Eva Daeleman is 28 en een zelfverklaarde domme dromer. In 2017 gaf ze haar job als presentatrice bij MNM op na een burn-out. Ondertussen opende ze haar eigen yogastudio, Studio Stil, en schreef ze drie boeken. Haar nieuwste boek, ‘Omdat Het Kan’, gaat over leven zoals je zelf wil, los van wat anderen verwachten. “Ik leef echt niet in een bloemenwereld.” Foto’s: Kubra Mayda
In haar nieuwste boek ‘Omdat Het Kan’ is Eva heel open over haar verleden, maar vooral over hoe ze gegroeid is en nu naar wereld kijkt. “Het is heel kwetsbaar, omdat ik heel open vertel over hoe ik leef. Het is geen verslag meer van wat ik heb meegemaakt, maar van hoe ik nu in het leven sta. Ik denk dat het een beetje is als met een baby. Je draagt dat maanden bij je en dan toon je het aan iedereen. Ik hoop dat de wereld het een mooi kindje vindt.”
In het voorwoord van het boek vertelt Eva over de perfectiedwang die ze voelde als bekende persoon. “Die heeft er altijd wel in gezeten. Als kind moest ik elk spelletje dat ik speelde ook winnen. En als je op je negentiende in de media begint te werken, zijn er plots heel veel ogen op je gericht. Ik had geen zin om bagger of kritiek over me heen te krijgen, dus ik deed wat van me verwacht werd. Het was dus een soort spel tussen mezelf en de buitenwereld: ik was heel perfectionistisch en dat werd alleen maar versterkt door wat er van me verwacht werd.”
“Ik had geen zin om bagger of kritiek over me heen te krijgen, dus ik deed wat van me verwacht werd.”
Dat leidde mee tot haar burn-out in 2015. “Ik was redelijk jong toen ik het beeld bereikte van wat succesvol is. Ik was jong, had een carrière waar ik goed geld mee verdiende, ik had mooie kleren en was behoorlijk mager. Het plaatje klopte. Alleen, voor mij klopte het helemààl niet. Toen ik dat besefte, ben ik gecrasht. Ik kende mezelf niet goed, ik wist niet wat ik nodig had.”
Na heel wat introspectie besefte Eva dat ze niet meer in de media wilde werken en nam ze ontslag bij MNM. “Ik deed mijn werk in de media supergraag, dat was een speeltuin. Maar ik merkte ook dat er geen plaats was voor de diepgang die ik in mijn leven heel belangrijk vind. Je mag wel iets uitleggen, maar je krijgt er maar drie minuten de tijd voor. Dat beperkende was te veel voor mij. Uit de spotlight stappen heeft ervoor gezorgd dat ik mijn eigen weg heb kunnen ontwikkelen – los van kant-en-klaar beeld en kant-en-klare inhoud.”
Voor Eva was de omgeving en de bekendheid die erbij kwam heel destructief. “Je gaat stukjes van jezelf afvijlen omdat die door anderen enorm uitvergroot worden. Ik ben eigenlijk een heel gevoelige koala, ik handel altijd vanuit goede intenties naar anderen toe en geloof ook dat mensen het beste met anderen voorhebben. Maar je leert snel dat dat helemaal niet zo is. Mijn realiteit is toen veranderd en ik heb een soort hardheid gecreëerd die mijn schild werd. Ik werd een koala in een leren jas, omdat dat nodig was. Maar ik wilde die jas niet elke dag blijven aandoen, hij werd me te klein.”
“Ik ben eigenlijk een heel gevoelige koala, ik handel altijd vanuit goede intenties naar anderen toe.”
Hoewel Eva voelde dat weggaan juist was voor haar, was de beslissing enorm moeilijk. “Mijn maatschappelijk brein kwam heel erg naar boven: wat met mijn huis, wat met geld, wat moet ik gaan doen? Ik gaf een job op die voor de maatschappij helemaal top is, dan ben je een stomme kalle. Mijn ego sprak, terwijl mijn hart zei dat ik tijd moest nemen voor mezelf. Uiteindelijk heb ik beslist te stoppen bij de radio en het verder op me af te laten komen. Niet dat ik thuis zit te wachten tot het geld binnenkomt, zo werkt het natuurlijk ook niet. Maar ik geloof wel dat je het leven kunt creëren zoals je het zelf wilt.”
“Mensen zeggen vaak: ‘ja, jij kan dat, zo leven.’ Maar dat kan iedereen. Je moet gewoon de keuze maken. Ieder van ons is krachtig genoeg om zijn eigen leven te leiden, als je je eigen kracht maar kan zien. Als je op de passagiersstoel van de auto zit, kan je nog zo hopen dat er naar links wordt gegaan, maar als de chauffeur naar rechts wilt, ga je naar rechts. Als je zelf achter het stuur gaat zitten, kies je zelf waar je heen gaat. Oké, je moet af en toe tanken, de auto wassen of naar de garage gaan, dat hoort erbij. Maar je kiest zelf waar je heen gaat en wanneer je wil stoppen. Iedereen heeft een grote innerlijke kracht, je moet ze gewoon toelaten.”
“Vroeger dacht ik ook dat ik niet het leven kon leiden dat ik wilde. In Vlaanderen lachen we heel hard met dromers. Maar hoe jammer is het als je je leven gewoon in een uitvoerende functie leidt? Ik heb besloten om te mogen dromen en niet voor minder te gaan dan die droom. En so far so good. Ik wil heel dicht bij de zee wonen, ergens waar het goed weer is, met de liefde van mijn leven. Ik wil yogales geven, coachen, yogatrips organiseren en boeken schrijven. En ik ben er druk mee bezig om dat te manifesteren. En op een dag gaat dat lukken, ik weet het zeker.”
“Ik heb besloten om te mogen dromen en niet voor minder te gaan dan die droom.”
“Mensen geven me vaak de kritiek dat ik te positief ben. Iemand zei onlangs nog dat ik in een bloemenwereld leefde. Dat is écht niet waar. Er is zo veel ruimte voor trieste gevoelens. Het nieuws zoals het in de wereld wordt gezet is zo negatief dat je er verdrietig van wordt. Ik vind niet dat je dat verdriet moet onderdrukken voor positieve gevoelens, maar ik kies ervoor om het positieve in alles te zien. Als je altijd vrolijk bent, vinden mensen dat oppervlakkig. Maar dat kan ook gewoon een bewuste keuze zijn.”
Nu staat Eva heel positief in het leven, maar dat was zeker niet altijd zo. In haar boek vertelt ze dat ze vroeger heel erg bezig was met haar uiterlijk . Ze was perfectionistisch en wilde daarom ook het perfecte lichaam – en dat betekende dat ze zo slank mogelijk wilde zijn. “Toen ik voor de radio werkte, hing daar steeds een scherm waarop je jezelf kon zien. Ik was me dus heel bewust van hoe ik eruit zag. Nu zie ik mezelf ’s ochtends in de spiegel en af en toe als ik naar de wc ga – ik ben daar helemaal niet meer zo mee bezig. Ik draag zelden nog make-up, het maakt niet uit of ik wallen of puistjes heb.”
“Maar nu ik mijn boek moet promoten en weer interviews doe, voel ik dat die oude realiteit weer heel dichtbij komt. En ik merk dat ik mezelf weer heel snel kleiner ga maken – dat ik weer denk aan wat anderen gaan vinden: wat moet ik aan doen, moet ik mijn buik intrekken? Terwijl ik in een totaal ander bewustzijn zit nu. Ik weet nu dat het oké is om niet het klassieke beeld van knap te zijn, dat ik oké ben zoals ik ben. Ik wil ook niet meer bezig zijn met of andere mensen me mooi vinden of niet. Hoe jammer zou het zijn als ik me heel mijn leven zorgen zou maken over hoe ik eruit zie en onderweg ergens vergeet te leven? Ik heb er genoeg tijd mee verspild.”
“Ik weet nu dat het oké is om niet het klassieke beeld van knap te zijn, dat ik oké ben zoals ik ben.”
Volgens Eva komt onzekerheid door jezelf steeds te vergelijken met anderen. En hebben millennials daar veel meer last van dan vorige generaties. “Onze window to the world is een enorm groot raam geworden. Je kan alles zien, waardoor je je heel vaak gaat vergelijken met anderen. En meestal vergelijken we in ons eigen nadeel. Dat zorgt er voor dat we heel onzeker worden. We zijn zo gewend aan perfecte plaatjes op Instagram, dat alles wat niet perfect is meteen lelijk of fout lijkt. Maar we wéten dat wat op sociale media staat maar een klein deel van de waarheid is, vaak nog met een mooie filter erover. Het is niet eerlijk om jezelf daarmee te gaan vergelijken.”
“Zelf las ik bewust dagen zonder Instagram in, zo leef ik veel meer in mijn eigen verhaal dan in dat van anderen. Vroeger projecteerde ik dat allemaal op mezelf. Als ik zag dat iemand leuke foto’s deelde van een feestje, kreeg ik heel erge FOMO. Dan voelde ik me saai als ik in de zetel zat met mijn hond. Nu stel ik mezelf de vraag: is dat wat ik nu nodig heb? Negen op de tien keer is het antwoord nee en ben ik tevreden met waar ik ben. Ik kan veel meer genieten van een rustige avond bij het water of een wandeling met vrienden. Er is nu een ander woord, JOMO – the joy of missing out. I’m in that team now.”
Eva merkt op dat sociale media vaak helemaal niet eerlijk is. En zelf was ze dat vroeger ook niet echt. “Enerzijds kan je als BV niet helemaal eerlijk zijn omdat je jezelf wilt beschermen. Anderzijds vertelde ik gewoon heel veel leugentjes om bestwil vanuit een verantwoordelijkheidsgevoel voor het geluk van anderen. Nu ben ik veel eerlijker. Pas op, er is een groot verschil tussen eerlijkheid vanuit een goede intentie en botheid, daar ben ik me ook heel bewust van. Maar ik lieg niet meer gewoon om te zeggen wat mensen willen horen. Je helpt mensen vaak veel meer met een eerlijk antwoord. Wanneer je intentie positief is en je woorden landen, dan kan je niets verkeerd doen. Dan wordt je verbinding met anderen sterker. Maar soms vraagt het wel veel moed.”
“Van een healer kreeg ik de opdracht om elke dag te masturberen.”
Iets wat ook veel moed vroeg, was het hoofdstuk ‘Kom in Vrede’ waarin ze vertelt over masturberen. “Van een healer kreeg ik de opdracht om elke dag te masturberen. Eerst vond ik dat wat vreemd, maar het heeft me wel geholpen. De hele dag lang volgt ons lichaam ons hoofd, gebruiken we het puur als een werkstuk. Maar er zit zo veel positieve energie en vuur in seksualiteit. Masturberen heeft mijn band met mijn lichaam versterkt. Als je jezelf goed kent, kan je pas echt goed verbinden met je partner. En als je een keigoed seksleven hebt, ben je gelukkig. Dat is toch zo? Mensen ontzeggen zich heel veel maar je wint er zo veel mee.”
En dat is ook iets wat ze aan haar jongere zelf zou vertellen. Ik vraag haar welke tips ze haar twintigjarige zelf zou geven. “Ik zou mezelf nooit tegen willen houden. Ik zou zeggen: ‘Kindje, leef maar. Leef maar hard. Masturbeer. En maak je niet zo veel zorgen over hoe je er uitziet, want het is oké.’ Het gevoel van genoeg te zijn, dat zou ik heel graag willen overbrengen. Ik heb heel lang geleefd vanuit compensatie van onzekerheid en als die onzekerheid er niet was, zou ik veel meer mezelf zijn geweest. Stop met oordelen over anderen en over jezelf, dat heeft voor mij het grootste verschil gemaakt. En durf dromen.”
Schrijf je reactie