“Voor je het weet, zit je onder een bezwete oksel”

Terwijl Bouba Kalala (20) nog maar pas komt piepen op de radio, viert Linde Merckpoel (33) haar tiende jaar op Studio Brussel. Allebei staan ze tralalie-tralala in het leven en het thema van dit gesprek – overdaad – is hen op het lijf geschreven. Van te veel frieten eten en bingewatchen tot te hard werken. Maar Linde is vooral gul met goede raad. “Pas op Bouba, je mama leest mee!”

Wanneer is de laatste keer dat jullie echt te ver gingen?
Linde: “Bij mij is dat om de twee weken, op vrijdag, als ik denk: een kleintje met mayonaise, én een curryworst special, én een berehap. Top! Ik krijg dat allemaal op. Ik ken moeilijk mijn eigen grenzen en ben sowieso supergulzig. In alles.”

Waarin kunnen jullie overdrijven?

Bouba: “In series kijken. Ik heb een avondritueel. Eerst surf ik wat rond – laatst ben ik terechtgekomen bij een live cam van een kippenren. Voor ik het wist, was ik een uur aan het kijken (lacht). En ik eindig met Netflix. Ik ben nu voor de honderdste keer aan het kijken naar ‘New Girl’.”
Linde: “Een meisjesreeks! Ik word kwaad van ‘New Girl’.”
Bouba: “Ik val ermee in slaap, maar ik kijk ook naar ‘Narcos’. Series zijn een verslaving. Ik ga om elf uur naar bed en kijk tot vier uur.”
Linde: “Pas op, want je mama leest mee! Wie bingewatcht, slaapt slechter, zo blijkt uit onderzoek. Een film is anders, want die heeft een einde. Maar met series wil je altijd meer en meer.”

“Laatst was ik een uur aan het kijken naar een live cam van een kippenren.“

Bouba, jij hebt 35 festivals gedaan in één zomer. Wat heeft dat met je gedaan?
Bouba: “Het was vooral leuk. En vermoeiend, natuurlijk. Als ik heel moe was, dacht ik soms: kom, we zoeken een plekje waar geen mensen zijn, hoewel ik normaal graag onder het volk ben. Ik wil altijd op ontdekking gaan en spelen. Maar sinds ik heb meegedaan met ‘De Mol’, zie ik soms mensen kijken van: what the fuck, alsof ik op zoek ben naar aandacht. Terwijl ik uit mezelf heel tralalie-tralala ben.”
Linde: “Mensen kijken nu anders naar je. Ofwel ben je er gevoeliger voor geworden. Ik ben ook nogal tralalie-tralala; ik ben een entertainer en vertel graag, maar nu mensen weten wie ik ben, voel ik ze soms kijken en dan temper ik mezelf een beetje.”
Bouba: “Vind je dat niet jammer? Dan ben je jezelf aan het veranderen voor anderen.”
Linde: “Mensen zien je en zeggen: ‘ah, daar heb je ons Boubaatje!’ Voor je het weet, zit je onder een bezwete oksel op Werchter op dag vier. En als je dan eens geen zin hebt om te babbelen, ben je arrogant.”
Bouba: “Toen iemand me om een selfie vroeg en ik zei ‘Sorry, we hebben nu geen tijd, want we moeten dringend filmen’ riep die ‘Vuile neger!’”
Linde: “Meen je dat?”

Kan je te hard werken?
Linde: “Zeker.”
Bouba: “Ik heb nog nooit echt gewerkt in mijn leven, zoals Linde, die elke dag maanden aan een stuk ’s ochtends vroeg haar radioshow doet. Ik ben blij met wat ik mag doen, maar heb er eigenlijk niets voor moeten doen. Soms praat ik met mensen die voor radio studeren en dan kan ik me wel schuldig voelen.”
Linde: “Je hebt het gevoel dat je er niet voor hebt moeten werken, maar je hebt wél keihard gewerkt. Het is niet omdat het een toffe job is, dat het geen job is. Trouwens, het punt waarop je je echt moet bewijzen, komt nu. Ik dacht vroeger dat ik nooit een burn-out zou krijgen omdat ik mijn job zo graag doe. Als je het graag doet, wat maakt het dan uit tot hoe laat je werkt? Maar daardoor neem ik soms te veel hooi op mijn vork.”

Lees het hele dubbelinterview in ons nieuwe nummer!