column

Leve de comfortzone

Leve de comfortzone

Ik probeer een vredelievend en warm persoon te zijn, maar inspirationals maken een uitzinnige woede in mij los. Op nummer één? ‘Stap uit je comfortzone, daar gebeurt de magie!’ Meestal gaat deze leuze gepaard met een tekening van die ‘comfortzone’, een knusse cirkel en dan ergens ver weg, een pijl. Magie. Daar dus. Ver weg van wat je kent en weet.

De gedachtengang die daar achter schuilt, grenst aan het absurde. Je moet jezelf dus in een benarde situatie brengen, om jezelf te overstijgen. Eenzaam en alleen, weg van alles wat vertrouwd is en steun geeft. Het lijkt me dat je juist makkelijker boven jezelf kan uitstijgen met, pakweg, een trampoline, een lanceerplatform, en wat vlieglessen. Waarom mag of kan je geen magie, successen of persoonlijke triomfen beleven, terwijl je je toch nog gedragen en gesteund weet?

Dit is een typisch voorbeeld van romantisch denken. De protagonist doorstaat ontberingen, trauma’s en verdriet, om dan — en slechts dan — te gloriëren. Want zo kennen we de held: iemand die tegen alle stromen in, geconfronteerd met tegenslag na tegenslag, watertrappelend en half verzuipend, toch nog een droom waar maakt. Maar sinds wanneer is leed een noodzakelijke voorwaarde voor geluk? Is iets beter wanneer ervoor is afgezien? Hebben anderen er iets aan, dat iemand uit zijn/haar comfortzone stapte, om iets te creëren bijvoorbeeld? Is een boek ontroerender als het geschreven werd met bloed zweet en tranen, een venerische ziekte of twee, en ontberingen op mentaal en fysiek vlak? In plaats van fluitend aan een bureel, met een kopje thee en een inspirerend uitzicht, van negen tot vijf, waarna zich een rijk sociaal en familiaal leven ontvouwt?

“Vinden we een bloem maar mooi, als die ooit gezaaid werd in de dorre grond, onder verschroeiende zon en zonder water?”

Volgens de gangbare visie, de eerste methode. Pech dus als je talent hebt, een warme thuis, een gezond zelfbeeld, een goede gezondheid en voldoende financiële middelen. Jouw realisaties tellen niet, want je hebt er niet voor afgezien. Vinden we een bloem maar mooi, als die ooit gezaaid werd in de dorre grond, onder verschroeiende zon en zonder water? Onzin. In het boeket van de eeuwigheid, maakt het niet uit hoe iets tot bloei komt.

Het dogmatische ‘zonder leed geen resultaten’ zorgt voor troost voor wie niets realiseerde. En daaraan verleent de uitspraak haar bestaansrecht. Want wat een vertroosting is het voor hen die met lege handen staan? Je hebt dan misschien niets, maar je hebt tenminste niet geleden. En dat sust. Want wie wil er nu bewust lijden? Blootgesteld aan de grillen van het wrede lot, ontdaan van kennis, hoop of liefde, zonder vertrouwen op ervaring of zaklamp door het donker? Dus daarvan komt het woord ‘hel’ in held. Een mens wenst het zijn ergste vijand niet toe. Een mens moet er een martelaar of gek voor zijn. Nee, dan liever comfortabel in de zetel zitten. En de sprookjes vol magie, die bekijken we dan wel vanop een veilige afstand.

Door die romantische visie op ‘magie’ ontslaan we onszelf van de verantwoordelijkheid. Maar misschien ligt magie wel helemaal niet zo ver buiten bereik als we onszelf willen doen geloven. Mensen hebben vaak een duwtje nodig, dat is waar. Door lethargisch in je zetel te blijven hangen, gebeurt zelden iets. Maar er gebeurt nog minder door te denken dat alleen grootse daden een doel helpen behalen. Kleine stappen brengen je veel verder dan een akelige reuzensprong waarmee je al je botten breekt en je weer van vooraf aan moet beginnen — na een lange revalidatie uiteraard.

“Wie erop vertrouwt dat ze opgevangen kan worden, springt hoger, verder en dieper.”

Moeilijk gaat ook? Wel, makkelijk gaat misschien nog beter. En je bent gek als je dat niet zou verkiezen. Je hoeft niet de moeilijkste weg te volgen als je iets wil bereiken. Het warm water werd al uitgevonden. Je kan cursussen of therapie volgen, oefenen binnen een veilige omgeving, met vrienden, werken met coaches of filmpjes van YouTube, of raad vragen aan hen die het pad al bewandelden dat jij wil gaan. Vijlen aan je vaardigheden, je zelfvertrouwen doen groeien, je sterktes leren koesteren en een netwerk uitbouwen, dat als vangnet kan dienen voor wanneer het mis gaat.

Wie erop vertrouwt dat ze opgevangen kan worden, springt hoger, verder en dieper, en kan met een beetje geluk zelfs genieten van de buiteling. Gooi jezelf niet naakt en kwetsbaar ten prooi aan de grillen van het toeval, maar wapen jezelf in alle rust, veiligheid, liefde en vertrouwen. Het leven is al spannend en episch genoeg zo. Spanning bij iets nieuws voelen is prima, mild onbehagen ook, net als vrees of angst voor mislukking. Maar jezelf helemaal losknippen van wat je moed en steun geeft, is pure waanzin.

Uit je comfortzone stappen? Help liever jezelf én de ander om die comfortzone steeds groter te maken. Dat is pas groots en magisch.

P.S. comedy heldin Soe Nsuki is ook matig dol op inspirationals. Bekijk elke week een filmpje waarmee ze komaf maakt met baarlijke nonsens en aan goeroe grenzende idiotie. En redactrice Annelies A.A. Vanbelle heeft ook zo haar bedenkingen bij de inspirational. Lees haar stuk voor Charlie bookzine 7 hier.

Foto: Sarah Van Looy

Schrijf je reactie

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen