Getuigenis

Ongehoorde ongehoorzaamheid

Ongehoorde ongehoorzaamheid

Enkele dagen geleden kwamen de uitspraken over partnergeweld van Braulio Rodríguez, de aartsbisschop van Toledo in het nieuws. Hij wijt huiselijk geweld aan ‘ongehoorzame vrouwen’ die niet ingaan op de eisen van hun man. Op die uitspraken wil ik graag reageren, van man tot man.

Hola Braulio Rodríguez,

Je naam klinkt tropisch en zwoel. Als ik hem uitspreek en de letters over mijn lippen voel rollen zie ik een stoere gozer voor me, van het type dat je liever niet op Dream Date ziet gaan met je vriendin op Temptation Island, weet je wel. Of misschien ook niet, want je bent aartsbisschop in Toledo en zulke onkuise programma’s verban je liever naar de duisterste en dampigste krochten van Sodom en Gomorra. En dat mag je, want de gedachten zijn vrij. Toch vind ik dat je je laatste overpeinzing over partnergeweld beter voor jezelf had gehouden. De volgende keer draai je beter tien keer met je tong voor je ze uitspreekt, want je woorden hebben me gekwetst, diep gekwetst. Je hebt op mijn ziel getrapt en dat siert een aartsbisschop niet.

Ik las je uitspatting in de krant. De krenkende woorden waren uit het Spaans vertaald en misschien wat aangedikt of verhaspeld, dat doen journalisten af en toe wel eens in deze aanklikbare tijden. Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Maar dat doet de grond van je statement niet teniet: huiselijk geweld komt vaak voor omdat moeder de vrouw ongehoorzaam is en de eisen van haar man niet inwilligt.

Je bedekt partnergeweld met dezelfde mantel der liefde waaronder de katholieke kerk in het verleden al heel wat verdrongen heeft.

Met die formulering sla je de bal niet één maar twee keer mis. Je bent echt wereldvreemd als je denkt dat enkel vrouwen het slachtoffer zijn van partnergeweld. Doorbreek dat conservatief genderdenken toch, heer aartsbisschop. De smeerlap die zijn vrouw aftroeft laait in het katholieke vagevuur naast de kenau die haar man mishandelt.

Daarnaast rechtvaardig je haast het partnergeweld door het te wijten aan ongehoorzaamheid, je bedekt het met dezelfde mantel der liefde waaronder de katholieke kerk in het verleden al heel wat verdrongen heeft. Ongehoorzaamheid: een term die ervan uitgaat dat de ene partij niet luistert naar de andere partij terwijl ze dat wel hoort te doen, een term die impliceert dat de ene partner boven de andere staat. Arme Braulio, het lijkt alsof je je die bewuste morgen bij het ontwaken van eeuw vergist had.

“¿Porqué te duelen tanto mis palabras?”, hoor ik je denken. “Waarom ben je zo gekwetst door mijn woorden?” Wel, als kind was ik jarenlang de stille getuige, en indirect ook slachtoffer, van partnergeweld. Mijn prilste jeugdherinneringen zijn grimmig, doorspekt met zinloze agressie en tirannie.

Huiselijk geweld is verwerpelijk en heeft hoegenaamd niets met ongehoorzaamheid te maken. De dader goedpraten en het slachtoffer met de vinger wijzen, dat doe je niet.

Als mijn vader een kom met frieten door de keuken kegelde omdat mijn moeder ze volgens hem te dun had geschild, waar zit de daad van ongehoorzaamheid dan volgens jou? Kun je ze terugvinden tussen de met glasscherven en goudgele staafjes bezaaide keukenvloer? Als ik me als kleine jongen onder de tafel verscholen had en doorheen de stoelpoten zag hoe mijn moeder weerloos bij de haren door de woonkamer werd gesleurd, omdat ze op het trouwfeest de avond ervoor gedanst had met haar neef, kan je dan met je aartsbisschoppelijke vinger de ongehoorzaamheid aanduiden of blijf je ‘Les lacs du Connemara’-gewijs vertwijfeld draaien met je vinger in het ijle?

Ik denk dat ik mijn punt ondertussen gemaakt heb; huiselijk geweld is verwerpelijk en heeft hoegenaamd niets met ongehoorzaamheid te maken. De dader goedpraten en het slachtoffer met de vinger wijzen, dat doe je niet. Zelfs niet als je aartsbisschop bent. Maar wees gerust, ik koester geen wrok. Ik vergeef het je, je onwetendheid, je wereldvreemdheid, je vrouwonvriendelijkheid. Desnoods tot zeven maal zeventig maal. Vergeven doe ik, vergeten niet.

Dus wanneer ik voortaan in mijn kinderfotoalbum blader en blijf stilstaan bij bepaalde foto’s, zal ik nu ook aan jou en je stompzinnige uitspraken denken. Kijk even over mijn schouder met me mee naar dit kiekje van een zomerse barbecueavond bij de buren. Op het eerste zicht is er niets mis met deze momentopname maar vergis je niet, schijn bedriegt. Iemands blik op het plaatje verraadt dat ze hier helemaal geen zin in had omdat ze vlak voor het eetfestijn nog het slachtoffer was van partnergeweld. Als je haar gadeslaat merk je dat het haar moeite kost om de schone schijn op te houden. En toch doet ze het, want het moet van haar man, ze is gehoorzaam. En zeg nu eens, beste Braulio, is het dat soort van gehoorzaamheid dat je predikt?

Schrijf je reactie

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen