Reeks

Ouderwetse man zkt. onderdanige vrouw

Behind the scenes: Filmfestival in de gevangenis.

Ouderwetse man zkt. onderdanige vrouw

In de gevangenis van Merksplas bekijkt een jury van gevangenen alle competitiefilms van MOOOV Filmfestival. Ze debatteren over de films en reiken hun eigen prijs uit: de Behind The Scenes Award. Het is zowel een cinefiel als een sociaal project: de juryleden laten hun stem horen aan elkaar en aan de buitenwereld. Arkasha Keysers leidt dit project in goede banen. Hier schrijft ze over wat er binnen die vier muren gebeurt.

Donkere tattoo’s steken af tegen zijn bleke huid, zilverkleurige piercings mismatchen met zijn sproetige gezicht. Erik spreekt rustig en in opvallend algemeen Nederlands. Zijn badass uiterlijk vloekt met zijn nette manieren. Net als vorige keer heeft hij onze dvd-installatie opgesteld, net als vorige keer begint hij aan een zwaar verhaal, nog voor de juryleden door de cipiers naar het lokaal worden begeleid.

Eriks persoonlijk verhaal online zwieren, was bij nader inzien niet eerlijk.

Erik vertelt me dat hij heel wat heeft meegemaakt. Over zijn erg persoonlijk verhaal berichtte ik voordien in deze alinea, maar dat was bij nader inzien niet eerlijk. De juryleden weten dat er over hen wordt geschreven, maar Erik niet, want hij zorgt enkel voor de omkadering van dit juryproject. Bovendien hebben de gevangenen in Merksplas geen internet, maar hun cipiers wel. Eriks persoonlijk verhaal online zwieren terwijl zijn bewakers dat kunnen lezen en hijzelf niet, lijkt achteraf beschouwd niet correct. Deze alinea is dus aangepast. Dat is zelfcensuur, maar wel in Eriks voordeel. Jezelf blootgeven maakt je kwetsbaar in de gevangenis. Niet in de sympathieke betekenis van het woord, maar wezenlijk. Laat me daarom samenvatten: Erik heeft pikzwarte sneeuw gezien.

Ik wil hem niet alleen laten met zijn verdriet, maar reality kicks in. Ik moet naar het toilet en de jury kan elk moment arriveren. Het strenge gevangenisprotocol laat niet toe dat ik de jury alleen laat in het lokaal. Ik moet dus wel nu gaan. Intense emoties en de strakke regie van een gevangenis, het is moeilijk schipperen.

De familiesituatie die we vandaag op het scherm te zien krijgen in Indisch drama Titli is triest. Het gelijknamige hoofdpersonage spaart in het geheim een som bij elkaar om op een dag de benen te nemen. Wanneer zijn gewelddadige broers dat ontdekken, wordt Titli door hen gedwongen om te trouwen. Koken en poetsen voor alle broers en hun vader, dat is wat zijn toekomstige bruid te wachten staat. ‘Zo ging het er in Marokko vroeger ook aan toe’, reageert Sadek, ‘maar nu zijn er veel vrouwen die daar het schijt aan hebben’, lacht hij.

De film valt in de smaak bij de jury. Hij vormt stof tot discussie. Volgens Alfred is het kastensysteem in India allesbepalend voor die maatschappij. ‘Nee, dat heb je overal’, vindt Vlado. ‘Hier in Europa hebben we dat ook, het is alleen niet in de wet vastgelegd en daardoor subtieler.’

Guido moet geen Belgische meer hebben.

Alfred heeft kinderen bij verschillende Aziatische vrouwen, Guido heeft een verleden op de Filippijnen. Ze vertellen dat de vrouwen in Azië volgzamer en onderdaniger zijn dan hier. Of ze dat iets positiefs vinden, vraag ik hen. ‘Daarin ben ik wel ouderwets’, zegt Alfred. Hij vindt dat de man het geld moet binnenbrengen en de vrouw voor het huishouden en de kinderen moet zorgen. Guido is vooral gesteld op de trouwheid van Aziatische vrouwen. Hij moet geen Belgische meer hebben. Volgens Victor is de natte droom van elke man om een vrouw te hebben die lief en meegaand is en lekker kan koken. Hij is er van overtuigd dat mannen die te zacht worden en achter de potten gaan staan hun vrouw op den duur kwijtspelen. ’Daarom ben jij alleen!’, reageert Tony.

‘Wat als de man heel goed is met kinderen en vooral de vrouw carrière wil maken?’, gooi ik in de groep. Vlado vindt het een jammere evolutie dat in onze maatschappij beide ouders buitenshuis gaan werken. Voor het huishouden en de kinderen zorgen is volgens hem ook een volwaardige job. Maar hij is er ook van overtuigd dat de zorg voor de kinderen bij de vrouw moet liggen. Dat vrouwen hun kinderen de borst geven, is volgens hem een teken van de natuur dat kinderen door hun moeder moeten worden opgevoed.

Mijn laatste vraag was geïnspireerd op mijn eigen leven. Ik denk er dus het mijne van.

BTS_1LR

Meer info: www.mooov.be

Schrijf je reactie

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen