Column

Ik zie je graag, maar…

Ik zie je graag, maar…

Ik zie je graag, ook al is het nooit helemaal goed wat ik doe. Er is altijd wel iets té. Te asociaal/familiair, te veel/weinig, te druk/kalm. Zo is het haast onmogelijk om samen met jou te wandelen zonder dat er commentaar op mijn wandelpas komt. Die fluctueert volgens jou tussen de extremen oeverloos slenteren en snelwandelen. Juist ja, te traag dan weer te snel. De logische oplossing is dat ik mijn tempo altijd aan jouw wandelgemoed aanpas. Dat ik me dan denkbeeldig een puppy aan de leiband voel, dat maakt helemaal niets uit.

Ik zie je graag, maar ik krijg het op mijn heupen als je niet hoort wat ik tegen je zeg omdat je op je gsm bezig bent, te druk naar een serie aan het kijken bent of in gedachten verzonken bent. Begrijp me niet verkeerd, ik krijg het niet op mijn heupen van het feit dat je even niet bewust bent van mijn aanwezigheid, dat kan gebeuren. Je moest eens weten hoe vaak ik zelf mijmer of in opperste concentratie ben en geen besef heb van wat er rondom me gebeurt. Soms betrap je me daarop, als ik zelf niet onmiddellijk reageer op iets wat je zegt. Dan krijg ik daarvoor gegarandeerd op mijn donder. En daar, daar lieveling, krijg ik het wel op mijn heupen van.

“Ik zie je graag, maar alle passie vloeit ogenblikkelijk uit mijn lijf als je tijdens de seks onze bewegingen minutieus registreert.”

Ik zie je graag, maar alle passie vloeit ogenblikkelijk uit mijn lijf als je tijdens de seks onze bewegingen minutieus registreert zodat elke spier en elk botje in jouw lijf in een 100% comfortabele houding ligt (of staat). Dat die porrende elleboog in mijn ribbenkast misschien niet zo aangenaam aanvoelt of dat een standje me binnen de twee minuten met een helse kuitkramp opzadelt, dat maakt je geen hol uit. In tegenstelling tot jou onderga ik het ongemak stilzwijgend, want in passie kan niet altijd elke vezel in je lijf 100% comfortabel aanvoelen. Dat hoeft ook niet, want als je je helemaal durft over te geven aan die passie, dan sta je daar niet bij stil.

Ik zie je graag, maar je hoeft niet telkens commentaar (verbaal of non-verbaal) te geven als ik bij vrienden of op café aan het woord ben en je het niet helemaal eens bent met de manier waarop ik dat doe. Ik weet ondertussen al dat er maar één juiste manier van handelen is en dat de jouwe is, maar dat hoef je niet telkens duidelijk te maken als er anderen bij zijn. Je zorgt er enkel voor dat ik nog minder mijn mond durf te openen bij anderen, waar dan – hoe kan het anders – ook weer commentaar op komt.

“Natuurlijk zeg je zoiets alleen maar ‘om te lachen’, terwijl ik van de gifgroenste vorm van jaloezie beticht word als ik zoiets doe.”

Ik zie je graag en ik kan begrijpen dat het niet plezant is als ik ’s morgens mijn borsteltje op de elektrische tandenborstel laat zitten. Soms vergeet ik al eens iets, net als jij trouwens. Maar dan ruim ik dat stilzwijgend op en maak ik er geen opmerking over. Ik vind stiekem trouwens dat je geen recht van spreken hebt om over de elektrische tandenborstel te zaniken als je zelf geregeld de wc-pot in gebatikte tinten van sepiabruin achterlaat.

Ik zie je graag, maar stop eens met steeds achterdochtig mee te lezen op mijn scherm terwijl je zelf altijd je scherm van me afwendt. Niet dat ik geheimen heb, maar je houding getuigt niet bepaald van veel vertrouwen. Zeker als je bij elke contactpersoon die je niet kent zogezegd onschuldige, maar achterdochtige, opmerkingen maakt. En natuurlijk zeg je zoiets alleen maar ‘om te lachen’, terwijl ik van de gifgroenste vorm van jaloezie beticht word als ik iets gelijkaardigs doe.

Ik zie je graag, maar ik hou er niet van als je tegen me liegt of dingen voor me achterhoudt. Ook als die dingen over iets uit een ver verleden gaan en het een leugentje om bestwil is omdat je me wilt beschermen of niet wilt kwetsen. Ik hou er al helemaal niet van dat, als ik je op een leugen betrap en de sfeer daardoor keldert, ik nadien met de vinger gewezen word omdat ik het aandurfde om je met die leugen te confronteren.

“Ik zie je graag, maar het duurt steeds langer vooraleer er nog eens twee puzzelstukjes in onze puzzel in elkaar klikken.”

Ik zie je graag, maar onze relatie is als een oneindige puzzel. Geregeld klikken er twee puzzelstukjes wonderwel in elkaar, maar een groot deel van de tijd is het prutsen, uitproberen en sleutelen aan die puzzelstukken.

Ik zie je graag, maar het duurt steeds langer vooraleer er nog eens twee puzzelstukjes in onze puzzel in elkaar klikken. Je hebt het hart op de tong en daardoor rolt die commentaar vaak onbewust over je lippen. Dat komt doordat je erg kritisch voor jezelf maar ook voor anderen bent. Ik zie je graag maar door de niet aflatende stroom aan commentaar begin ik steeds minder van mezelf te houden. Het is vaak niet kwetsend bedoeld, maar het kwetst me wel … Ik zie je graag, maar is dat nog steeds een goed idee?

 

Illustratie: Valérie Van Den Eynde

Schrijf je reactie

1 reactie
  • ik says:

    Klinkt herkenbaar…. zo herkenbaar…
    Beste beslissing die ik ooit maakte, dat hij nu een ex is.
    Heel heftig maar op termijn is jezelf terugvinden de beste raad die ik kan geven.
    Hopelijk geraak je eruit.
    Sterkte!

Charlie geeft regelmatig het woord aan mensen die - net als wij - geen blad voor de mond nemen.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen