Opinie

Maak een milieuonvriendelijk label

En red onze planeet!

Maak een milieuonvriendelijk label

Binnenkort krijgt Vlaanderen zijn eerste ‘ecofictieserie’. Een hoopvol nieuwtje tussen alle onheilspellende berichten over het klimaat. De nieuwe televisieserie werd zo milieuvriendelijk mogelijk gefilmd; na eco fashion en eco food nu dus ook eco televisie. Hoera! Maar onmiddellijk vraag ik me af hoe milieuvervuilend ‘gewone televisieseries’ dan wel niet zijn. En waarom milieuvriendelijk produceren niet gewoon de norm is.

Wie ons al langer volgt, weet dat Charlie al sinds het begin zo eco-friendly mogelijk probeert te zijn: ons bookzine wordt gemaakt in een drukkerij die draait op groene energie en enkel FSC papier en plantaardige inkten gebruikt. We drukken bewust kleine oplages om verspilling tegen te gaan, in tegenstelling tot mainstream bladen en kranten die vaak tot de helft van hun oplages onverkocht naar het afvalverwerkingsbedrijf sturen.

De stapel onverkochte en tot papiermoes verwerkte Story’s is elk jaar hoger dan het Himalaya Gebergte. Op jaarbasis worden meer dan 34 miljoen kranten ongelezen naar het afvalbedrijf versleept. België is wereldwijd de tweede grootste consument van papier. Die titel Fossil of the Day kan dus met gemak een paar maanden verlengd worden.

Een waanzinnige verspilling, zeker als je de CO2-uitstoot meerekent van de vrachtwagens die de stapels papier dagelijks rondrijden van de drukkerij naar de krantenwinkel en daarna naar het afvalverwerkingsbedrijf. Maar geef de uitgevers eens ongelijk; het is makkelijker om te verspillen dan om rekening te houden met het milieu. Onverkochte exemplaren worden immers gratis vernietigd, je moet betalen als je ze terug wil krijgen. En zo wordt er niet op een paar duizend exemplaren meer of minder gekeken. De overheid ondersteunt de verdeling van gedrukte magazines en kranten jaarlijks met 400 miljoen euro in subsidies en houdt zo een compleet verouderd en milieuonvriendelijk systeem van massaproductie en verspilling in stand. Investeren in online initiatieven of ecologisch verantwoord ondernemen aanmoedigen lijkt geen prioriteit.

Iedereen heeft al wel eens vertwijfeld in de winkel gestaan en zich afgevraagd wat hij wel of niet meer mag kopen.

Milieuvervuilend te werk gaan lijkt vandaag de norm, milieuvriendelijk produceren een luxe optie. Leuk voor de geitenwollensokken met een groot geweten en veel geld. Maar door ecologisch consumeren en produceren optioneel te maken, wordt het nooit een prioriteit. Het blijft een niche. Bovendien valt de verantwoordelijkheid volledig op de schouders van de consument. Kun je verwachten dat iedereen de rekken vol milieuonvriendelijke spullen aan dumpingprijzen voorbij loopt en op zoek gaat naar dat ene product dat een beetje eerlijk gemaakt is? Zelfs als je van goede wil bent, is de zoektocht vaak een heel gedoe. Iedereen heeft al wel eens vertwijfeld in de winkel gestaan en zich afgevraagd wat hij wel of niet meer mag kopen.

Van onze overheid moeten we geen wonderen verwachten inzake ons milieu, dat is de afgelopen weken pijnlijk duidelijk geworden. Maar misschien kunnen bedrijfsleiders wél hun verantwoordelijkheid opnemen. Als ondernemer heb je immers ook een keuze wanneer je een nieuw product in de markt zet. Duurzaamheid zou dan de vanzelfsprekende optie moeten zijn. Niet om heiliger dan de paus te zijn, maar puur uit economisch perspectief. Aan wie ga je je producten slijten als je publiek binnenkort drie milieurampen per jaar probeert te verwerken? Wat je ook wil maken, er is altijd een groene optie. Die is misschien net iets duurder of omslachtiger (hoewel dit de laatste jaren erg is verbeterd), maar het levert je wel meer op in the long run. Een leefbare planeet, om maar iets te zeggen.

Als ondernemer heb je een keuze wanneer je een nieuw product in de markt zet. Duurzaam zou de vanzelfsprekende optie moeten zijn.

Ook weervrouw Jill Peeters pleit ervoor om onze prioriteiten te herzien. Aangezien de vleesindustrie de grootste vervuiler is, zou vlees een optie moeten zijn, en niet het vegetarische menu. “Ga er als organisator van een evenement gewoon van uit dat je vegetarische voeding aanbiedt aan de genodigden. Willen de mensen toch absoluut vlees eten, dan moeten ze maar een kruisje zetten bij de inschrijving om dat kenbaar te maken. Terwijl het nu omgekeerd is.”

childlabour

Laten we haar redenering nu eens doortrekken naar andere producten. Verwijder alle groene BIO, Fairtrade of Eco Friendly labels van de producten in de winkel. Want duurzaam produceren en consumeren is logisch en vanzelfsprekend. In de plaats hang je aan alle producten die milieuvervuilend zijn een groot rood label: Made without respect for the environment.

Aan alle producten die milieuvervuilend zijn, hang je een groot rood label: Made without respect for the environment.

Dat dikke glossy magazine zou bijvoorbeeld een rode sticker kunnen krijgen met Eco unfriendly. Televisieseries zouden in hun aftiteling laten weten hoe hard er géén rekening werd gehouden met het milieu. En aan dat leuke jurkje zou een kaartje hangen waarop staat Produced by child labour.

Ik weet het, dit idee zal nog niet meteen ingang vinden. Daarvoor bestaan er teveel regels en winstbejag. Maar op zich is het zo gek nog niet. Het is zelfs ontzettend logisch.

Mijn oudste zoon is negen en eet sinds enkele maanden op eigen initiatief quasi vegetarisch. Niet alleen om dat hij het zo zielig vindt voor de diertjes, maar ook omdat hij goed beseft dat de aarde om zeep is als we met z’n allen blijven zweren bij ons dagelijks stukje vlees. Ik weet bijna zeker dat hij over 10 jaar meewarig gaat vragen aan zijn oude ouders hoe het komt dat wij er zo’n zooitje van hebben gemaakt, terwijl we goed genoeg op de hoogte waren van wat er gaande was. Ik weet nu al dat ik hem het antwoord schuldig zal moeten blijven.

Lees het hele artikel over de gigantische papierverspilling in Vlaanderen hier.
Op zoek naar heerlijk eerlijke kerstcadeautjes? In de webshop van Charlie kan je alvast terecht!

Schrijf je reactie

1 reactie

Jozefien was in een vorig leven art-director bij de vrouwenbladen en is nu kapitein van het Charlie-schip. Haar stokpaardjes zijn gendergelijkheid, beeldvorming in de media en het opvoeden van twee luidruchtige jongens.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen