Tim heeft een missie: putting the sex back into homosexual. Want homo-acceptatie is er, zolang je er niet mee te koop loopt. Hoe homo mag je vandaag in Vlaanderen zijn? In zijn columnreeks zoekt Tim het uit en verkent hij betere manieren om met (gay) sex positivity om te gaan. Dit keer: een gedicht naar aanleiding van de regeringsvorming. Foto: Sarah Van Looy.
Ik wil een nicht als minister-president, ik wil een nicht als koning. Ik wil een lesbotanker als premier of als commissaris in Europa.
Ik wil handtasjes zien in het parlement, en niet aan de arm van vrouwen. Ik wil oogschaduw zien op het mannelijke gezicht van de macht, een slissende s ook graag. Ik wil eleganza in de Kamer, organza in de senaat.
Ik wil vrouwen die vrouwen kussen op het bordes van het paleis, ik wil vrouwen zonder kinderwens aan de macht.
Ik wil een nicht als minister-president of een nicht als koning. Een lesbotanker als premier of als commissaris in Europa.
“Ik wil slappe handjes zien wuiven. Ik wil coalities van meemoeders en meevaders.”
Ik wil slappe handjes zien wuiven. Ik wil coalities van meemoeders en meevaders. Ik wil polyamoureuze ministers, lipsynch battles op de VRT – Martine Tanghe mag modereren. Ik wil queer moslima’s de eed zien afleggen, zwarte queens de ambtenarij zien leiden.
Ik wil dat Vlaamse queers weten dat zij deel uitmaken van de kleien identiteit. Dat hun lippenstiften, slappe handjes, veel te gestyled haar en diepe v-halsjes erbij horen. Dat hun geruite hemden, zware bottines en katten-memes erbij horen. Essentieel zijn, zelfs.
Ik wil een nicht als minister-president, ik wil een nicht als koning. Ik wil een lesbotanker als premier of als commissaris in Europa.
Schrijf je reactie