Introvert vs Extravert

Hey Emilie,

Mijn immer goedlachse flapuit. Altijd welbespraakt en rad van tong. Wanneer ik als een vis op  het droge lig te spartelen weet jij je vinnig door de massa een weg te banen, net als een school synchroon zwemmende makrelen. Wat bewonder, ja zelfs benijd, ik je daarvoor. Soms wou ik dat ik jou was, dan was het leven net iets simpeler. Mijn introvertie speelt me vaak parten omdat mensen het niet begrijpen en verkeerd interpreteren.

Vorige week, na een feestje op je appartement, hadden we het er nog over, hoe stil ik was geweest. Te stil. Ik gaf je vrienden de indruk dat ik er tegen mijn zin zat, dat ik ongeïnteresseerd was. Hoewel al hun veronderstellingen niet kloppen, begrijp ik ze. Het is waar dat ik niet de grootste babbelaar ben, ik kan geen kwartier over een bewegende grasspriet in de tuin praten. Ik beperk me tot de noodzakelijke info, ook al omdat ik niet graag in het middelpunt van de belangstelling sta. In een groep verplaats ik me liever naar de achtergrond en geef ik de veelpraters een forum terwijl ik hen observeer als een natuurfotograaf van National Geographic Channel die een kudde gnoes aan een waterpoel in de Afrikaanse savanne bestudeert.

“Als ik plots alleen kom  te staan op een feestje, wordt alarmfase 1 van het rampenplan in mijn hoofd afgekondigd”

Ik luister ook graag naar gesprekken, dat vind ik plezant en boeiend, zelfs al neem ik er niet actief aan deel. Verder is het niet zo dat ik geen mening heb, maar ik zie de wereld niet in zwart-wit. Mijn standpunt is vaak ­genuanceerd en niet in twee slagzinnen samen te vatten, wat bij smalltalk vaak de bedoeling is. Ik ben eerder het reflecterende type dat tijd nodig heeft om informatie te absorberen en te verwerken. Ik moet eerst mijn visie vormen en die in mijn hoofd structuur geven voordat ik die kan delen en tegen dat dit gebeurd is, heeft de groep meestal al een ander thema aangesneden en eindig ik tussen wal en schip.

Zelfs al denk ik dat ik iets zinnigs kan bijdragen aan het gesprek, dan nog moet ik zien in te haken en dat is niet zo simpel: ik snoer mensen niet graag de mond. ­Geblinddoekt de Antwerpse ring oversteken tijdens een drukke avondspits lijkt me dan nog eenvoudiger.