Anders bekeken

Vrouwen in een onverwachte driehoeksverhouding

Figlia Mia (2018) van Laura Bispuri

Vrouwen in een onverwachte driehoeksverhouding

De relatie met je moeder is de eerste band die je in je leven opbouwt. Een band waarin zowel haat als liefde vlot kan vloeien. In ‘Figlia Mia’ spit regisseur Laura Bispuri die verbinding uit: hoe moederliefde een bloedband kan overstijgen, maar hoe de navelstreng voor altijd verbonden blijft. Door: Kubra Mayda en Inke Gieghase

Twee moeders strijden in het zomerse Sardinië om hun tienjarige dochter Vittoria. Nee, geen lesbisch koppel. Het gaat om het conflict tussen biologische moeder en adoptiemoeder. Dat hebben we al vaker gezien, maar niet zoals in de Italiaanse film ‘Figlia Mia’.

Ongewone ontmoeting

In de meeste adoptiefilms gaat het kind op zoek naar de biologische ouders, maar in ‘Figlia Mia’ stuit Vittoria (een rol van Sara Casu) in het begin al op haar biologische moeder, Angelica. Zij zit zich op het strand casual op te vrijen tegen een onbekende man. Angelica en de man proberen Vittoria snel weg te jagen zodat de seks kan beginnen. Vittoria keert terug naar het feest waar ze vandaan kwam, zonder te beseffen dat ze haar biologische moeder tegen het lijf is gelopen.

Een echte kennismaking zal niet lang op zich doen wachten. Zonder dat Vittoria dat weet, heeft Angelica altijd contact gehad met Tina, haar adoptiemoeder. Uiteindelijk vraagt Angelica om haar dochter te ontmoeten, met de belofte daarna te vertrekken uit Sardinië. Tina stemt in met een ontmoeting, maar krijgt al snel spijt.

“Als de angst om haar dochter te verliezen haar te veel wordt, is het Tina die naar de fles grijpt.”

Beide moeders kunnen nauwelijks meer van elkaar verschillen:  Angelica houdt van casual seks en grijpt iets te vaak naar de fles. Dat staat in schril contrast met brave, bezorgde adoptiemoeder Tina. Hun verschillende karakters leiden tot tegenstrijdige adviezen aan het adres van hun dochter. Als Tina tegen Vittoria zegt dat ze het zand tussen haar tenen moet uitwassen, zegt Angelica dat ze zich geen zorgen moet maken, alles wordt toch ooit vuil.

De relatie tussen beide moeders is een bumpy ride, maar dat zorgt ook voor mooie momenten, waarin de karakters hun kwetsbaarheid tonen. Als de angst om haar dochter te verliezen haar te veel wordt, is het Tina die naar de fles grijpt. Terwijl ze  dronken is, knuffelt ze Angelica en vertrouwt haar toe dat ze haar de nek wil omwringen. Voor even zijn de rollen omgekeerd. Angelica is de verstandige en zet Tina’s biertje weg. Want hoe verschillend ze ook zijn, als het erop aankomt hebben ze een gedeeld belang, en dat is Vittoria.

Zelfontdekking

Terwijl de moeders een manier zoeken om zich tot elkaar te verhouden, begint tiener Vittoria zichzelf te ontdekken. In het begin is het personage van Sara Casu erg terughoudend, maar door haar contact met de nonchalante Angelica bloeit ze op, tot  ergernis van Tina. Als Vittoria thuiskomt met grote oorbellen die ze van Angelica heeft gekregen, moet Tina daar niets van weten. Ze wil niet dat Angelica haar dochter beïnvloedt, en als Angelica besluit om op Sardinië te blijven is ze de wanhoop nabij.

“Via haar biologische moeder komt Vittoria in contact met haar eigen seksualiteit en lichaam.”

Tina probeert Vittoria te dwingen om afstand te nemen van Angelica, door haar mee te nemen naar het stamcafé waar Angelica pijpbeurten uitdeelt. Wat ze ziet schrikt Vittorai echter niet af, de losbandigheid van Angelica trekt Vittoria juist aan. Via haar biologische moeder komt Vittoria in contact met haar eigen seksualiteit en lichaam. “Je hebt nog geen borsten of wat?”, is een van de eerste zinnen die Angelica tegen haar dochter zegt.

De relatie met Tina, die haar tien jaar lang met veel liefde verzorgd heeft, verslechtert. Vittoria verwijt haar adoptiemoeder dat ze haar gewoon gekocht heeft en nooit graag heeft gemogen. Hoe harder Tina haar dochter naar zich toetrekt, hoe harder ze Vittoria richting haar biologische moeder duwt. Terwijl Tina een sprankelend feest organiseert voor haar dochters tiende verjaardag, kruipt Vittoria in een nauw gat in de grond waar volgens Angelica een schat ligt begraven. Ze riskeert haar leven om Angelica uit de schulden te krijgen, ook al heeft Angelica haar daarvoor nog spuuglelijk en stom genoemd. Ondanks de losbandigheid en vuile woorden van haar biologische moeder, blijft Vittoria tegen haar opkijken.

Ongrijpbare band

‘Figlia Mia’ toont indringend hoe ongrijpbaar de band tussen een dochter en haar moeder(s) kan zijn. Alba Rohrwacher (Angelica) straalt in haar rol als een messed-up vrije vogel. Tegen het lichte kleurenpallet springen zowel Sara Casu’s (Vittoria) innemende acteerwerk als haar prachtige rode bos haar eruit. En Valeria Golino belichaamt als Tina de overbezorgde moeder, die je hart verovert als ze uiteindelijk Angelica omarmt, letterlijk en figuurlijk.

‘Figlia Mia’ maakt duidelijk dat moeder zijn niet je hele persoonlijkheid omvat, dat er achter elke moeder een unieke vrouw schuilt. Dus ja, reserveer je cinematicket en haal de zakdoekjes boven als Angelica vertelt over de aal die ze samen ving met haar dochter. Een aal die kinderen baart, ver weg reist maar altijd terugkeert.

Charlie-leden maken kans op gratis filmtickets. Hou de ledennieuwsbrief van 16 augustus in de gaten!

Schrijf je reactie

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen