Beeldreeks

“Wij kennen de graven bij naam”

Fotografe Sarah kijkt mee bij het onderhoud van de grafstenen

“Wij kennen de graven bij naam”

Op 1 november is het Allerheiligen en de dag erna Allerzielen. Het moment waarop katholieken hun doden bezoeken en bloemen op hun graf leggen. Ik vroeg mij af wat er allemaal moet gebeuren naar aanleiding van die bijzondere dagen. Wie zorgt ervoor dat de graven er mooi bij liggen, hoe gaat dat in zijn werk en waarom worden net die planten of bloemen gebruikt?

Ik ben een leek als het op kerkhoven en graven aankomt. Ik vermijd ze zoveel ik kan. Ik vind geen troost aan een grafzerk van koud marmer of steen maar troost mij liever met mooie herinneringen.

Toch sta ik op een zaterdagochtend om iets voor zeven, een week voor Allerzielen, in het midden van een nevelig grafperk. Met koude vingertjes wijzig ik de instellingen op mijn Nikon en probeer ik Stefan en zijn mannen bij te houden. Die werken aan een razend tempo, van perk Q naar P en dan verder. Het is nogal een contrast, dat stille kerkhof en de joviale gesprekken van de mannen onder elkaar.DSC_5_6mottoDSC_4Stefan is de eigenaar van een bloemenwinkel vlakbij het Schoonselhof in Hoboken, en vandaag verfrist hij met zijn ploeg de beplanting en maken ze de graven schoon. De zomerbeplanting Begonia wordt verwijderd en er komt paarse Erica heide in de plaats. Ik vraag of de keuze voor heide een bijzondere reden heeft, maar volgens Stefan heeft het gewoon te maken met het feit dat heide een winterbloeier is.

Stefan en zijn mannen kennen de graven bij naam. De meeste graven onderhouden ze al jaren. 

Ik volg hen van grafperk naar grafperk en vraag mij af of zij ook de leeftijden op de graven uitrekenen. Want bij elk nieuw graf begin ik te rekenen: 1912-1996, 1976- 2002 (oei, zo jong), 1936-1981,… Maar zij rekenen niet meer, ze kennen de graven bij naam. De meeste graven vallen al jaren onder de onderhoudscontracten die zij aanbieden. Ik krijg een spoedcursus over de verschillende soorten graven. Ze vertellen mij dat je een rustplaats voor verschillende termijnen kan aankopen; zo kan je kiezen tussen een termijn van 10 jaar of een concessie van 25 jaar. Verloopt die termijn, dan wordt het graf verwijderd, tenzij je nabestaanden de termijn verlengen. Allemaal heel pragmatisch.DSC_7DSC_8DSC_3DSC_2
Wat mij ook was opgevallen waren de witte ‘wachthuisjes’ verspreid over het Schoonselhof. In de huisjes zitten telkens een wachtzaaltje en een klein apart kantoortje waar je vroeger terecht kon om de weg te vragen naar het graf dat je zocht. Ze zijn langzaam in onbruik geraakt. Op het laatst was er enkel nog het grote wachthuis aan de de ingang.

Volgens Magda is het niet meer zo druk als vroeger. Mensen laten zich niet meer begraven en veel families onderhouden de graven zelf, sinds de crisis.

Ook in de bloemenwinkel zelf is het alle hens aan dek. Overal waar je kijkt staan chrysanten in alle mogelijk kleuren en groottes, van kleine witte bloemen tot grote gele bolchrysanten. Magda de moeder van Stefan is degene die hier de touwtjes in handen houdt. Volgens haar is het niet meer zo druk als vroeger, mensen laten zich niet meer begraven en veel families onderhouden de graven zelf, sinds de crisis. Ook op boeketten wordt bespaard en de zijden bloemen zijn al helemaal uit de mode.

Ze staan er nochtans mooi, in het bijgebouwtje naast de bloemenwinkel. Verstilde zijdezachte perfectie, die nooit veroudert of doodgaat. Heel anders dan de plaatsen waarop ze terechtkomen.

DSC_15DSC_9_10DSC_12DSC_13_14DSC_11DSC_16

Foto’s: Sarah Van Looy

Schrijf je reactie

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen