Onlangs leerde ik in het kader van het onderzoek voor mijn nieuwe documentaire een hele fijne, intrigerende man kennen. Een man wiens telefoon roodgloeiend staat van de booty-calls en de opgedraaide vrouwen. Een man die vrouwen kiest, jaagt en steevast scoort. Een soort van vrouwenversier-guru eigenlijk. Een man die geniet van vrouwen, die gek is op vrouwen. Ik ging met hem praten over wat flirten nu precies is, hoe vrouwen en mannen het doen en wie welke rol heeft. In ons gesprek werden een reeks verwachtingen ingelost en een berg stereotypes bevestigd. Maar tegelijkertijd kwam ik stiekem ook dichter bij deze, op het eerste zicht extreem stereotiepe, man. Feit is dat hij, ondanks zijn schijnbaar primitieve seks-drive, alles behalve dom of ongevoelig is. Integendeel, hij is slim, zacht, aantrekkelijk én aandachtig. Een echte gever. Met een extreem hoog libido. Het soort man dat stereotypes ademt maar er zelf absoluut geen is. Een bloedeerlijk gesprek, vele ontboezemingen en ettelijke inzichten later, wil ik daarom een aantal dingen even rechtzetten. Voor hem, voor mezelf en voor de man(nen?) die dachten dat ik lesbisch was omdat ik ‘een uitgesproken mening heb’, ‘aanwezig’ ben, omdat ik niet krols kwijlend in een eerste contact sta. Ook voor jullie.
Ik wist niet hoe ik mij moest gedragen rond zoiets met een piemel.
Ik had mijn hele puberteit lang eigenlijk altijd bijna uitsluitend vriendinnetjes. Ik wist niet hoe ik mij moest gedragen rond zoiets met een piemel. Dat mijn moeder sprak in termen als “Je moet altijd jezelf blijven, ook als je een jongen leuk vindt” hielp natuurlijk voor geen meter. Na meerdere vrijgezelle jaren en enkele misplaatste insinuaties over mijn seksuele geaardheid stelde ik mij de vraag of ik niet te véél mezelf was gebleven. Ik begreep simpelweg niets van dat spel waarin men het beste van zichzelf laat zien. Hmhm, het beste van mezelf – ik smeet mijn scherpe en snelle geest genadeloos in de strijd. Een levensgevaarlijke cocktail voor sommige mannen, zo bleek. In wezen was ik doodsbang voor mannen. En zij blijkbaar voor mij – ik had namelijk niet begrepen dat flirten eigenlijk wilde zeggen ‘jezelf dommer, gewilliger en simpeler voordoen dan je eigenlijk bent’ en deed exact het tegenovergestelde: ik speelde elke intellectuele troef uit die ik had en werd in het gezelschap van een man gestaag gevatter. Dit bleek al snel redelijk averechts te werken. Stil maar zeker begon ik te begrijpen dat mondige vrouwen niet zozeer tot de categorie ‘aantrekkelijke vrouwen’ werden gerekend. Huh? Ik dacht altijd dat je het beste van jezelf moest laten zien? En dat was hetgeen waarvan ik geloofde dat het ‘het beste van mezelf’ was.
Conclusie: mannen krijgen doorgaans geen erectie van zogenaamde ‘vrouwen met een mening’. Meer nog, het blijkt doorgaans afkeuring in de hand te werken omdat ‘mannen schrik hebben van sterke vrouwen’. Een torenhoog cliché, denk ik dan. Maar toch bleek er iets van aan. Waarom? Omdat elke vrouw met een mening, een handvol ambitie of een IQ boven de 80 een feeks is die mannen wil kleineren of intimideren? God, nee – tot u spreekt een ‘slimme vrouw’: wij willen ook gewoon geneukt worden, nagels lakken en domme praat verkopen. Alsof het één het ander uitsluit. Niets is natuurlijk minder waar. Maar toch doen we allemaal vrolijk mee: mannen moeten sterk en stoer zijn, vrouwen mooi en dom. Een strak verwachtingspatroon, waaraan mannen én vrouwen moeten voldoen. Waarom is het stereotype van een lekker wijf ‘dom’ en het stereotype van een lekkere vent ‘stoer’? Want net zoals knappe vrouwen niet per definitie dom en geil zijn, zijn slimme vrouwen niet per definitie neerbuigend en aseksueel. En net zo zijn stoere mannen niet per definitie lekker in bed en zachte mannen niet per definitie pushovers.
Omdat we allebei geen bedreiging willen vormen voor elkaar, houden we ons maar gedwee aan ‘de afspraak’: wij doen gezellig dom dan blijven jullie lekker stoer.
Goed, we weten dus wel beter. Maar wat houdt deze overtuiging dan in stand? Is het omdat we schrik hebben om onze mannen te intimideren als we ons niet lekker dom voordoen? Dat lijkt me een belediging aan het adres van de mannen, zij kunnen heus wel wat niveau aan. Of komt het dan van een bende stoere mannen die schrik hebben om zacht te zijn? Dat is dan weer een misplaatste veralgemening van ons vrouwvolk, alsof we gezamenlijk opdrogen bij een man met emoties, echt niet. Zijn we misschien allebei even onzeker? Want dat zou willen zeggen dat dit vanuit een wel erg warme, misverstane plek komt: van een man die schrik heeft om zacht te zijn en een vrouw die schrik heeft om sterk te zijn. Of simpeler: van een man die schrik heeft geïntimideerd te worden, en een vrouw die schrik heeft om te intimideren. Dus, omdat we allebei geen bedreiging willen vormen voor elkaar, houden we een fundamenteel stuk van onszelf achter en houden ons dan maar gedwee aan ‘de afspraak’: wij doen gezellig dom dan blijven jullie lekker stoer. Haha, stel je voor. Alsof we nét uit de grot komen gekropen.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb me echt nog wel in bochten gewrongen om simpel en mooi te zijn in het gezelschap van een lekker alfa-mannetje – een handvol gênante flirtpogingen, te diepe decolletés en vele onontgonnen lingeriesetjes later, moet ik toegeven dat het simpel en mooi zijn me niet zo goed vergaat. Ik wil liefst – of als ik zo vrij mag zijn voor alle vrouwen te spreken – wij willen liefst van al jullie goeddunken. Ook als we slim en zelfstandig zijn, willen we jullie complimenten en bescherming. Ook als jullie zacht en onhandig zijn, willen we jullie geile trut zijn. Wij zijn geen krengen en wij willen jullie niet castreren. Wij zijn trouwens even gehecht aan jullie mannelijkheid als jullie zelf. En met mannelijkheid bedoel ik alles wat man-zijn wil zeggen, van borsthaar tot geen haar, van jullie heerlijke penis tot jullie overdreven, of net agressief afwezig, relativeringsvermogen. Het is allemaal even lekker, allemaal even mannelijk.
Kunnen we concluderen dat slimme vrouwen niet alleen gevat maar ook krols mogen zijn? En dat stoere mannen niet alleen sterk maar ook zachte eitjes mogen zijn?
In het kader hiervan wil ik daarom graag een voorstel doen: als jullie nu eens zouden geloven dat jullie ongelooflijk lekker én mannelijk zijn zoals jullie zijn, in al jullie stoerheid, onhandigheid en tederheid. Mogen wij dan geloven dat we ongelooflijk lekker én vrouwelijk zijn in al onze gedrevenheid, assertiviteit en schranderheid? Kunnen we dan concluderen dat slimme vrouwen niet alleen gevat maar ook krols mogen zijn? En dat stoere mannen niet alleen sterk maar ook zachte eitjes mogen zijn? Dat stoere mannen en slimme vrouwen soms ook onzeker zijn, bevestiging nodig hebben en elkaar helemaal niet klein willen krijgen? Want willen we niet alleen maar elkaars goedkeuring?
Bij deze hebben jullie alvast de mijne. Die hadden jullie trouwens al lang. Ook toen ik onhandig scherp uit de hoek kwam en daarmee uw ballen deed krimpen. Sorry daarvoor. Ik wist niet beter. Nog steeds niet trouwens. Kortom, geen enkele vrouw is erop uit uw penis eraf te bijten. Integendeel, het gros wil er gewoon lekker op gaan zitten. Zullen we dat afspreken?
Schrijf je reactie