Fotografe Sarah Van Looy is 35 en heeft (nog) geen kinderen. Omdat ze wil weten hoe mensen zo’n belangrijke beslissing maken, portretteerde ze vaders in wording. Ze twijfelen over vanalles. Maar ze zijn ook hoopvol, daar op hun roze wolk.
Pieter Van Liempt, 29 jaar, bediende. Verwacht een dochter.
Heb je altijd al geweten dat je vader wou worden?
“Ja, absoluut. Toen ik zestien was wilde ik dat al. Tijdens enkele wilde jaren toen ik begin twintig was stond ik er minder bij stil, maar vanaf mijn vijfentwintigste begon ik weer aan kinderen te denken.”
We krijgen veel slecht nieuws op ons bord, bijvoorbeeld klimaatverandering, overbevolking, terrorisme,… Heb je daar bij stilgestaan voor je aan kinderen begon?
“Ja, toch wel en dat is enkel maar erger geworden toen we wisten dat we zwanger waren. Een kind verwachten doet iets met je, je begint meer over zaken na te denken. We hebben vooral nagedacht over de toestand van onze maatschappij. Het draait allemaal om presteren: hard werken, een druk sociaal leven, altijd met alles mee zijn. Er wordt zo veel druk gelegd op mensen dat we er goed over hebben nagedacht hoe wij daar als ouders mee willen omgaan. Al die gesprekken leiden soms tot nog meer verwarring over hoe je het wil aanpakken dan voordien. Maar langs de andere kant is het ook wel fijn, want door te praten merkte ik ook dat je op dezelfde golflengte zit met mijn vrouw. Ook al is het onderwerp zwaar en verwarrend, het is fijn om te merken dat je er hetzelfde over denkt en elkaar steunt.”
Stel je hebt een superpower en je kan 1 ding uit de wereld verwijderen. Wat?
“Hebzucht. Het feit dat mensen nooit tevreden zijn en altijd meer willen. In mijn ogen zorgt dat voor veel problemen. Moest dat minder aanwezig zijn, dan zou het er gemoedelijker aan toe gaan in onze maatschappij. Want heb je dat grote huis met tuin, die sjieke auto, en bergen kleding wel nodig? In principe kan het met minder, maar het feit dat iedereen er behoefte aan lijkt te hebben zorgt dat het zo blijft.”
“Het belangrijkste is dat je er beide voor het kind bent.”
Denk je dat er een specifieke rol voor vaders is weggelegd?
“Vroeger wel, de generatie van mijn ouders had zeker zijn rollen. Moeder zorgt voor het kind en blijft thuis en vader gaat werken. Ik denk dat die rollen vandaag compleet zijn veranderd en gelukkig maar. Want aanwezig zijn is belangrijker dan zorgen dat er veel geld binnenkomt. Vandaag is er volgens mij niet zo veel verschil tussen de vader- en moederrol. Het belangrijkste is dat je er beide voor het kind bent. Ik wil graag geloven dat de rol van de vader gelijk is aan die van de moeder, ook al is dat in het begin waarschijnlijk niet zo. Kijk maar naar het moederschapsverlof. De moeder mag langer bij het kind blijven en de vader moet al heel snel opnieuw gaan werken.”
Heb je een warme herinnering aan je vader?
“Herinneringen aan warme momenten zijn de kleine zaken. We zijn met vier thuis en als we in bad gingen kwam vader altijd ons haar afdrogen door de handdoek wild over onze hoofden te wrijven en tegelijkertijd een vreemd liedje te zingen, bijvoorbeeld.”
Ga je bij je dochter ook die speciale handdoektechniek uitvoeren?
“Ja, denk het wel. Het is nostalgisch en het feit dat ik het me zo goed herinner wil iets zeggen!”
“Ik heb lang op automatische piloot geleefd en ga mijn kinderen aanmoedigen om bewust over hun keuzes na te denken.”
Hoe ondersteun je je vrouw tijdens haar zwangerschap?
“Dat is niet simpel. Ik zou haar kwaaltjes en slapeloze nachten wel willen overnemen, maar dat gaat natuurlijk niet. Daarom probeer ik zorgend te zijn en haar zo goed mogelijk te ondersteunen. Ik zorg er bijvoorbeeld voor dat ze kan thuiskomen in rust en gezelligheid.”
Stel het is 2037, je zit met je kind of kinderen aan tafel. Waar hebben jullie het?
“Moeilijke vraag. Wie weet weten ze al heel goed wat ze willen, maar als ze op mij lijken zal dat niet het geval zijn. Ik ben lang aan het zoeken geweest naar wat ik wilde doen. Ik was met een studie begonnen die me niet lag. Ik had gekozen voor iets waar ik veel mogelijkheden had, maar dat zorgde juist ook weer voor twijfels. Ik heb lang op automatische piloot geleefd en ga mijn kinderen aanmoedigen om bewust over hun keuzes na te denken. Ik wil me kunnen inleven in hun wereld en hen advies kunnen geven zonder de alwetende ouder te spelen. Ik hoop vooral dat we het kunnen hebben over de onderwerpen die zij willen bespreken. Ik wil een ouder zijn die openstaat voor de leefwereld van mijn kinderen.”
Schrijf je reactie