Column

Ondernemer zoekt ideale vrouw

Ondernemer zoekt ideale vrouw

Volgens Fernand Huts zijn jonge mensen niet meer ondernemend omdat hun vrouwen nieuwe mannen willen. Ze willen citytrips en tijd met de kinderen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik zelden naar koetsen in de stad heb verlangd en dat ik perfect voor mijn eigen wafels (op het strand, en slechts zelden op iemands gezicht) kan zorgen.
Soit: hij gebruikt er andere woorden voor, maar Fernand Huts vindt dat work-life-balance niet is uitgevonden voor ondernemers.

Laten we even terzijde dat ondernemers blijkbaar alleen mannen zijn – sorry, dames Laga en Ham! – en zijn punt proberen te volgen. Want dat volg ik! Sinds een half jaar ben ik ondernemer. Zelfs vòòr die tijd kreeg ik weinig citytrips voor mekaar, maar nu is het helemaal heksen. Zelfs zonder een man (of een vrouw) die aan mijn rokken trekt over wanneer we eindelijk nog eens een Latemse silent auction bezoeken.

Misschien was het écht zo dat linkse vrouwen voor rechtse mannen gemaakt waren. Misschien, bedacht ik, is mijn ware rol écht zorgend.

Misschien, bedacht ik, was het tijd om mijn leven aan te passen. Eigenlijk ben ik vrij flexibel. Een man met een bloeiende carrière zou wel iets voor mij zijn. Misschien zat er wel iets in dat niet-bedreigende vrouwen succes hebben? Ooit was ik secretaresse bij een consultancybedrijf, en het moet gezegd: ik kreeg toen veel meer mannen achter me aan dan toen ik een paar jaar later een ‘echte’ job had bij hetzelfde bedrijf. Wat als een man echt zo’n vrouw wil who doesn’t just have his back, maar die werkelijk bescheiden achter hem staat?

Dat leek me wel een rol voor mij. Ik ken mijn eigenwaarde, die hoeft niet uit een job te komen. En ik realiseer mezelf zo ook wel. Misschien was het écht zo dat linkse vrouwen voor rechtse mannen gemaakt waren. Misschien, bedacht ik, is mijn ware rol écht zorgend.

Zonder het te beseffen was ik al goed op weg.

Er ontbrak mij een haard om aan te zitten, maar die had die ondernemer vast wel.

Koken kan ik behoorlijk, het huis ruikt altijd fris, en ik zou het niet zo’n vreselijke job vinden om ’s morgens iemands boterhammen te smeren en dan de hele dag professioneel achter hem te staan terwijl ik mijn nagels laat doen, de sportschool in schiet en misschien een echt goed lingeriemerk lanceer als de verveling toeslaat. Bovendien was ik voldoende zelfstandig om af en toe alleen op citytrip te vertrekken terwijl Conchita de huishoudster ad interim zijn boterhammen smeerde en in mijn plaats de kinderen uit discotheken hield zodat ze geen holebi werden.

Ik bestelde alvast de vier eerste boeken van Pascale Naessens (dat was ik stommelings toch al van plan), keek wat er in de nieuwste collectie van Cavalli en andere ontwerpers-die-je-onmogelijk-op-een-werkplek-kan-dragen zat, en begaf me op een datingsite voor gewilde singles. Een gericht profiel en een zoektochtje op “ondernemer” liet mijn inbox gestaag vollopen met reacties.

Wel, beste lezers, dat viel me knap tegen.

Al die mannen wilden iemand die financieel onafhankelijk was, iemand voor wie ze bewondering hadden.

Niet alleen wilden al die mannen iemand die financieel onafhankelijk was, de vraag “maar wat wil je dan eigenlijk dòen?” kwam opvallend vaak terug wanneer ik hen mijn love-slash-business proposal voorlegde. Om uiteindelijk te concluderen dat ze een vrouw wilden voor wie ze bewondering hadden, als er al geen ‘opkijken naar’ viel.

Waarschijnlijk heeft die toenemende ‘feminisering’ van onze maatschappij ons inderdaad niet veel goeds gebracht. Zelfs als je een echte vrouw wil zijn, willen die ondernemers van vandaag een halve man. De stakkers.

Dat wordt dus toch werken voor de kost en het labeur van de zelfverwezenlijking voor mij. Jammer dat ik niet op Fernand Huts val.

Foto: Istock

Schrijf je reactie

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen