Reeks

Casanovaaa!

Behind the scenes: Filmfestival in de gevangenis.

Casanovaaa!

In de gevangenis van Merksplas bekijkt een jury van gevangenen alle competitiefilms van het MOOOV Filmfestival. Ze debatteren over de films en reiken hun eigen prijs uit: de Behind The Scenes Award. Het is zowel een cinefiel als een sociaal project: de juryleden laten hun stem horen aan elkaar en aan de buitenwereld. Arkasha Keysers leidt dit project in goede banen. Hier schrijft ze over wat er binnen die vier muren gebeurt. Foto’s: Griet Hendrickx

In de gevangenis op het toilet zitten of een potje koken wanneer je als deelnemer voor een activiteit wordt opgeroepen, is geen geldige reden om niet meteen klaar te staan. En voor wie niet paraat staat, blijft de celdeur gesloten. Dat heeft soms zijn weerslag op de opkomst van een activiteit, maar dit jaar is het anders. Op de aanwezigheidslijst mag ik opnieuw achter elke naam een kruisje zetten.

Een kind dat zich over een dier ontfermt, het laat ook deze zware jongens niet onberoerd.

Gestileerde weidse beelden van het mooie Turkse binnenland is wat de jury vandaag voorgeschoteld krijgt in Turks drama Sivas. De hoofdrol is voor elfjarige Aslan, een stoute macho-in-wording met een groot rechtvaardigheidsgevoel. Hij is diep ontgoocheld wanneer een klasgenootje de rol van prins krijgt in het schooltoneelstuk. Eens te meer omdat het meisje op wie hij verliefd is Sneeuwwitje mag spelen. Aslan probeert de beslissing van zijn leraar nog bij te sturen, maar moet het onderspit delven.

Untitled-1

Aan zijn teleurstelling komt een eind wanneer in zijn dorp een bloederig hondengevecht  wordt georganiseerd. Aslans dorpsgenoten laten Sivas, het gehavende beest dat het gevecht verloor, voor dood achter. Voorzichtig legt Aslan zijn jasje over de hond. Een kind dat zich over een dier ontfermt, het laat ook deze zware jongens niet onberoerd. Vlado begrijpt Aslan. ‘Die mensen hebben een saai leven. Daar valt niks te beleven, die arme boeren zijn gewoon al blij als ze een hond vinden.’ Of dit filmproject voor Vlado is wat de hond omvat voor Aslan, vraag ik me in stilte af.

Al tijdens de film beginnen Jean-Paul en Steven te discussiëren. Over hoe hoog de schofthoogte van Sivas is en of hij een Kaukasische, dan wel een Anatolische herder is. Enkele andere juryleden pikken in. Ik moet hen aanmanen om naar de film te kijken in plaats van elkaar te imponeren met weetjes over hondenrassen.

De juryleden zijn echte gevoelsjongens.

In één scène zien we Aslan een poging doen om zijn Sneeuwwitje voor zich te winnen. ‘Casanovaaa!’ roept Tony door het lokaal. Wanneer een furieuze Aslan zijn veel oudere broer een uitbrander geeft wanneer die Sivas probeert te verkopen, moet de jury luidkeels lachen. Aslan is heerlijk brutaal en dat verdient hier veel respect. Na afloop is iedereen het erover eens dat deze jonge acteur zijn rol ijzersterk neerzet.

Omdat de juryleden doorgaans vanuit hun buikgevoel discussiëren, maar dit drama ook evenwichtige beelden en een prachtig kleurenspel toont, gooi ik vragen in de groep die om filmtechnische antwoorden vragen. Tevergeefs, de discussie slaat al snel weer om. De juryleden zijn echte gevoelsjongens. Steven probeert Sadek uit zijn kot te lokken door te stellen dat alle Marokkanen bang zijn van honden. Sadek nuanceert: ‘Marokkanen houden wel van honden, maar die relatie is beperkt. In de Marokkaanse cultuur zijn het dieren voor buiten, om te waken, niet voor in huis.’

Bij thuiskomst leert het wereldwijde web mij dat Sivas een Anatolische herder is, een Kangal om precies te zijn. Weer iets bijgeleerd vandaag. Voor zover dat niet al lang was gebeurd.

Meer info: www.mooov.be
Foto’s: Griet Hendrickx

Schrijf je reactie

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen