Fotografe Sarah Van Looy is 35 en heeft (nog) geen kinderen. Omdat ze wil weten hoe mensen zo’n belangrijke beslissing maken, portretteerde ze vaders in wording. Ze twijfelen over vanalles. Maar ze zijn ook hoopvol, daar op hun roze wolk.
Gerrit Vromant, 30 jaar, Social Media coach. Verwacht een zoon.
Wanneer wist je dat je vader wilde worden?
“Ik heb zeker niet altijd een kinderwens gehad. Ik denk zelfs dat ik een paar keer heb gezegd dat ik kinderen haat (lacht). Maar toen mijn zus zwanger werd en nadien de vriendin van mijn broer, begon het bij mij en mijn vriendin ook te kriebelen. Drie maanden nadat we hadden beslist om voor een kindje te gaan, was mijn vriendin zwanger.”
Het gaat niet goed met deze wereld, ik denk bijvoorbeeld aan klimaatverandering, oorlog, overbevolking, terrorisme… Heb je daar bij stil gestaan voor je aan een kind begon?
“Ik probeer zoveel mogelijk weg te blijven van klassieke media. Ik kijk geen TV en lees geen krant, dat is allemaal slecht nieuws en maakt je ongelukkig. Ik weet natuurlijk wel wat de problemen in de wereld zijn, daar kan je niet onderuit, hoeveel je de TV ook vermijdt. Maar ik vind niet dat je jezelf daarom de kans op kinderen moet ontzeggen. Wat er gebeurt in de wereld vind ik erg, maar ik kan er niets aan doen. Dan heeft het volgens mij ook geen zin om je daar constant zorgen over te maken en die informatie maar langs alle kanten binnen te laten komen. Ik denk dat de wereld van onze kinderen er totaal anders gaat uitzien. Wij zien onze wereld veranderen zoals onze grootouders ook hun wereld zagen veranderen.”
“Ik ga uit van een positief scenario, want anders kan ik evengoed in een hoekje zitten wenen!”
Hoe voel je je erbij dat je kind zal opgroeien in die wereld in verandering?
“Je wereldbeeld wordt gemaakt door wat je ziet en hoe je er mee omgaat. Het is niet omdat je denkt dat de toekomst moeilijker gaat zijn, dat je daarom niet met z’n drieën, vieren of vijven gelukkiger kan zijn omdat je een gezin hebt. Wie weet zorgt mijn kind er wel voor dat het klimaatprobleem wordt opgelost of zorgt hij ervoor dat de politiek in België weer in orde komt. Ik ga uit van een positief scenario, want anders kan ik evengoed in een hoekje zitten wenen!”
Moest je in staat zijn om nu meteen met een vingerknip iets te verwijderen uit de wereld zodat je kind er nooit mee in contact komt, wat zou het zijn?
“Verlammende angst. Schrik hebben om voor je dromen te gaan of om je kop boven het maaiveld uit te steken. Als je in angst leeft, blijf je passief. Ik wil dat mijn kind zijn leven kan leiden zoals hij wil en niet enkel doet wat er van hem verwacht wordt. Ik hoop dat hij sterk genoeg is om te gaan voor wat hem gelukkig maakt.”
Streef je er naar om je kind op te voeden tot een betere versie van jezelf?
“Ja, eigenlijk wel. Er zijn veel zaken die buiten je controle vallen, maar sommige dingen kun je wel kiezen: waar gaat hij naar school? Ze zeggen al jaren dat het onderwijs sterk hervormd moet worden, maar er gebeurt bijzonder weinig. Waarom dan niet overwegen om aan homeschooling te doen? Al is het waarschijnlijk heel idealistisch om te denken dat ik binnen x aantal jaar de tijd ga hebben om homeschooling te doen (lacht).”
“Ik hoop dat mijn kind sneller zal leren om te experimenteren en risico’s te nemen dan ik.”
Is er een eigenschap die je zelf hebt en die je graag in je kind zou zien terugkomen?
“Als kind was ik verlegen en voorzichtig. Nu ik ouder ben durf ik veel meer mezelf te zijn en keuzes te maken die ervoor zorgen dat ik kan doen wat ik wil doen. Ik hoop dat hij sneller zal leren om te experimenteren en risico’s te nemen dan ik.”
Wat is de warmste herinnering aan je eigen vader?
“Mijn vader was ook zelfstandige. Een keer in de week deed hij leveringen door heel België. In de vakanties mocht ik met hem mee en kon ik hem aan het werk zien. Dat heeft me geïnspireerd om te doen wat ik nu doe. Het was niet meer dan de hele dag rondrijden en winkels binnengaan, maar ik kwam daardoor als kind wel op plaatsen die ik niet kende. Nu ik ouder ben herken ik plaatsen waar ik als kind geweest ben tijdens die leveringen en dan komen meteen die warme herinneringen boven.”
Stel het is 2037 en je zit met je kind aan tafel. Waar praten jullie over?
“Ik denk dat ik zou vragen wat hij die dag heeft gedaan, wat hij heeft geleerd en wat er goed gaat en minder goed gaat. Zodat we er open over kunnen babbelen en we van elkaar kunnen leren.”
Schrijf je reactie