en zo bevrijdend. We rekken onze geest tot de uitersten van het gevoelensspectrum. Neem onze dichters. Detlev S. Steiner. Hij ziet er gevaarlijk uit, terwijl hij een lieve brombeer is. E.Pelski. C. is de lieflijkste verschijning, maar in je oor fluistert ze de meest akelige dingen. De lippen van Vicky XO6 staan ijzig star, haar ogen zijn warm. Wat is licht? Wat is donker? Wat is liefde? Wat is destructie? In het Poëziebordeel omarmen we alle facetten. We verwarren graag. We spelen advocaat van de duivel en engelbewaarder van het schone tegelijk.
We spelen omwille van het spel. Frivoliteit en gruwel, het krijgt bij ons allemaal een plek.
Meer willen we niet: spelen. Met de bezoeker. Met onze fantasie. Er wacht ons geen prijs op het einde, geen trofee. We spelen omwille van het spel. Frivoliteit en gruwel, het krijgt bij ons allemaal een plek. Omwille van dat heerlijk diertje genaamd expressie. Omdat wij weten hoe licht en gezond dat spelen ons maakt. Madonna zei het al: ‘Express yourself.’ Het is spielerei voor de ziel.
Nu zaterdag 25 juni infiltreert Poëziebordeel in alle luister in de sublieme expo Divine Decadence op de finissage in het Kasteel van Gaasbeek. Ticket: 20 euro. Reserveren verplicht. Mail naar kasteelvangaasbeek@vlaanderen.be of bel naar 02/531.01.30. Bij je ticket krijg je toegang tot de expo en alle dichters.
Meer info: www.poeziebordeel.be
Of via Facebook hier en hier.
Tekst: Ineke Van Nieuwenhove – Foto’s: Carmen De Vos
Carmen De Vos is soms een beetje een vuile fotograaf. Niet alleen omdat ze haar foto’s het liefst op oude vervallen films neemt, die er dan wat groezeliger uitzien door hun uitgesmeerde kleuren, maar ook door de wulpse ietwat vreemde taferelen die ze ondermeer voor het Poëziebordeel vastlegt. Frivoliteit op Polaroid. Ooit bezondigde ze zich aan huisgemaakte deugnieterijen voor TicKL, haar Engelstalige art porn magazine. Ze is nog steeds niet van de stoutigheid af geraakt en de vraag stelt zich of ze dit überhaupt wel wil.
Schrijf je reactie