De radio-dj die in 2016 niet gestraft werd voor een verkrachting is deze week veroordeeld voor een nieuwe verkrachting. De zaak is tekenend voor het feit dat seksueel geweld anno 2018 niet ernstig wordt genomen in België.
De verkrachtingszaak door de radio-dj veroorzaakte veel ophef in 2016. Hoewel de verkrachting bewezen was, werd de straf opgeschort. De dader zou zijn opwinding immers niet hebben kunnen controleren. Twee jaar later slaat hij opnieuw toe. En hoewel er in de media haast opluchting klinkt dat hij ‘deze keer wel gestraft werd’, lijkt het ook nu wel mee te vallen voor deze recidivist. Enkel zijn voorhechtenis is effectief, hij mag geen drugs en drank meer gebruiken en hij moet in begeleiding voor zijn gebrek aan empathie.
Omdat de dader opnieuw heeft toegeslagen, zou het parket de uitspraak in de eerste zaak in principe moeten herroepen. Dat is niet gebeurd. Bovendien komt een opschorting niet op het strafregister. Dat is de zoveelste illustratie van het feit dat heel wat rechters geen flauw idee hebben van wat verkrachting betekent voor de slachtoffers.
“Heel wat rechters hebben geen flauw idee van wat verkrachting betekent voor de slachtoffers.”
Daarmee staat deze zaak symbool voor de schrijnende manier waarop er vandaag nog steeds met seksueel geweld wordt omgegaan in België. Hoewel de grote psychologische en fysieke gevolgen van verkrachting bekend zijn, eindigen slechts 120 van de 3000 jaarlijkse aangiftes daadwerkelijk in een veroordeling. Daarbij komt nog eens dat naar schatting amper tien procent van de slachtoffers aangifte doet. Aangezien er acht aangiftes zijn per dag, mogen we ervan uitgaan dat er in ons land gemiddeld zo’n 80 mensen per dag verkracht worden.
Het is niet toevallig dat zo weinig mensen naar de politie stappen nadat ze verkracht zijn. Los van de shock waarin veel slachtoffers zich bevinden, vrezen ze niet ernstig genomen te worden. Het grote percentage seponeringen spreekt dat helaas niet tegen. Slachtoffers van verkrachting wordt vandaag nog steeds verweten het geweld uitgelokt te hebben. Door sexy gekleed te zijn, door te flirten, te kussen, niet duidelijk ‘neen’ te zeggen enzovoort. Daders kunnen binnen die context nog al te vaak op begrip rekenen.
Heel vaak vinden seksueel geweld en verkrachting immers plaats binnen een grijze zone. Het beeld van de onbekende man die een vrouw ‘s nachts vanuit de bosjes bespringt, klopt niet. Meestal is de dader een bekende. Verkrachting vindt dan ook vaak plaats binnen de context van een vriendschap, een collegiale band, een afspraakje of een partnerrelatie.
“‘Nee’ is altijd ‘nee’. Ook als je gedronken hebt, ook als het slachtoffer eerder wel wilde vrijen, ook als je op date bent.”
Nochtans is de hele grijze zone die vaak wordt aangehaald om verkrachting niet ernstig te nemen, helemaal niet zo grijs. Want ‘nee’ is altijd ‘nee’. Ook als je gedronken hebt, ook als het slachtoffer eerder wel met je wilde vrijen, ook als je op date bent en achteraf thuis nog een koffie gaat drinken, ook als je naakt naast elkaar in bed ligt.
De zaak van de radio-dj wijst niet alleen op de minimale vervolging én opvolging van daders. Het is ook een symptoom van de gebrekkige preventie in dit land. Want handhaving is één ding, de treurig hoge verkrachtingscijfers terugschroeven is de échte must. Dat kan onder meer door degelijke gender- en seksuele educatie in het onderwijs en door komaf te maken met stereotype vooroordelen over mannelijkheid, vrouwelijkheid en seksualiteit.
Schrijf je reactie