Column

Hoera, ik ga single de feestdagen in!

Hoera, ik ga single de feestdagen in!

Het is me mooi weer gelukt. Ik heb een onderkomen gevonden voor kerst. Ik heb het al niet op voedselverspilling en ongewenste cadeaus in rendierpapier. Tel daarbij op verplichte gezelligheid, nieuwsgierige familie en het feit dat ik single ben: humbug, die feestdagen.

Negen jaar lang was ik nooit single. Behalve rond kerst. Misschien ligt het aan mijn neiging tot winterdepressies, maar in december gingen mijn relaties steevast uit. Ik haatte het als ik weer ‘het gaat echt prima met mij’ verkondigend, en met een brede neplach, bij mijn ouders onder de kerstboom moest.

Inmiddels is het anders: ik ben bijna een jaar redelijk single. Ik vind het heerlijk. Voorheen zag ik single zijn als een tussenstation. Ik ging op een goedkoop kot wonen, wachtend op iemand om mee samen te hokken. Nu zie ik het singledom als een volwaardige levensstijl en woon in een bijbehorend bachelor pad. Sinds ik letterlijk heb geleerd met mezelf te leven, ga ik zelfs vrolijk de winter in.

Ik kan slecht tegen familiefeesten, of kerstdiners met voornamelijk stelletjes, waar mensen medelijdend vragen waarom ik geen lief heb.

Toch kijk ik op tegen de feestdagen. Wat moet ik dit jaar nu weer met mezelf aanvangen? “In m’n eentje thuisgezeten met detectiveseries en een krat bier”, of “Beetje gewerkt, verder eigenlijk niks” is nog steeds geen geaccepteerd antwoord als je terugkeert op kantoor en de baas vraagt wat je in de kerstvakantie deed. Ik kan slecht tegen familiefeesten, of kerstdiners met voornamelijk stelletjes, waar mensen medelijdend vragen waarom ik geen lief heb. Fronsend haal ik dan mijn schouders op. Not a single fuck was given today (pun intended, uiteraard).

Gelukkig heb ik een goede vriendin in Polen, waar ik dit jaar opnieuw naar toe ga om anti-kerst te vieren. Op het menu staan: het Poolse nationale gerecht pierogi, veel Wedel-chocolade en liters koffie, urenlang praten en samen luisteren naar muziek. We wandelen door het donker en de bijtende kou in de stad, lachend om grappen die verder niemand snapt. We bezoeken het kasteel waar volgens de lokale legende een draak woont en drinken warme wijn totdat onze wangen gloeien.

Wees niet bang van mensen die nooit slapen, vrees mensen die nooit dromen. En dromen kan prima met je ogen open, midden in een heldere kerstnacht.

Als we elkaar helemaal niets meer te zeggen hebben, gaan we in de koffiebar zitten met onze boeken. Lekkere koffie is in Polen ongezond goedkoop. ‘s Nachts lig ik met een overdosis op haar bank, mijn ogen wijd opengesperd. Wees niet bang van mensen die nooit slapen, vrees mensen die nooit dromen. En dromen kan prima met je ogen open, midden in een heldere kerstnacht.

Vijf kilo zwaarder en tien kilo gelukkiger stap ik op het vliegtuig naar huis. Was het elke dag maar anti-kerst.

Sinds ik weet dat mijn eveneens alleenstaande heldin Patti Smith haar dagen ook vult met schrijven in koffiebars, vind ik het best stoer dat mijn leven niet om huisjes, boompjes en beestjes, maar om het geschreven woord en cafeïneshots draait.

“I just think, you know, that I have a band and go out and serve the people, but in my daily life I write, read, feed my cats, roam the world and drink coffee,” schrijft Patti in haar boek M Train. Ik heb geen band en geen katten, maar ik dien de mensen door voor non profits te werken en ik voer de vogels op mijn balkon. Voor de rest: what she said.

Ironisch genoeg was het enige moment in 2015 dat ik me een zielige single voelde, toen diezelfde Patti Smith optrad in AB. Geen van mijn vrienden kon, en ik had geen lief die in zulke gevallen verplicht mee moet, dus ik ging alleen. Tijdens het lange wachten op Patti stond de zaal vol ex-collega’s en stelletjes die het enorm gezellig hadden met elkaar. Ik stond akelig alleen in een hoek, dacht dat de hele wereld naar me keek. Ik deed alsof ik een belangrijk telefoontje kreeg en verschanste me in de garderobe totdat Patti het podium betrad.

Of je nu met je glitterpanty’s aan goedkope cava tankt, of in een trui met mottengaten op de bank hangt: je mag dan wel single zijn, je bent niet alleen.

Steeds weer moed verzamelen om in je eentje dingen te ondernemen, je favoriete friend with benefits die ineens een lief heeft, brieven ontvangen die met ‘mejuffrouw’ beginnen, je blauw betalen aan die ellendige turteltaks… typische single issues heb je het hele jaar. Maar de singles in mijn omgeving, hoe gelukkig ook, bevestigen het allemaal: in december word je net wat vaker geconfronteerd met reacties van buitenstaanders die menen dat er iets in je leven ontbreekt.

Daarom wens ik in het bijzonder alle singles fijne, of in elk geval acceptabele, feestdagen toe. Of je nu met je glitterpanty’s aan goedkope cava tankt, of in een trui met mottengaten op de bank hangt: je mag dan wel single zijn, je bent niet alleen. We zijn met maar liefst 1,6 miljoen in België. Ik hoop dat we collectief een dodelijke blik zullen afvuren als die ene tante weer vragen stelt over dekseltjes en potjes. En wie met nieuwjaar nog niet weet wat te doen: iedereen is welkom om met mij, m’n vrienden en drank naar keuze 2016 in te luiden. Ik meen het. Singles, let’s unite!

Schrijf je reactie

18 reacties
  • Ideefix says:

    En waar precies in Bruxelles moeten we zijn?

  • Ideefix says:

    Waar precies in Bruxelles moeten we zijn?

  • EAJ says:

    Dag Selma

    ik lees nu pas jouw column ‘als single de feestdagen in’.

    Al enige jaren ben ik single. De feestdagen zelf zijn niet mijn geliefde periode van het jaar, wel de aanloop naar deze dagen en de dagen nadien.

    Dit jaar ben ik bewust op geen enkele uitnodiging ingegaan om samen met de vrienden Kerst te vieren, mijn ouders zijn sinds 2014 niet meer in mijn Aardse Leven.
    Het deed me goed, ik voelde me de afgelopen jaren vaker eenzaam tussen de groep goedbedoelde vrienden dan nu.
    Geen moment ben ik verdrietig geweest!
    Ik heb lekker gekookt voor mezelf, mijn lievelingsdessert gegeten en..een TV marathon gehouden.

    Ik had er bewust voor gekozen, helemaal niet om zielig te zijn.
    Een mens heeft dit gewoon eens nodig.
    Een aanrader!

    Ik weet dat ik allang klaar ben voor een nieuwe partner in mijn leven. Dat ik die nieuwe partner ooit zal tegenkomen, daar ben ik ook van overtuigd.
    Ondertussen bepaal ik wat mij gelukkig maakt en probeer ik bij te dragen aan het geluk van mijn lieve vrienden..op de dagen voor en na de feestdagen en alle andere dagen van het jaar.

    Pas als je vrede hebt met jezelf, gelukkig bent in jouw leven, kan je een andere persoon gelukkig maken en toelaten in een leven samen!

    Een gezond en gelukkig 2016!

    EAJ

  • cd_BE says:

    Ik ga al jaren single de feestdagen in. Tot vorig jaar heeft me dat nooit echt gestoord. Dat was het eerste jaar dat ik echt alleen was met de feestdagen. Meestal kan ik nog wel een last-minute opdracht scoren. Werken tijdens de feestdagen, ik doe het altijd met plezier. Voor dit jaar is het nog afwachten of er een opdracht komt anders is het het tweede jaar op rij om alleen single te zijn tijdens de feestdagen.
    Hoewel die Singles, let’s unite! klinkt wel goed!

    En Selma, ik ben wel stiekem nieuwsgierig naar die lokale draak legende. Staat die ergens uitgeschreven?

  • 10a says:

    Hier ook eentje die last heeft van de matchmakers van deze wereld.
    Als ze hun werk dan nog eens goed zouden doen, maar nee alles wat “mannelijk” is én “single” ben ik verplicht te overwegen als nieuwe levernspartner. Als je dan beleefd durft te weigeren, ben je een “moeilijk geval”, veel te kritisch ook en die lat jong , hoe hoog kan je ze leggen?
    Op die manier ga je nooit of te nimmer van ’t straat geraken!
    Ik sta nochtans niet op straat.

  • Lode says:

    Ziet er prima uit ! (behalve dan de warme wijn, bweikes 🙂

  • evi de bruycker says:

    waar en wanneer voor die oudjaarparty, Selma?
    🙂
    nog geen plannen hier…

  • lien says:

    meestal voelen we ons niet alleen, niet écht, genoeg te doen, altijd vrienden om ons heen, altijd bezig met alweer een nieuw avontuur. maar soms schuift het over ons, dat ‘alleen zijn’ als een soort schaduw, ik kan er nog altijd van schrikken hoe snel dat kan gaan, en dan kijk ik verbaasd om me heen, met een gevoel van ‘euhm, wie staat er in mijn zon’, net scheen ie nog op m’n gezicht, en nu, nu is ie weg, achter een wolk of zo. damn.
    ik ben pro singles let’s unite, en richtte een facebook groep up ‘Singles in Gent, let’s have some fun’, want fuck it, fun is what we need!
    fun and sun.
    en ik ontsnap op oudejaar lekker naar Amsterdam, beetje luide Nederlanders always cheer me up 🙂
    take care allen, en niet-singles, take care of your single friends! xx

  • singlebutfabulous says:

    zo avontuurlijk en vrij als het single leven kan zijn, soms ontbreekt het aan een gelijksgezinde die dan samen op de bank wil zitten filosoferen (over wat is, wat blijkbaar moet) of met een pakket proviand de auto wil instappen om de wijde wereld in te trekken (al was het maar tot de Ardennen om sterren te kijken), want dat kan allemaal als je single bent! En daarna terug naar huis, klamme sokken uitrekken, midden in de winter in zomeroutfit de planten water geven.
    Selma, #waar is dat feestje?

  • Stijn says:

    Spijtig genoeg geen zaak van “enkel” december, hier op’t werk mag ik dat dagelijks aanhoren en word ik aan iedereen die ook nog maar een beetje vrouwelijk lijkt en single is gekoppeld. I’m single and I know it, niemand hoeft ons daar aan te herinneren, dat doet de maatschappij al genoeg.

  • le petit kiwi says:

    het is echt niet zo erg als het lijkt voor alle ‘niet single mensen’. Ik vul die dagen met lezen, een glaasje rum of meerdere en het is complete me-time. Op familiefeestjes geef ik steevast het antwoord, ‘ik vraag ook niet iedere keer aan jou, of de volgende koffietafel die georganiseerd moet worden de jouwe is’. De vraag wordt al een aantal jaar niet meer gesteld aan mij. Ik leef alleen, maar met dichte vrienden rond mij en anders hebben we nog steeds boxen detective series om naar te kijken. 🙂 @happysingle

  • Lies says:

    Da’s gesproken! Singles aller landen, verenigt u. En ja, dat mag op onze singleblog Op Ons Eentje.

Selma Franssen is freelance journalist en auteur van 'Vriendschap in tijden van eenzaamheid' (uitgeverij Houtekiet, 2019). Haar werk verscheen onder meer bij Charlie Magazine, OneWorld, De Morgen, De Standaard, The New Statesman, VPRO en Vice. Ze volgde het postgraduaat Internationale Onderzoeksjournalistiek, ontving een beurs van het Fonds Pascal Decroos voor haar werk en presenteert journalistieke lezingenreeks 'Moeilijke Dingen Makkelijk Uitgelegd'.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen