Dit jaar zakt Charlie af naar Dour Festival om met artiesten te praten over de positie van vrouwen in de muziekindustrie. Alex Stevens en Mathieu Fonsny zijn verantwoordelijk voor de line up van Dour. We vroegen hen alvast welke acts je zeker moet leren kennen.
Dit jaar blaast Dour 30 kaarsjes uit. Hoe lang draaien jullie al mee?
Alex: “Ik begon in 2000 als jobstudent die meewerkte aan de website van Dour. Ik ben gebleven, en na een paar jaar ging ik bands boeken. Later kwam Mathieu erbij, omdat we steeds meer bands in verschillende genres programmeerden. Het is niet zo dat we altijd bookers wilden worden. We waren eerst allebei muziekjournalist. Onze gedeelde drijfveer is het delen van de muziek waar we enthousiast over zijn, of dat nu is door erover te schrijven of door die muzikanten op een podium te zetten. Op Dour kunnen we ons hart ophalen; we zetten er 230 acts neer die de bezoekers kunnen ontdekken.”
“Het gaat bij ons niet over gespot worden in de laatste festivalmode en veel selfies nemen.”
Mathieu: “Ik organiseerde vooral feesten, totdat Alex me in 2005 vroeg om een podium met elektronische muziek te programmeren. Dat ben ik blijven doen, sinds vijf jaar doen we als duo de programmering van het hele festival. Dour is te groot en te divers qua genres geworden om in je eentje te programmeren, maar het is vooral ook fijn om met iemand samen te kunnen werken en ideeën uit te wisselen.”
Dour staat in heel Europa bekend als een festival dat je echt meegemaakt moet hebben. Wat is jullie geheim?
Mathieu: “We zien dat ook aan de ticketverkoop, mensen uit heel Europa kopen kaartjes voor Dour. We staan bekend als centrale plek in Europa waar je alternatieve muziek kunt ontdekken aan een schappelijke prijs. Daar zijn we best trots op. Het gaat bij ons niet over gespot worden in de laatste festivalmode en veel selfies nemen; je zet gewoon je tent neer, drinkt iets met je buren en gaat bandjes kijken die je nog niet kende.”
De laatste jaren komt er steeds meer kritiek op festivals met line ups die voor 90% uit mannen bestaan. Jullie doen het een stuk beter, houden jullie daar bewust rekening mee?
Alex: “De verhoudingen verschillen op Dour per podium. Voor popmuziek is er keuze ten over, maar voor de dub, reggae en metal podia is het moeilijker om vrouwelijk artiesten te vinden. We hebben niet echt een policy op dat vlak, we willen vooral de beste acts neerzetten, maar we houden er wel rekening mee. Als we zien dat er een podia zonder vrouwen is, dan doen we daar iets aan.”
Wat zijn jullie ambities voor de komende 30 jaar?
Matieu: (lacht) “Meer vrouwen op onze podia!”
Alex: “Dour wil niet te commercieel worden en de goede band met het publiek behouden. En we willen dat nieuwe generaties ons als relatief oud festival blijven ontdekken. Dat is niet gemakkelijk. Je ziet vaak dat festivals na een paar decennia een familiefestival worden waar grootouders naar Neil Young en kleinkinderen naar Skrillex komen kijken. Daar is niets mis mee, maar wij willen een laboratorium voor nieuwe acts blijven en jonge muziekliefhebbers blijven trekken.”
Hoe blijf je als booker nieuwsgierig en up to date?
Mathieu: “Je moet ook de hand in eigen boezem durven steken: ook wij worden er niet jonger op, maar moeten wel blijven vernieuwen, nieuwe mensen mee blijven krijgen. Anders mis je de boot. Ik ben 35 en kan nu nog elk weekend op de dansvloer staan, over vijf jaar gaat dat waarschijnlijk anders zijn. Dan gaan anderen mijn taak misschien deels moeten overnemen.”
“Sommige mensen in de industrie krijgen geen kinderen, het festival is hun kind.”
Alex: “We kunnen blijven doorgaan zolang we het nog leuk vinden om veel naar festivals en concerten te gaan en daar bands te spotten. Is dat niet meer zo, dan moet je stoppen. Carlo Di Antonio die Dour 30 jaar geleden oprichtte, heeft bijna tien jaar geleden het festival uit handen gegeven aan een nieuwe ploeg. Daar heb ik veel respect voor. Dat zie je niet vaak, de meeste festivaloprichters blijven aan het roer van hun organisatie staan. Wij zullen net zo slim moeten zijn als hij, ons voorbereiden op de toekomst en de fakkel durven doorgeven aan anderen.”
Mathieu: “Werken in deze sector vereist veel avond- en weekendwerk. Je gaat van het ene event naar het andere, je voelt je eeuwig jong, totdat je ineens beseft dat je geen familie hebt opgebouwd terwijl je dat misschien wel gewild had. Dat kan een valkuil zijn. Sommige mensen in de industrie krijgen geen kinderen, het festival is hun kind. Ze hebben een ander pad genomen, al dan niet bewust. En dat is misschien ook wel de reden waarom er weinig booker worden: vaak is het moment waarop ze genoeg ervaring hebben ook de leeftijd waarop ze kinderen krijgen en deze levensstijl niet meer kunnen volhouden.”
Welke Dour-acts moeten we dit jaar zeker in het oog houden?
Mathieu: “Ik denk meteen aan Juicy, daar zijn we heel enthousiast over. Dit zijn twee vrouwen uit Brussel die eerst vooral R’n’B en hip-hop klassiekers coverden, maar nu maken ze hun eigen nummers en ze brachten dit jaar zelfs hun eerste EP uit. Zij zijn onderdeel van de bloeiende Belgische hiphop scene, met veel sterke vrouwelijke artiesten.
“De muzikanten van KOKOKO! gebruiken een typemachine in plaats van een drumcomputer.”
Een van mijn andere favoriete is Honey Dijon. Deze transseksuele artieste maakt house en disco en is een heel kundige DJ. Ze zou wel eens de nieuwe Black Madonna (zij is de meest gevraagde DJ van dit moment, nvdr.) kunnen worden. We zijn blij dat ze erbij is dit jaar.
En vergeet DJ AZF niet. Zij maakt keiharde industriële techno. De manier waarop ze het doet raakt je echt – ze weet de juiste balans tussen tederheid en lawaai te vinden.”
Alex: “Ik vind de Congolezen van KOKOKO! heel erg de moeite. Zij hebben bijna hun eigen genre uitgevonden, ergens tussen wereldmuziek en elektronica in. Ze komen uit Kinshasa, waar bijna dagelijks stroompanne is. Daarom spelen ze hun muziek op homemade instrumenten die geen elektriciteit nodig hebben. Ze gebruiken bijvoorbeeld een typemachine in plaats van een drumcomputer.”
Mathieu: “Ik wil zeker ook nog Nathy Peluso noemen, zij komt uit Argentinië en woont in Madrid. Zij maakt jazzy hiphop terwijl ze de flamenco op het podium danst. Onthoud die naam, ze is echt goed!”
Schrijf je reactie