Zita denkt wel vaker dat ze een grootse ontdekking heeft gedaan. Maar nu heeft ze echt het gevoel dat ze on to something is. Foto’s: Sarah Van Looy
Geen leukere manier om een eenzame zaterdagmiddag door te brengen dan in een Kringwinkel. Niet omdat ik iets nodig heb, gewoon als een ontspannende zaterdagactiviteit. Anderen gaan naar Pairi Daiza. Ik ga naar De Kringwinkel. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik vind het leuk om mezelf te omringen met spullen. Dat klinkt nu heel oppervlakkig, maar ik bedoel het echt beter dan het klinkt. Ik vind spullen gezellig. Spullen roepen oude herinneringen op, doen mij nieuwe plannen maken, ze doen mij lachen of denken aan mensen die ik graag zie.
“Ik ben hier om je even te doen stoppen en je te zeggen: vergeet even dat retro kastje. Dat fonduebord, dat moet je hebben.”
Nu denk jij vast: “Als het enkel om spullen ging, hoef je niet per se naar De Kringwinkel te gaan? Dan kan je even goed naar Meubelen-Gaverzicht gaan”. Goede observatie. Maar, De Kringwinkel is speciaal, die heeft dat tikje extra, dat beetje ‘je ne sais quoi’. Ik dacht altijd dat dit was omwille van het jackpot-element. Bij elk bezoek aan een kringloopwinkel is er weer de kans dat je de beste koop van je leven doet. Meteen de reden waarom ik héél moeilijk voorbij een Kringwinkel kan lopen (vraag maar aan mijn lief). Dat je dat ene stuk vindt waar je al zo lang naar zoekt of verlangt. Geef toe, dat is speciaal.
Maar, onlangs ben ik erachter gekomen dat de magie van De Kringwinkel meer is dan het Jackpot-element. Naast de verrassingen, zijn er ook de vaste waarden, zoals de fondueborden, de bierglazen, de microgolfovenkookboeken, de metalen onderschotels, de cd-rekken en de boeken die De Morgen ooit heruitgaf onder de ondertussen helaas zeer toepasselijke naam ‘vergeten boeken’. De stukken die je in elke kringloopwinkel tegenkomt, de items die je lief aankijken en goeiedag zeggen. De items die iedereen vandaag voorbij loopt in de zoektocht naar dat hippe retro kastje. Ik ben hier om je even te doen stoppen en je te zeggen: vergeet even dat retro kastje. Dat fonduebord, dat moet je hebben. Over een paar jaar gaan we er lang voor in de rij staan en veel geld voor betalen. Gelukkig ben ik er nu al met deze boodschap: Wacht niet zo lang. Want morgen heb je spijt dat je dat fonduebord of die wekkerradio vandaag niet hebt gekocht. En ik zal je vertellen waarom.
Kringwinkelliefde: Het mirakel dat bruin is en veel vakjes heeft
Item 1: het fonduebord
Ik weet niet hoe het komt, maar ik zie een fonduebord en er verschijnt spontaan een glimlach op mijn gezicht. De vorm, de typische kleur. Hoe kom je ook op het idee om een apart bord te ontwerpen voor één gerecht? Dit kan enkel ontworpen zijn door échte dromers. Een beetje zoals de borden met het woord ‘pasta’ op, maar dan beter. Nu, persoonlijk ben ik geen fan van fondue. Maar ik ben wel fan van de borden. Van hun kleur, van hun grootte, van hun vrolijke aanwezigheid in kringloopwinkels aller landen.
En het goede is, het fonduebord heeft zoveel meer in zijn mars. Ik gebruik het bijvoorbeeld als organiser. Klinkt onnozel, is het niet. Dat staat op het kastje naast de deur, als je binnenkomt in de living. Er is een vakje voor mijn sleutels, een vakje voor de sleutels van mijn lief, een vakje voor de back-up sleutel van mijn fiets, een vakje voor klein geld, een vakje voor mijn iPhone oplader thuis, een vakje voor haarrekkers en schuivers (EINDELIJK. EEN PLEK VOOR SCHUIVERS). Geef toe dat het geniaal is. Tuurlijk je kan een sleutelrekje gebruiken. Maar kijk, waar blijf je dan met je kleingeld, je oplader én die schuivers? Ik geef het maar mee.
Nog niet overtuigd? Goed. Een vriendin van mij gebruikt die fondueborden als hapjes-borden. Met plek voor toastjes, nootjes én een paar dips op één bord. Niet zo origineel, maar wel: ultrafunctioneel. Je denkt bijna dat het daarvoor ontworpen is. En wat doen we als we hapjes eten uit dat fonduebord: glimlachen. Blij zijn omdat we dit bruine asielstuk een prachtige tweede leven hebben gegeven.
Schrijf je reactie