Je kunt geen krant of Twitter meer openen zonder de hashtag MeToo te zien. Alle vrouwen lijken een vorm van seksueel grensoverschrijdend gedrag meegemaakt te hebben. Als zoveel vrouwen het meemaken, hoeveel mannen doen het dan? Mogelijk vragen mannen zich af of zij weleens een grens hebben overschreden. Auteur Dave Booda getuigt over hoe hij – onbedoeld – seks had zonder dat hij eigenlijk zeker wist of zijn sekspartner dat net zo graag wilde als hij. Het veranderde zijn kijk op consensus en leidde uiteindelijk tot betere seksuele ervaringen.
Zes jaar geleden beschuldigde een vrouw me van verkrachting.
Dit is wat er gebeurde. Toen ik op tour was als muzikant, ontmoette ik een vrouw in Houston. We wisselden telefoonnummers uit en toen ik een paar jaar later weer in de stad was, sprak ik met haar af. We gingen uit eten en eindigden de avond in haar flat. We besloten om seks te hebben.
Of eigenlijk: ik nam aan dat we besloten om seks te hebben, omdat er kleren werden uitgetrokken en lichaamsdelen tegen elkaar aan geduwd werden. Er werden geen woorden gewisseld, of enige vorm van verbale bevestiging dat we allebei seks wilden hebben. Ik heb gewoon het initiatief genomen en ze zei geen nee.
Ik leunde voorover om te kussen, ze zei geen nee.
Ik legde mijn handen op haar borsten, ze zei geen nee.
Ik liet mijn handen naar haar broek gaan, ze zei geen nee.
Ik deed alle handelingen, tot geslachtsgemeenschap aan toe, en ze zei geen nee, dus ik nam aan dat ze aan het genieten was en dat alles goed was. Toen de seks voorbij was (het duurde niet lang), wendde ze zich tot mij en zei ze de vier woorden die geen fatsoenlijke man ooit wil horen.
Je hebt me verkracht.
Ik was met stomheid geslagen. Ze had net zo goed kunnen zeggen “er groeit een wortel uit je voorhoofd.” Ik wist heel zeker dat er geen wortel uit mijn voorhoofd groeide, en ik was er net zo zeker van dat ik haar niet verkracht had, of toch niet volgens mijn definitie.
“Ik probeerde wanhopig aan te tonen dat ik niet de man was die zij dacht dat ik was.”
Gelukkig nam ik daarna een nuttigere beslissing dan mijn eerdere besluit om seks te hebben. Ik bleef bij haar en luisterde. Ogenschijnlijk vooral omdat ik haar wilde helpen om zich weer beter te voelen, maar de realiteit was dat ik bang was en dat ik gerustgesteld wilde worden dat ik geen slechterik was.
Ik verdedigde mezelf niet – vooral omdat ik nog steeds geschrokken was van het idee dat ik zelfs maar tot zoiets in staat zou zijn. Ik wist dat ik iets verprutst had, maar ik wist ook dat ik niet de bedoeling had om haar te kwetsen, dus ik bleef bij haar en luisterde, probeerde wanhopig aan te tonen dat ik niet de man was die zij dacht dat ik was.
Zes uur en een paar bezoekjes aan de nachtwinkel voor sigaretten en snacks later, leek alles weer koek en ei tussen ons (of misschien hadden we gewoon opgegeven om het te proberen). De zon kwam op en onze wegen scheidden zich. Hoewel ik me nog steeds verward voelde, had ik ook het gevoel dat ik duidelijk gemaakt had dat ik echt om haar gaf, wat op dat moment het beste was waar ik op kon hopen.
Ik zou willen dat ik kon zeggen dat ik de zaken meteen goed had aangepakt, maar eerlijk gezegd had ik geen idee wat ik fout had gedaan. Ik meende dat ik had gedaan wat ik hoorde te doen, omdat zij geen nee had gezegd. Ik had het bij het verkeerde eind.
Ik begon te beseffen dat er meer nodig is dan een ondubbelzinnige “ja” om consensus en toestemming te kunnen begrijpen. Ik moest ook de ervaring van een vrouw beter leren begrijpen, en wanneer ja ook echt ja betekent.
Wanneer ja niet ja betekent
Hoe meer ik met vrouwen sprak over hun ervaringen, hoe meer ik besefte dat die heel anders waren dan de mijne. Ik voel me zelden onveilig. Als ik om twee uur ’s ochtends een café verlaat, dan ben ik vooral bezig met waar ik een kebabzaak kan vinden die nog open is, en niet met de vraag of ik lastiggevallen zou kunnen worden op weg naar huis.
“Ik ben nooit bang geweest dat iemand gewelddadig zou worden als ik nee zei.”
Ik ben nooit bang geweest dat iemand gewelddadig zou worden als ik nee zei. Ik ben nooit bang geweest dat iemand me zou betasten in een druk café.
Toen ik dit begon te begrijpen, veranderde de manier waarop ik met vrouwen over seks sprak. Ik wilde duidelijk maken dat mijn standaard van wat “ja” was niet langer overeenkwam met “dit is wel oké” (zoals het vroeger was), maar dat het nu niets minder is dan een 100% enthousiaste, duidelijke “ja”.
Ik maakte ook duidelijk dat ik hun “nee” zou toejuichen, als dat voor hen waar was.
“Nee” werd voor mij net zo waardevol als “ja”, omdat het einddoel niet langer was om enkel seksueel verder te komen. Het doel was om een omgeving te creëren waar we allebei de vrijheid voelden om te spreken over en het geduld hadden om te ontdekken wat we wilden.
Praten werd het fundament waarop alles wat we samen deden werd gebouwd, en als dat er niet was, was er niets mogelijk.
Nadat ik dit aan vrouwen had meegedeeld, gebeurde er iets grappigs. Ik kreeg dingen te horen zoals:
- Er is nog nooit iemand geweest die zich echt bekommerde om wat ik wilde.
- Dus je bedoelt dat ik je kan vertellen wat ik wil en dat je zal luisteren?!?
- Bedankt voor het vragen van toestemming.
Hoe meer ik sprak met vrouwen over toestemming en consensus, hoe meer ik merkte hoe ongebruikelijk het eigenlijk is dat zelfs “good guys” of “bewuste mannen” echt belang hechten aan de ervaring van een vrouw. Vaak sprak ik urenlang met vrouwen voordat we seks hadden, omdat ik weigerde om verder te gaan als er ook maar de geringste twijfel bestond of er sprake was van een oprechte “ja”.
De status quo doorbreken
Hoe meer ik het belang van communicatie met romantische partners benadrukte, hoe beter mijn ervaringen zijn geworden. Hoe meer ik onze interactie vertraagde en we bewust onze verlangens bespraken, hoe opwindender we elkaar begonnen te vinden.
“Waarde hechten aan communicatie maakt seks niet slechter, maar beter. Het maakt dat beide mensen het opnieuw willen doen.”
Ik had ervaringen die zowel seksueel als emotioneel bijzonder vervullend waren. Vrouwen vertelden hun vrienden over mij. Er was zelfs een vrouw die grapte dat ze een pagina op Yelp voor me zou maken en me een 5-sterren beoordeling zou geven.
Ik zeg dit niet om mezelf in een positief daglicht te stellen, ik zeg het omdat ik wanhopig probeer om mannen te doen inzien dat waarde hechten aan communicatie seks niet slechter maakt. Het maakt seks beter, en het maakt dat beide mensen het opnieuw willen doen.
We moeten af van de heersende opvatting dat vragen om toestemming een “moodkiller” is, want dat is het eerste bezwaar dat mannen telkens uiten als ik dit verhaal vertel.
Toestemming vragen is zo suf, zeggen ze dan. Ik snap het wel. Dat geloofde ik voorheen ook. Ik was gewend om in films te zien hoe mannen zich net zo lang aan vrouwen opdrongen totdat ze ja zeiden, en ik geloofde dat het zo hoorde.
Er werd nooit even gepauzeerd of aan de vrouw gevraagd wat zij wilde, er was alleen aanhoudend en agressief gedrag. Weet je, ik kan nog steeds aanhoudend of agressief zijn, maar daar gaat nu een gesprek aan vooraf waarin de vrouw duidelijk uitspreekt dat ze zou willen dat ik aanhoudend of agressief ben. Als dat is wat we allebei willen, dan is dat wat we doen.
De communicatie en intentie zijn veranderd, niet het soort seks dat we hebben.
Toen ik meer tijd begon te nemen voor communicatie rond seks, merkte ik ook op dat ik niet alleen bij mijn sekspartner checkte wat zij voelde en wilde, maar dat ik ook meer stilstond bij wat ik zelf wilde. Was ik er echt klaar voor om verder seksueel contact te hebben?
“Als vrouwen geen stem hebben, verliest iedereen.”
Zodra ik mezelf die vraag eerlijk begon te stellen, merkte ik dat er veel dingen waren waarover ik wilde communiceren, vooral omdat ik iets speciaals wilde creëren, niet omdat ik snel wat dingen wilde afvinken op mijn checklist.
Ik wilde weten of er iemand was die gekwetst zou zijn als ik met deze vrouw naar bed zou gaan. Ik wilde weten wanneer ze voor het laatst getest was op soa’s, en ik wilde mijn eigen testresultaten delen. Ik wilde een paar dingen weten die haar echt opwinden en een paar dingen die ze niet fijn vindt, en ik wilde deze informatie ook over mezelf delen.
Bovenal wilde ik weten dat ze helder van geest was en wat er in de weg stond als ze niet helemaal zeker was of ze wel seks wilde hebben. Niet omdat ik seks als ideale uitkomst voor ogen had, maar omdat het ons zou helpen om ons veilig te voelen bij elkaar.
Ten slotte
Als ik mezelf in de hersenen van elke mens op aarde kon plaatsen en één ding dat ik heb geleerd zou kunnen delen, dan zou het dit zijn:
Als vrouwen geen stem hebben, verliest iedereen.
Dat is wat ik zelf zo lang niet begreep. Alles wat ik wilde op seksueel vlak, alles waar ik als twintiger zo hard mijn best voor deed, was al lang beschikbaar. Het was niet omdat ik niet genoeg “game” had, maar omdat ik ergens geloofde dat ik vrouwen moest overtuigen om seks te willen hebben.
Dit is misschien niet heel verrassend, maar het is de moeite waard om het te blijven herhalen:
Vrouwen hoeven niet te worden overtuigd om seks te hebben.
Vrouwen houden van seks (evenveel of misschien zelfs meer dan mannen), maar ze houden alleen van seks onder de juiste omstandigheden – anders is het zinloos. Net zoals een tuin die niet zal bloeien zonder de juiste grond, water en zorg, kunnen de meeste vrouwen hun seksuele verlangens niet vervullen tenzij ze zich veilig voelen. Als mannen hebben we de briljante kans om die omstandigheden te creëren. Als we dat niet doen, schieten we onszelf gewoon in de voet.
“Als seks iets is waar mannen achteraan jagen, gaan vrouwen meer de boot afhouden.”
Als vrouwen zich niet veilig voelen, willen ze geen seks hebben. Als niemand seks heeft, wordt het schaars en iets waar mannen achteraan jagen, en gaan vrouwen meer de boot afhouden. Dan moeten we spelletjes spelen om elkaar zo ver te krijgen om iets te doen wat we allebei in beginsel eigenlijk al wilden. Welkom in de krankzinnigheid van de hedendaagse cultuur.
Het hoeft niet zo te zijn. Er zijn plaatsen op aarde waar vrouwen zich veilig voelen en mannen staan voor dingen zoals toestemming en consensus. Ik ben er geweest, en weet je wat er op deze plaatsen gebeurt? Mensen hebben seks, of ze hebben geen seks, maar hoe dan ook, ze voelen zich daarna allebei goed.
Als vrouwen geen stem hebben, verliest iedereen.
Als vrouwen wel een stem hebben, wint iedereen.
Dat is de wereld waarin ik wil leven.
5 reacties
Het is ook heel normaal om iemand ’s avonds uit te nodigen en dan vervolgens te zeggen dat iemand je verkracht heeft. Dit ook nog eens zonder enige vorm van weerhouding. Ik vind dat Niels in ieder geval een goed punt maakt. Daarnaast vind ik het heel erg asociaal om iemand een verkrachter te noemen in bovengenoemde situatie.
Ik vind het heel mooi hoor, hoe je het aanpakt, echt. Niks mis mee. Of ik er zelf als vrouw behoefte aan zou hebben is nog een andere vraag. Niet iedereen heeft daar behoefte aan en meer nog, niet iedereen is tot zulke open communicatie in staat, en dat hoeft ook niet. Als je het graag zo aanpakt als in dit artikel, perfect, maar we moeten niet zitten hopen dat dit de norm gaat worden. Er zijn mannen én vrouwen die daar geen boodschap aan hebben. Er zijn vooral héél veel mensen die niet in staat zijn, en dat ook nooit zullen zijn, om op dergelijke manier te communiceren. Als we vrouwen al kunnen overtuigen dat ze best wel nee mogen (moeten!) zeggen als ze iets niet willen en mannen dat nee ook echt nee is, dan zijn we al een hele stap verder tegenover de huidige situatie. Hoewel veel mannen dat ook al weten natuurlijk, laten we dat ook niet vergeten.
Ja dat gevoel had ik ook een beetje. Fijn als iemand vraagt of het ok is om verder te gaan, maar een urenlange ondervraging om te peilen of ik echt wel seks wil hebben, daar zou ik nu ook niet op zitten te wachten. Dit lijkt me ook allemaal te gebeuren in de context van one night stands en losse contacten. Ik heb daar weinig ervaring mee, maar het lijkt me dat, hoewel consent daar extra belangrijk is, vrouwen daar net niet zitten te wachten op eindeloze babbels.
Vreemd verhaal ook van deze vrouw, die alles laat gebeuren en dan zegt: ha! je hebt me verkracht! Ik kan begrijpen dat je in bedreigende omstandigheden moeilijk nee durft zeggen, maar als de situatie zo bedreigend was, durf je nadien dan wel zeggen ‘hey, verkrachter’? Bon, ik was er niet bij, dus ik kan het niet inschatten. Uit dat verhaal onthou ik vooral dat het belangrijk is dat we meisjes leren dat nee zeggen op elk moment kan.
In elk geval, mannen: vraag af en toe even of het ok is om verder te gaan. Meer moet dat niet zijn.
Bedankt voor dit mooie artikel, fijn om jou woorden te lezen!
Niels heeft denk ik nog nooit met een bewuste vrouw de lakens gedeeld dat is oké, maar als je t mij vraagt wordt t er niet slechter maar beter op. Ik ben ervan overtuigd dat we elkaar beter ‘verstaan’ als je de ander ook es echt hebt aangekeken, en je oefent om je in de energie af te stemmen. Bij een dier/kind of vriend kunnen we ook zien/voelen of die zich goed voelt of niet… en openen we ons hart om iemand op t gemak te stellen, waarom gaan wij op kwetsbaar, intiem, seksueel gebied niet subtieler met elkaar om?
Prima hoor, zo’n pleidooi voor meer communiceren, ik ben wel blij dat er hier adviezen/zienswijzen worden besproken, en geen nieuwe wetgeving. Want Jedes prinzip führt zum Teufel, en als ik echt zo’n slappe communicatie vaatdoek moest worden zoals hier beschreven, dan ging ik nog liever voor het celibaat.
Dit is zo’n stuk waar ik net zo’n gevoel bij krijg als bij een pleidooi van de Jehova getuige die ik meestal meteen wegstuur; het klinkt allemaal prachtig, braaf en lief, maar dat is het niet, het is doorslaan waardoor je eigenlijk het liefst direct de deur dicht wilt trekken en je handen wil gaan wassen. Arme vrouwen die door de auteur van dit stuk zo sufgeluld geluld worden met politieke corrrectheden dat ze uit ellende maar met hem naar bed gaan, om van het gezeik af te wezen 😛