Soms geeft de tijd je een klap in je gezicht. Bijvoorbeeld wanneer het doek valt voor een ster die je hele leven bij je was, en die zo helder aan je hemel scheen dat je in zijn onsterfelijkheid geloofde. Hij zong het zelf al: ‘Time – He’s waiting in the wings’. David Bowie is niet meer.
Toen ik twaalf was kocht ik van mijn zakgeld een tweedehands platenspeler. Een Telefunken met twee oranje boxjes. Mijn eerste plaatje had ik al, dat was van Bob Dylan. De tweede plaat die ik kocht was The rise and fall of Ziggy Stardust van David Bowie.
Het klinkt als een scène uit 1972, maar we schrijven het jaar 2000. Ziggy en zijn Spiders from Mars hadden nog niets van hun cool verloren.
Na één keer draaien was ik verkocht. Ik vond de muziek briljant, en minstens zo belangrijk: Bowie was de vreemdste vogel die ik ooit had gezien. In David Bowie had ik een buitenbeentje van formaat gevonden, die me de rest van mijn tienerjaren zou begeleiden.
Mijn platencollectie groeide gestaag. Elke maand ontdekte ik een nieuw luik uit de fascinerende back catalogue van het icoon met de ontelbare gezichten en twee verschillende ogen (resultaat van een vechtpartijtje, waarbij Bowie een vuist op zijn oog kreeg met een permanent verwijde pupil tot gevolg).
Zijn immense repertoire proberen uit te leggen is onbegonnen werk en zou Bowie geen recht aan doen. Bovendien hebben anderen dat al beter gedaan. Met een brok in mijn keel vatte ik daarom mijn tienerjaren samen aan de hand van een aantal pareltjes uit het oeuvre van Bowie:
Wild Eyed Boy from Freecloud
De eerste keer dat ik een klein fortuin aan vinyl uitgaf, was toen ik de single Space Oddity kocht. Ik had een investering gedaan, dat voelde ineens zo volwassen! Het ging me om de B-kant: Wild Eyed Boy from Freecloud. Onlangs vernam ik dat ik er ongeveer vijf keer teveel voor betaald heb, maar het nummer was elke cent meer dan waard. Oordeel zelf.
Big Brother
Zoals elke tiener moest ik op de middelbare school 1984 lezen. Bowie, door overmatig cocaïnegebruik bevangen door paranoia, ontwikkelde in 1974 een fascinatie voor dit beklemmende boek over Big Brother. Hij was van plan een musical over het boek te maken en begon nummers te schrijven. De rechten voor de musical kreeg hij nooit en de nummers belandden op het album Diamond Dogs. De musical is er dan nooit gekomen, de liedjes zijn de perfecte soundtrack bij het boek 1984.
Because you’re young
Because you’re young, you’ll meet a stranger some night
Because you’re young, what could be nicer for you
And it’ll make me sad
So I’ll dance my life away
A million dreams, a million scars
Is dat niet precies hoe het is om tiener te zijn?
Always crashing in the same car
Bowie verruilde New York voor Berlijn, waar hij met producer Brian Eno een reeks baanbrekende albums opnam. Het Berlijnse drieluik, Low, Heroes en Lodger, staat nog altijd als een huis. De B-kant van de plaat Low bevat voornamelijk instrumentale nummers. Als tekstliefhebber was ik teleurgesteld. Totdat ik 18 werd. Ik gaf de platen een tweede kans en ontdekte steeds nieuwe lagen in de muziek. Ineens wist ik het: dit is misschien wel het beste dat Bowie ooit maakte. Met dat besef waren mijn tienerjaren echt voorbij.
Station to Station
It’s not the side effects of the cocaine – I’m thinking that it must be love. Mijn ultieme Bowie nummer. Speel ‘m luid, al dan niet terwijl je Christiane F’s Wir kinder vom Bahnhof Zoo leest (nog zo’n verplicht nummer voor wie Duits volgde op de middelbare school).
Drie jaar geleden, al best wat jaartjes tiener af, verliet ik na een mislukte emigratiepoging Denemarken. Bestemming onbekend. Ik raakte onderweg mijn platenspeler en platencollectie kwijt.
Ik was enorm verbolgen. Opnieuw beginnen met verzamelen, dat mocht ik van mezelf niet.
Totdat ik in 2015 twee keer in het ziekenhuis werd opgenomen. Plots realiseerde ik me dat de tijd echt in de coulissen staat te wachten. Waarom uitstellen wat je zo graag wilt? Ik boekte een reis naar Ijsland. En ik kocht een nieuwe platenspeler.
Want niemand is onsterfelijk, zelfs David Bowie niet. De wereld heeft vandaag een stukje kleur verloren.
You’ll lose me though I’m always really free
– David Bowie, Wild Eyed Boy From Freecloud
Schrijf je reactie