Terwijl de debatten over de toekomst van de media vaak gevoerd worden door Belangrijke Mijnheren in dure pakken, willen wij de vraag graag stellen aan de volgende generatie: meisjes en jongens die geen wereld kennen zonder internet en gebeten zijn door nieuws en media. Van een pas afgestudeerde student journalistiek tot de jongste hoofdredacteur van Vlaanderen. Vandaag Wided Bouchrika.
Wided Bouchrika, 25, freelance journaliste en art director
1. Welke kranten & magazines lees je? Kijk je tv, luister je radio?
Wided: “Soms koop ik Knack (en dan ben ik vooral fan van Knack Focus), soms kies ik voor Humo. Dan is er nog mijn favoriete modeblad, het Franse Jalouse, en moet ik speciale edities van Vanity Fair ook hebben. Niet die van Caitlyn Jenner, ik bedoel veeleer Star Wars. Belgische kranten lees ik niet meer. Ik schuim liever de websites van The Guardian, The New York Times en Al Jazeera af.
Ik hoef geen televisie en doe zelfs niet veel meer aan Netflix & chill. Hetzelfde geldt voor radio; ik kies liever zelf mijn plaatjes of ontdek muziek via Spotify. Ik heb ook pas mijn eerste podcast achter de kiezen: My Dad Wrote A Porno. Mijn leven is niet meer hetzelfde.”
2. Hoe lees je ze? En waar?
“Magazines lees ik het liefst op papier, maar dat doe ik niet vaak genoeg. Ik probeer tegenwoordig wel vaker rechtstreeks naar mijn favoriete nieuwssites te surfen en afstand te nemen van sociale media voor nieuwsgaring. Die dingen zijn zogezegd op maat, maar ik krijg enkel nog artikels over Emma Watson in Beauty and the Beast te zien tussen de advertenties voor zwangerschapstests door.”
3. Betaal je voor media en zo ja, waarvoor en hoeveel?
“Ja. Tijdschriften koop ik wekelijks in de krantenwinkel. Abonnementen heb ik niet meer: die dingen stapelden zich op mijn deurmat op, ik kon het nooit allemaal lezen. Ik ben wel voor het all access-onlineabonnement van The New York Times: hun insider access-pakket biedt echte meerwaarde.”
Ik mis overzicht in het online aanbod. Er is altijd wel een nieuw bericht dat het vorige overschaduwt.
4. Wat mis je zelf in het aanbod?
“Overzicht. Online is het de ene na de andere post die je in je eindeloze lijstje favorieten plaatst om later te lezen. Maar later bestaat hier niet. Er is altijd wel een nieuw bericht dat het vorige overschaduwt.
Voor mij is een winkel die je verwelkomt met een zorgvuldige selectie gemaakt door mensen die je vertrouwt op hun kennis, de hemel op aarde. Je ziet dat bijvoorbeeld bij Waterstones waar werknemers met een handgeschreven briefje hun favoriete boek van het moment aanprijzen. Hetzelfde bij Rough Trade wanneer je muziek wil kopen en je daarnaast wordt aangespoord eens een plaatje op te leggen en te beluisteren. Die aanpak kan helemaal naar de online-wereld vertaald worden. Editor picks zijn een eenvoudig antwoord op die vraag. Of nieuwsbrieven als Lenny Letter die een thematische selectie artikels in je mailbox droppen. Maar het kan verder gaan dan dat. Verder dan het ‘Als je dit las, dan wil je net hetzelfde op een andere nieuwssite ook vast lezen’ van Facebook. Mensen willen betalen voor kwaliteit, zeker. Maar nog meer voor beleving. En de huidige digitale beleving in het Vlaamse medialandschap is shit.”
5. Waarvan is er te veel?
“Clickbait. En media die elkaar achterna hollen. Wat zij hebben, moeten wij ook publiceren. We verzuipen in een eindeloze nieuwsstroom en uiteindelijk vind je bijna overal hetzelfde aanbod. Saai.”
6. Wanneer is media op z’n best? Welke nieuwe ontwikkelingen maken jou enthousiast?
“Wanneer ze durven iets helemaal nieuws te proberen. Onze media lijken vastgeroest. We kennen de sterktes van printmedia, maar dat proberen over te hevelen naar de online media werkt gewoon niet. Die laatste zijn nog te vaak een uitstalraam om meer printabonnementen de deur uit te krijgen.
Wanneer ik zie dat media de troeven van het wereldwijde web uitspelen, word ik gelukkig. Interactieve stukken, beeldverhalen, video, audio. Je kan al die dingen online tot een mooi geheel verweven. Een beleving.”
Wanneer media de troeven van het wereldwijde web uitspelen, word ik gelukkig.
7. Hoe zie jij het gebruik van media evolueren?
“We kunnen uiteindelijk enkel de media gebruiken zoals die ons worden aangereikt. Daarom hoop ik dat de media eindelijk mee gaan evolueren met de tools waarlangs hun publiek met hen in aanraking komt. Dat online media zich aanpassen aan wie continu op zijn smartphone zit te swipen en slechts enkele minuten aandacht heeft voor een lap tekst. En dat we ophouden die online media als soort van reanimatie voor de print in te zetten. Want print is heus niet dood en gaat niet gauw sterven. Elk medium gaat gepaard met een specifieke beleving en ik geloof dat dat is waar we anno 2016 geld voor willen neertellen.”
8. Betrek je je lezers bij je artikels en zoja hoe?
“Ik lees al jaren geen reacties meer op artikels op sociale media of op de nieuwssites zelf. Wie de tijd neemt om reacties te plaatsen, is doorgaans kwaad en gefrustreerd. Soms lukt het niet om destructieve reacties te negeren: tweets aan je adres, privéberichten op Facebook, haatmails. Thank God voor spamfilters.
Dat klinkt zo bitter, ik weet het. Ik ontving ook al berichten met nieuwe inzichten en zou er meer van willen zien. Zo ben ik elke week erg benieuwd naar de ervaringen van lezers in verband met de topics die ik in de column op Weekend.be bespreek. Omdat ik dat interessanter vind dan die paar gedachten in mijn hoofd. Maar ik denk dat daar een andere ruimte dan sociale media of de comments-sectie voor nodig is.”
9. Wat zou jij doen als je eindbaas was van een krant of mediahuis?
“Ik zou print en online helemaal van elkaar scheiden. Niet noodzakelijk inhoudelijk, maar op vlak van presentatie. Wat gedrukt wordt, mag niet de volgende dag gebruikt worden om de vis in te verpakken. En het onlineplatform van een medium zou ik from scratch hertekenen. Ra-di-caal. Om volledig los te komen van de oude beklemmende gewoontes.”
Meedraaien in de propaganda van een terreurbeweging, gewoon omdat iedereen dat nieuws bracht. Dat vond ik moeilijk.
10. Jouw estafettevraag van de vorige in de rubriek (Jan Walraven, journalist bij Apache.be): Wat frustreert jou het meeste in je job?
“Als de dingen te duidelijk om winst draaien en ik het gevoel krijg dat ik iets moet doen, gewoon omdat iemand ooit bepaald heeft dat het zo ‘hoort’. In de journalistiek gaat dat over het moeten publiceren van clickbait: eender welk artikel over Bart De Wever of de onthoofdingsvideo’s van IS. Vooral met dat laatste had ik het moeilijk: overduidelijk meedraaien in de propaganda van een terreurbeweging, gewoon omdat iedereen dat nieuws bracht.
Artikels, video’s, wat dan ook aan de lopende band produceren, waarbij naar de cijfers gekeken wordt en de kunst over het hoofd wordt gezien. Ik probeer me daar wat uit los te trekken, hoe moeilijk dat ook is in onze huidige samenleving.”
En dan nog de bonusvraag! Volgende week is redacteur bij Knack Simon Demeulemeester aan de beurt. Wat zou je hem willen vragen?
“Zijn er topics die je niet durft aan te raken als journalist?”
Schrijf je reactie