In Gent ontmoet ik Lindsi Dendauw. De 25-jarige werkt als jeugdwerker en freelance journalist en daarnaast steekt ze haar hart en ziel in haar DIY punk collectief Girls go BOOM. Het doel? Meisjes op en naast het podium zetten. “De muzieksector is nog te veel een mannenwereld.” Foto’s: Chen Vandeput
“Girls go BOOM is een feministisch DIY collectief dat meer meisjes in de punkmuziek wil krijgen. Het is erbarmelijk hoe weinig vrouwen je ziet in de muziekscene en zeker in punk. Dat is contradictorisch, want dat zou het meest openminded en empowering genre van allemaal moeten zijn. Dat is de essentie van punk. Maar de realiteit is anders. In de jaren negentig had je Riot grrrl, een feministische beweging. Zij riepen al ‘girls to the front’ en eisten plaats op voor meisjes op het podium en in moshpits. Dat is ruim twintig jaar geleden, maar de situatie is nog altijd niet veel beter vandaag. Daar willen wij iets aan doen door meisjes een podium te bieden.”
“Ik zeg trouwens bewust ‘meisjes’ en niet ‘vrouwen’, want ik vind dat we dat woord moeten reclaimen. Het gebruik van de woorden ‘meisjes’ en ‘jongens’ is anders. Je gaat een kerel van 23 geen ‘jongen’ noemen, maar dat doe je wel met vrouwen. Veel feministen pleiten ervoor om dat niet meer te doen omdat het kleinerend is. Maar ik denk dat het net waarde kan hebben. Dat we dat woord kunnen terugnemen, als een soort geuzennaam. Daarom hebben we ook bewust voor ‘girls’ gekozen in onze naam.”
“We willen ‘meisjes’ reclaimen als een soort geuzennaam.”
“Girls go BOOM bestaat sinds 2016, iets meer dan een jaar dus. Sindsdien hebben we vooral optredens georganiseerd en meisjes op het podium gezet. Maar we wilden meisjes ook inspireren en hen de tools geven om zelf iets te kunnen doen. Afgelopen maand hebben we dat gedaan met ons Club House in Plek. We hebben daar workshops georganiseerd, een filmavond, een 24 hour zine challenge en een open mic night. Allemaal manieren voor meisjes om samen creatief bezig te zijn en om nieuwe dingen te leren. Zo wilden we de drempel wegnemen om eraan te beginnen.”
“Want het idee van vier vrienden die samen in de garage kruipen en muziek maken, is nog altijd heel mannelijk. Meisjes doen dat gewoon niet. Dat vind ik superjammer, want er ontstaat een heel hechte vriendschap als je elke week samen gaat repeteren en je frustraties samen neerschrijft in muziek. Dat besef ik pas echt sinds ik samen met andere meisjes uit de crew een band ben begonnen. We heten Post Break-up Mermaids en we kunnen er helemaal niks van. We zijn gestart met nul voorkennis, geen van ons kon een instrument spelen. Tijdens het openingsfeestje van Club House hebben we voor het eerst opgetreden en ik heb alles fout gedaan. En het was fantastisch. Dat is ook punk. Je moet niet komen spelen omdat je het goed kan, maar omdat je iets te zeggen hebt en omdat je er goesting in hebt.”
Foto: Chen Vandeput
“En ik denk dat meisjes heel wat meer te zeggen hebben dat de witte heterojongens die nu vaak op het podium staan zeuren over hun liefdesverdriet. Wij leven in een wereld die niet gemaakt is voor ons. En punk is een genre van misfits. Het is logisch dat meisjes dan op een podium staan, vind ik. Wij krijgen constant te horen dat we maar twee dingen kunnen zijn: seksobjecten en consumenten. Maar meisjes zijn actieve, creatieve mensen met een politieke mening, die kunst maken en die ondernemend zijn. Dat willen we tonen met Girls go BOOM. Meisjes zijn gewoon cool. En we willen hen de kansen geven die ze nu niet krijgen. Iedereen mag ons trouwens aanspreken met ideeën. Die hoeven niet te maken hebben met punkmuziek, als het attitude er maar is. Er is keiveel mogelijk hier.”
“We leven in een wereld die zo individualistisch is en mensen zo tegen elkaar opzet, dat daar tegenin gaan punk as fuck is.”
“We willen ook zeker niet alleen focussen op de meisjes die op het podium komen te staan. De bands zijn belangrijk, maar de medewerkers en het publiek zijn dat even goed. Want de hele muzieksector is een mannenwereldje. Er is heel veel expliciet seksisme in die wereld, waardoor vrouwen het er over het algemeen heel moeilijk hebben. Hoe veel vrouwelijke producers ken je? Of geluidsvrouwen? Niet dat we niet willen samenwerken met mannen hé. We merken gewoon dat er een enorme ongelijkheid is en die willen we een beetje rechttrekken door meisjes meer kansen te bieden.”
“We zijn niet de enige organisatie die hiermee bezig is. In Londen is een Riot grrrl geïnspireerde organisatie, Loud Women, die hetzelfde doet als wij maar dan duizend keer beter. We hebben ook al contact gehad met groepen in Zweden en Spanje die gelijkaardige dingen doen. Er is een geheim Riot grrrl netwerk aan het ontstaan over de hele wereld en die samenwerkingen vind ik hoopgevend.”
Foto: Chen Vandeput
“Want de muziekwereld kan echt een douchebag wereld zijn. Wij willen juist een community creëren en elkaar vooruit helpen. Sommige mensen vinden dat een beetje gek, snappen niet wat daar punk aan is. Vroeger was je als punker die onbeschofterik die de hele tijd fuck you riep. Een eenzaat die om niks en niemand een reet gaf. Maar ik denk dat dat heel hard veranderd is. Het gaat om geen fuck geven om dingen als het patriarchaat en kapitalisme, maar wél heel hard geven om mensen. We leven in een wereld die zo individualistisch is en mensen zo tegen elkaar opzet, dat daartegenin gaan punk as fuck is. Meisjes die niet strijden om de aandacht van die ene McDreamy, maar zich verenigen en elkaar helpen. En zelf dingen maken in plaats van altijd te consumeren. Dat is de nieuwe punk.”
Schrijf je reactie