Column

Teleurgesteld in Mutti Merkel

Teleurgesteld in Mutti Merkel

Na de verkiezing van Donald Trump werd Angela Merkel in de media uitgeroepen tot de nieuwe “leider van de vrije wereld”. Ze kreeg koosnaampjes als “Mutti Merkel” en werd geprezen om haar politiek van “Wir schaffen das”, toen ze in 2015 een miljoen vluchtelingen Duitsland binnenliet. Ze durfde Donald Trump op zijn plaats te zetten terwijl andere wereldleiders zich van hun stuk lieten brengen door zijn bizarre handdruk. Het internet applaudisseerde toen Merkel tegen Trump zei: “Duitsland en Amerika zijn verbonden door de waarden van democratie, vrijheid en respect voor de wet en de waardigheid van de mens, ongeacht afkomst, huidskleur, religie, geslacht, seksuele geaardheid of politieke opvattingen. Ik bied de volgende president van de Verenigde Staten samenwerking aan op basis van deze waarden.”

Diezelfde Mutti Merkel – die gelijkheid op basis van seksuele geaardheid zo belangrijk zegt te vinden –  stemde afgelopen week tegen het homohuwelijk. Mocht je je afvragen “huh, konden homo’s dan nog niet trouwen in Duitsland?”; nee, dat kon tot nu nog niet. Sinds 2001 konden homoseksuele partners wel een Lebenspartnerschaft laten registreren, wat bijna dezelfde rechten en plichten geeft als een huwelijk. Alleen konden deze stellen geen kinderen adopteren, een belangrijke reden voor holebi-activisten om te blijven pleiten voor erkenning van het homohuwelijk.

“Wat ben ik teleurgesteld in Mutti Merkel, die blijkbaar niet al haar kinderen even graag ziet.”

Ondanks het “nee” van Merkel, die vindt dat het huwelijk een verbintenis tussen man en vrouw is en dat ook moet blijven, is het homohuwelijk toch goedgekeurd. Want hoewel Angela Merkel en 226 andere parlementsleden tegen het voorstel stemden, keurden 393 anderen het goed. Hoera dat deze wetswijziging die er al lang had moeten zijn er nu eindelijk komt (Christopher Kabakis, een Duitse homo met samenlevingscontract noemt de stemming in De Standaard “een free upgrade, zoals wanneer je op het vliegtuig te horen krijgt dat je zonder bij te betalen in businessclass mag zitten”) – maar wat ben ik teleurgesteld in Mutti Merkel, die blijkbaar niet al haar kinderen even graag ziet.

Ik sprak eerder deze week met feministe Anja Meulenbelt, die zich eraan ergert hoe vaak er wel niet lijstjes gepubliceerd worden van vrouwen met macht, waarbij vermeld wordt hoe belangrijk zulke individuele successen zijn voor alle vrouwen en het feminisme in het algemeen. In haar nieuwe boek vraagt Meulenbelt zich af: wat hebben vrouwen die laagbetaald werk in de zorg doen eraan dat de Nederlandse minister Edith Schippers een prijs krijgt van feministisch tijdschrift Opzij omdat zij succesvol op de zorg – en dus de banen van deze vrouwen –  bezuinigde? Hoeveel zou Hillary Clinton gedaan hebben voor vrouwen aan de onderkant van de samenleving als ze verkozen was? Daar kunnen we nu aan toevoegen: wat hebben Duitse vrouwen die op vrouwen vallen eraan dat hun land geleid wordt door een vrouw die vindt dat het huwelijk alleen voor hetero’s is?

“Merkel lijkt ruimdenkend zolang ze met aartsconservatief Trump vergeleken wordt.”

Dat je tot de ene achtergestelde groep – vrouwen – hoort, betekent niet automatisch dat je de problemen van anderen erkent die omwille van afkomst, huidkleur, geaardheid of geloof tegen een nog complexere verzameling vooroordelen en discriminatie aanlopen, zo toont Merkel met haar standpunt over het homohuwelijk weer eens aan.

Misschien was het te verwachten: Merkel lijkt ruimdenkend en wordt als “leider van de vrije wereld” neergezet, maar dat komt in de eerste plaats omdat ze daarbij met aartsconservatief Trump vergeleken wordt. Trump, die zich de voorbije week weer van zijn beste kant liet zien toen hij presentatrice Mika Brzezinski, voorstander van toegang tot betaalbare gezondheidszorg voor vrouwen, in een tweet aanviel waarin hij beweerde dat hij haar toegang tot zijn landgoed had geweigerd toen ze daar “bloedend na een facelift” aankwam. Tegenover iemand die zo hard afgeeft op iedereen die een ander gender, huidskleur, geloof of geaardheid heeft dan hijzelf, is het makkelijk progressief lijken. Kom op Angela, you can do better than this (en hopelijk brengt de “vrije wereld” snel een leider voort die de waarden waarmee Merkel Trump om de oren sloeg echt ter harte neemt).

 

Foto: via Wiki Commons
Selma leest meer kranten dan gezond is voor een mens. Om dit tijdverdrijf tot nut te maken, schrijft ze elke week een column over iets wat haar opviel in de media.

Schrijf je reactie

Selma Franssen is freelance journalist en auteur van 'Vriendschap in tijden van eenzaamheid' (uitgeverij Houtekiet, 2019). Haar werk verscheen onder meer bij Charlie Magazine, OneWorld, De Morgen, De Standaard, The New Statesman, VPRO en Vice. Ze volgde het postgraduaat Internationale Onderzoeksjournalistiek, ontving een beurs van het Fonds Pascal Decroos voor haar werk en presenteert journalistieke lezingenreeks 'Moeilijke Dingen Makkelijk Uitgelegd'.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen