Als marktleider in een zeer technische omgeving wil Atlas Copco haar maatschappelijke rol opnemen door de instroom van vrouwen en de doorstroom naar hogere managementfuncties te bevorderen. In deze zesdelige reeks wil Atlas Copco hun technologie in mensentaal voorstellen om zo breder toegankelijk te maken en vrouwelijke rolmodellen in de spotlight zetten die inspirerend kunnen zijn voor andere jonge vrouwen met ambities in de wetenschappen. Vandaag: Fabiana Ferreira, Productmanager Multibrand. Foto’s: Sarah Van Looy
Fabiana is geboren en getogen in Brazilië, maar voor Atlas Copco kwam ze naar België. Als Product Manager ontwikkelt ze oplossingen voor de klanten van Atlas Copco. Ze bekijkt wat klanten nodig hebben, verzorgt de leasing van producten en beheert de diensten en oplossingen voor het veld.
“Ik heb eerst fysica gestudeerd, maar besefte dat het moeilijk zou worden om een job te vinden als fysicus. Brazilië investeert niet in wetenschap, dus schakelde ik over naar een opleiding tot elektrisch ingenieur. Daarna trok ik naar Duitsland voor een postgraduaat in Non-Destructive Testing of Materials. Kortweg wil dat zeggen dat je materialen test met röntgenstralen, ultrasound en akoestische signalen. Stel dat je bijvoorbeeld een vliegtuig wil testen om te weten of alles nog perfect werkt. Je kan moeilijk heel het vliegtuig gaan ontmantelen. Met dit soort technieken kan je onderzoeken of de structuur van alle materialen nog intact is, en je dus veilig kan vliegen.”
Hoe ben je bij Atlas Copco binnengeraakt?
“Ik ben begonnen als Service Engineer bij Atlas Copco in Brazilië, waar ik technische ondersteuning gaf aan de mensen in het veld. Als iemand een technisch probleem had, werd ik gebeld en hielp ik hen dat probleem op te lossen.
“Als mensen hun werk graag doen, dan gaan ze sowieso presteren.”
Daarna ben ik overgeschakeld naar een andere functie, waar ik de werking van compressoren onderzocht – ook een mannelijke omgeving. Onze klanten waren voornamelijk mannen, en er waren geen vrouwen in de dienst Maintenance. Ik heb altijd enkel met mannen gewerkt.”
Vind je dat vervelend?
“Integendeel, ik werk graag in dit soort omgeving. De manier waarop we hier werken is efficiënt en rechttoe rechtaan, we concentreren ons enkel op de problemen en oplossingen. Nu denk ik niet dat die efficiëntie daarom te danken is aan die mannelijke energie, maar vermits ik nooit met vrouwen heb samengewerkt, kan ik niet vergelijken.”
Denk je dat het belangrijk is om meer vrouwen in technische posities te krijgen?
“Ik denk dat mensen vooral moeten doen wat ze willen en waar ze zich comfortabel bij voelen. Als mensen hun werk graag doen, dan gaan ze sowieso presteren. Anderzijds begrijp ik het belang van vrouwen in leiderschapsposities. Ik heb nog nooit voor een vrouwelijke manager gewerkt, kan je dat geloven?”
“Je kan quota verstandig inzetten, als een katalysator voor een mentaliteitswijziging.”
Moeten we dat probleem oplossen met quota, volgens jou?
“Eigenlijk zou dat niet nodig mogen zijn, maar het kan helpen. Neem nu Brazilië, daar zijn op een bepaald moment positieve actieprogramma’s ingesteld voor zwarte studenten. Ik bekijk dat als een startpunt, een manier om te laten zien dat een groep mensen toegang wil tot onderwijs en tewerkstelling. Met die programma’s zeg je eigenlijk: ‘Kijk, we moeten zelfs dit soort dingen organiseren om mensen dààr te krijgen’.”
In de VS zijn er wat gemengde gevoelens over positieve actie. Sommigen wordt blijkbaar verweten dat ze hun prestigieuze opleiding te danken hebben aan hun huidskleur.
“Inderdaad, dat gebeurt in Brazilië ook. Kijk, quota kunnen mogelijk nadelig uitdraaien, maar je kan ze ook verstandig inzetten, als een katalysator voor een mentaliteitswijziging. Hoe dan ook blijft het jammer dat we dit soort procedures moeten inroepen. Het bewijst nog maar eens dat mensen het moeilijk blijven hebben met verschillen in gender en etniciteit.”
Hoe ben je in België terechtgekomen?
“Dankzij een interessant project dat ik zag langskomen in Brazilië. Het kwam er eigenlijk op neer om lucht te verkopen per kubieke meter. Ik dacht, ‘hoe cool is dat, lucht verkopen?’ (lacht). Eigenlijk was dat een project van één jaar, maar ik zit hier nog steeds.
Ik hou van België, voor mij is het the place to be. Ik voel me hier thuis en wil hier blijven. De manier van leven, de veiligheid, de geografische positie… je bent overal dichtbij en dat is erg efficiënt. Dit is een goed land om te leven.”
“Misschien vertrouwen we tegenwoordig iets te veel op technologie, maar ik zie geen weg terug.”
Is je huidige job als manager niet een pak minder hands-on dan je vorige posities?
“Dat zou ik niet zeggen, nee. Ik coördineer teams, er lopen verschillende projecten tegelijk en het is mijn taak om het werk van die teams te faciliteren. Er is ook een operationele kant aan mijn job, waarin je structuur moet aanbrengen. En binnen die projecten zijn er een hoop praktische zaken waarmee je rekening moet houden.
Bovendien managen we de levenscyclus van onze producten, van het moment waarop ze worden gemaakt tot het moment dat ze versleten zijn. En dan moeten we natuurlijk ook zorgen dat we vervanging hebben klaarstaan.”
Je werkt met de nieuwste technologieën als hyperconnectivity, smart technology en data-mining. Hoe gaan die volgens jou de industrie veranderen? En welke impact gaan ze hebben op onze samenleving?
“Ze gaan die niet veranderen, ze zijn al volop bezig. Bij Atlas Copco gebruiken we die nieuwe technologieën al een tijdje, we zagen al vroeg welke impact ze zouden hebben. Je kan geen rendabel en duurzaam bedrijf meer zijn zonder nieuwe technologie.
De impact op onze samenleving is ook al duidelijk merkbaar. Kijk maar naar hoe we communiceren, hoe we dingen kopen, hoe we op vakantie gaan… Zelfs de manier waarop we ons verplaatsen van A naar B is compleet veranderd. Weet je nog hoe je vroeger de auto moest aan de kant zetten om op een kaart te kijken waar je naartoe moest rijden? Eén generatie later stellen we gewoon onze GPS in en zijn we vertrokken. We hebben geen idee waar we naartoe gaan, maar dat hoeft niet meer. Misschien vertrouwen we tegenwoordig iets te veel op technologie, maar ik zie geen weg terug.”
Er is heel wat terughoudendheid en wantrouwen rond hyperconnectivity en smart technology. Denk je dat ze een veiligheidsrisico inhouden?
“Er is altijd een veiligheidsrisico, 100% veilig bestaat gewoon niet. Net daarom is veiligheid voor ons een prioriteit en bewaken we de data van onze klanten met de grootste zorg.”
Gebruik je thuis ook smart technology?
“Ja hoor, zowat alles in m’n huis is draadloos verbonden. Ik dim mijn lichten met mijn smartphone, ik regel de verwarming met een app… Ik heb nog geen slimme koelkast, maar ik wil er wel eentje. Ik ben een echte early adopter.”
Je lijkt met een technologie-optimist.
“Dat klopt. Maar technologie werkt parallel met menselijke interactie. Technologie alléén lost geen problemen op, we moeten ook ons gedrag veranderen en ons grondstoffengebruik bijstellen. Technologie is een hulpmiddel dat we kunnen gebruiken om dingen makkelijker te maken en een betere wereld te creëren. Waw, nu klink is als Obama (lacht).”
Lees hier de volledige reeks over de vrouwen van Atlas Copco.
Schrijf je reactie