“Mensen zouden veel gelukkiger zijn met meer dwaasheid in hun leven”

Floor en Karen komen via Instagram heel verschillend over. Karen staat voor droogheid, Floor meer voor de spring-in-’t-veld. In het echte leven zijn ze goed bevriend en elkaars fan. Wat begon als een creatief probeersel, draaide voor beiden uit op een leuke business.

Hoe zouden jullie elkaar voorstellen?
Karen: “Ik heb Floor leren kennen op de boekrelease van cartooniste Chrostin. Toen zijn wij official Instagram friends geworden.”

Floor: “Volgden wij elkaar daarvoor nog niet? Enfin. Karen is een digital creative bij de VRT, maar ook op zichzelf. Ze heeft een webshop met allemaal gadgets zoals deurmatten, mokken en totebags, bedrukt met hilarische slogans. Droogheid staat centraal in haar humor: tassen met ‘Ik wil naar huis’ en mokken met ‘zeddis kalm’ in koeienletters.”

Karen: “Floor speelt muziek en tekent simpele blauwe mannetjes. (lacht) Haar tekenstijl is sober, maar altijd to the point en herkenbaar. Ook zij verkoopt totebags met haar creativiteit op. Ik denk dat wij wat mutual fan girls zijn.”

Hoe zijn jullie in de creatieve wereld gerold?
Floor: “Bij mij was dat eigenlijk heel toevallig. Ik ben begonnen met kleine tekeningetjes te maken over de struggles waarmee ik zat in een moeilijke periode. Dat heeft mij toen wel geholpen. Eentje daarvan heb ik twee jaar geleden gepost op mijn Facebook, die kreeg toen twintig likes en ik weet nog hoe trots ik daar op was.”

De ontwerpen van Koaren: een deurmat, een geboortekaartje en het intussen iconische ‘Ik wil naar huis’ T-shirt. www.koaren.be

Karen: “Ik voelde mij twee jaar geleden met zeventien likes op een foto echt al famous.” (lacht)

Floor: “Ik ben die frustraties dan blijven posten in de vorm van tekeningen, et voilà. Vandaag sta ik hier met een webshop.”

Karen: “In het middelbaar voelde ik mij de creatieve van de klas. Toen ik naar het Sint-Lucas ging om te tekenen, was ik opeens de slechtste van de klas. Maar die omgeving inspireerde mij enorm. Om één of andere reden komt mijn inspiratie vaak op café. Na zo’n avondje brainstormen heb ik dan eens een totebag gemaakt waar ik met textielstift een zin op schreef. Dat sloeg echt aan in mijn omgeving. Zo is de ‘Aladdin zonder d is ook maar Alain’-zak of ‘den Alain-zak’ geboren, die heb ik samen met een vriend bedacht. De ‘Ik wil naar huis’-slogan, daar ben ik zelf op gekomen.”

Hoe is jouw typetje Koaren dan ontstaan?
Karen: “Ik had ooit eens voor de grap een afrokapsel rond mijn hoofd gefotoshopt. Toen ik daar stickers van gemaakt heb, is mijn hoofd een eigen leven beginnen leiden.”

Floor: “Kan het dat ik zo’n sticker al eens in Brussel-Noord heb zien hangen?”

Karen: “Ja, ik ben zelfs al tot in Japan geraakt. Een vriend van mij had mijn hoofd daar op een schoon plekje geplakt. Ik hang echt letterlijk over de hele wereld.”

De cartoons van Floor Denil. www.floordenil.com

Floor, jij werkt met beelden. Karen met woorden. Gaat dat jullie het beste af?
Floor: “Ik maak voornamelijk tekeningen om mijn gedachten te uiten. Af en toe schrijf ik ook dingen op, maar die post ik dan niet op Instagram.”

Karen: “Ik heb hetzelfde voor, maar omgekeerd. Ik kan wel tekenen, maar moest ik nu een tekening posten, zou dat gewoon vreemd zijn. Ik probeer het zo droog mogelijk te houden en dat lukt beter met woorden.”

“Als ik moet beginnen nadenken over wat ik moet posten, dan hoeft het voor mij niet meer.”

Is het net makkelijker of moeilijker om creatief aan de bak te komen in tijden van Instagram?
Floor: “Ik vind het net makkelijker. Maar je moet wel opvallen. Je dient een unieke stijl te hebben om eruit te springen. Instagram is supervisueel, ideaal voor illustraties, dus.”

Karen: “Wat ik doe, met woorden, wordt wel vaker gedaan. Dat zijn uiteindelijk maar droge letters op mokken en deurmatten, hé. Maar ik probeer daar toch altijd een extra grappige draai aan te geven, zonder geforceerd over te komen. Ik denk daar ook niet over na, dat komt tot mij. Als ik moet beginnen denken over wat ik moet posten, dan hoeft het voor mij niet meer.”

Krijgen jullie veel haat via sociale media?
Karen: “Ik krijg niet zo veel haatcomments, hoor! Maar ik ben er wel gevoelig aan.”

Floor: “Ik krijg er ook niet zo veel, maar als ik er krijg, jaag ik mij daarin ook echt op. Onlangs was er een meisje dat niet voor een portret wilde betalen. En ik vraag 30 euro voor een tekening.”

Karen: “Amai, zet daar volgende keer maar gerust een nulletje achter.”

Floor: “Ze had niet gezien dat het betalend was. Toen ik dat vermeldde, zei ze dat ze het voor dat geld ook wel zelf kon maken. Creaties zijn toch niet gratis, ik heb als zelfstandige ook kosten, hoor.”

Floor. Foto: Danny Van der Elst

Karen: (vol ongeloof) “Dat vind ik straf. Ik heb vooral veel haat gekregen toen ik aangerand ben op Kamping Kitsch. Wat er toen allemaal in de commentsectie stond onder mijn verhaal, daar ben ik lang niet goed van geweest. De meeste reacties gingen doodleuk over dat ik het zelf had gezocht door naar zo’n festival te gaan. “Als je naar de bakker gaat, dan krijg je ook broodjes mee naar huis, hé.”

Hoe ga je daar mee om?
Floor: “Ik wil altijd heel graag in gesprek gaan met die mensen: “Kom, ik laat je mijn wereld en gedachten zien en dan kunnen we debatteren.” Ik weet dat dat geen zin heeft, maar toch doe ik het.”

“Toen ik mijn eerste echte hater had, de Jos, heb ik duizend stickers laten maken met ‘gejost’ op.”

Karen: “Daar hou ik mij echt niet mee bezig. Toen ik mijn eerste echte hater had, de Jos, heb ik duizend stickers laten maken met ‘gejost’ op. Dat is mijn manier van omgaan met die onnozele haters.”

Mag het in Instagramland allemaal wat minder ‘mooi weer’-show zijn?
Floor: “Ik vind dat het zeker wat minder ‘mooi weer’-show mag zijn, maar ik denk dat als je veel negatieve boodschappen post, dat mensen snel afhaken. Maar ik kan wel veel emotie kwijt in mijn tekeningen.”

Karen: “Ik niet. Ik kom veel droger en zelfzekerder over dan dat ik ben. Als mensen mij ontmoeten, zien ze mij meteen als losbol. Ook mannen: een vrouw met humor is zogezegd easy en krijg je makkelijk in bed. Hallo, ik ben zo’n dikke seut, daar zijn al zoveel misverstanden over geweest.”

Nemen mensen zichzelf soms te serieus?
Karen: “Praktisch iedereen.”

Floor: “Ik neem mezelf ook wel vaak te serieus.”

“Ik word soms zot van hoe serieus mensen het allemaal nemen, het leven.”

Karen: “Ik niet, dat is echt mijn zegen. Er gebeuren nog te weinig dwaze dingen in mijn omgeving. Toen ik van job veranderde, heb ik een doodsbrief gemaakt ter ere daarvan. Ik wil nog een koffietafel doen met het lied ‘Afscheid nemen bestaat niet’ op repeat. Ik krijg dan de vraag of ik dat wel zou doen. Waarom in hemelsnaam niet? Ik word soms zot van hoe serieus mensen het allemaal nemen, het leven.”

Floor: “Het leven serieus nemen of jezelf serieus nemen, dat is nog wel iets anders, natuurlijk.”

Karen: “Ik denk dat veel mensen zich veel gelukkiger zouden voelen als ze meer dwaasheid in hun leven zouden toelaten. Ze leggen de lat misschien te hoog voor zichzelf.”

Jullie zijn millennials, welke vooroordelen over millennals krijgen jullie vaak te horen?
Karen: “Ben ik ook een millennial, ja?”

Floor: “Ze zeggen dat we lui zijn, maar dat is gewoon niet waar. De druk ligt gewoon veel hoger. We willen altijd meer en beter, en vanaf dat het niet snel genoeg gaat, dan geven we zogezegd op. We zijn meer bezig met onze populariteit dan met karakter te creëren.”

Karen: “We zouden ook allemaal veel te veel willen en tegelijkertijd niet weten wat precies.”

Karen. Foto: Danny Van der Elst

Millennials krijgen ook vaak te horen dat ze te veel op reis gaan. Jullie reizen ook, wat haal je daar uit?
Floor: “Ik ga regelmatig alleen op vakantie. Vorige zomer ben ik in Zweden 440 kilometer gaan wandelen. Volgend jaar wil ik graag van Canada naar Mexico stappen. Zot idee inderdaad, want die tocht zal zes maanden duren, maar ik haal daar echt veel voldoening uit.”

Karen: “Als ik op vakantie ga met vrienden, wil ik altijd naar gekke shit gaan kijken. De volgende bestemming is Japan. Daar wil ik in wijn zwemmen en naar automaten met gebruikte onderbroeken gaan kijken. In Mexico bezocht ik The Island of the Dead Dolls: een eiland vol poppen. Hoe gekker, hoe beter.”

“Ze zeggen dat millennials lui zijn, maar dat is gewoon niet waar. De druk ligt gewoon veel hoger.”

Wat zijn jullie creatieve toekomstplannen?
Karen: “Hebt ge effkes? (lacht) Ik ga proberen een automaat met ‘Ik wil naar huis’-spullen in het station en op de luchthaven te zetten. Ik wil ook samenwerken met Steven de Peven, een Belgische creatieveling in Nederland. Steven is een beetje zoals ik, maar echt next level. Hij is ook een grote inspiratiebron geweest de laatste tijd. Ik hoop samen onze zotte krachten te bundelen, om nog meer leuke spullen te creëren in de toekomst.”

Floor: “Ik ben nu vooral bezig met mijn studie muziek. Voor mijn eindproef stel ik een eigen band samen waar ik nu veel muziek voor schrijf. Ik wil ook graag een graphic novel maken of een kinderboek illustreren.”

Karen: “Oh, ik heb ook nog iets leuk op het programma. Ken je die pagina van Vincent Schroeven, creative director bij Hurae, op Facebook ‘Elke dag dezelfde foto van Kris en Dany?’ Die pagina postte tot voor kort elke dag dezelfde foto van Kris Wauters en Dany Verstraeten in een auto. Awel, Vincent en ik gaan daar een vernissage rond organiseren. Een ruimte vol dezelfde foto’s van Kris en Dany. Maffer zal het niet worden.” (lacht)

Lees alle interviews in de reeks Next Gen