Column

Kleffe kledingcodes? Weg ermee!

Kleffe kledingcodes? Weg ermee!

Het is de warmste periode van het jaar, we zweten ons allemaal een ei uit en huffen en puffen ons door de zomermaanden. Bij die hitte horen opeens ook allerlei kledingissues. Wees gerust, hier volgt geen zeshondervijfendertigste opiniestuk over de boerkini. Er is al te veel inkt gevloeid in verhouding tot het effectieve aantal boerkini’s dat er gedragen wordt.

Maar wanneer we ons lichter gaan kleden, meer huid tonen en elk op onze manier met de hitte proberen dealen, valt het eens zo hard op hoeveel verschillende kledingregels er zijn voor mannen en vrouwen. Dingen die heel erg vanzelfsprekend lijken, maar wanneer je erover nadenkt eigenlijk nergens op slaan.

“In de meeste gevallen is de logica achter wat mannen en vrouwen al dan niet mogen dragen ver zoek.”

Mannen- en vrouwenkledij is de laatste decennia steeds meer op elkaar gaan lijken. Vrouwen dragen boyfriend jeans en sneakers. Mannen hebben de skinny jeans omarmd (face it, da’s eigenlijk gewoon een legging in een stoere stof) en worden al eens gespot met een mannendecolleté of een male bun. Hema lanceerde in een tijdje terug nog het idee om hun kinderkleding niet meer in jongens en meisjes onder te verdelen, maar zonder labels te verkopen. En inderdaad, waarom zou je de dingen zo onnodig opsplitsen? Laat iedereen toch dragen wat ie wil.

Zo zou het moeten zijn. Maar in werkelijkheid worden mannen en vrouwen verondersteld om specifieke kledingstukken wel of niet te dragen. En ik heb het hier niet over een hoofddoek of een keppeltje, maar over kledingstukken zonder religieuze betekenis. Soms zijn die kledingvoorschriften gebaseerd op onze lichaamsbouw (zoals een beha bijvoorbeeld), maar in de meeste gevallen is de logica achter wat mannen en vrouwen al dan niet mogen dragen ver zoek.

Ik begin bij de bovenstukjes.

Vrouwen moeten dan wel het juk dragen van seksuele intimidatie, ongelijke lonen en menstruatie, in de zomer hebben we het gigantische voordeel dat we topjes mogen dragen. Ha! Niemand zal vreemd opkijken als je op een bloedhete dag gaat werken in een top met spaghettibandjes of een bloesje dat je schouders bloot laat (ik ga er hier even vanuit dat je niet aan strikte kledingregels moet voldoen of een uniform moet dragen). Die luxe hebben mannen niet. Een man kan niet zomaar in een ‘marcelleke’ op zijn werk verschijnen, laat staan in een topje met spaghettibandjes. Waarom eigenlijk niet? Wat is er zo vreselijk aan mannenschouders dat ze niet gezien mogen worden? Of kunnen mannen stiekem beter tegen de hitte dan vrouwen en dragen ze met plezier een hemd bij 30 graden?

Okselhaar!, denk je misschien. Je wil niet met je neus in een bos zweterig okselhaar zitten als je mannelijke collega je iets komt tonen op je laptop.

“Een man kan niet zomaar in een ‘marcelleke’ op zijn werk verschijnen, laat staan in een topje met spaghettibandjes.”

Goed geprobeerd, denk ik dan, maar vrouwen hebben ook okselhaar. Het enige verschil is dat zij worden aangemaand om dit te scheren. Dat zouden mannen ook perfect kunnen doen, als dat hetgene is wat hen tegenhoudt om zomertopjes te dragen. In Berlijn was het enkele jaren geleden trouwens helemaal de mode: jonge, hippe mannen die hun borst- en okselhaar lekker kort trimden. Zo raar is dat dus niet.

Toen onze kledingregels in een ver verleden werden besproken, moet er iemand geopperd hebben dat mannen een compensatie verdienen voor deze discriminatie op topjesgebied. Zo verwierven mannen volgens mij het voorrecht om in het park of aan het zwembad bovenaan helemaal niks te moeten dragen. Van vrouwen wordt verwacht dat ze ten allen tijde hun borsten bedekken, behalve in bed. Zelfs op Facebook mogen er enkel mannentepels getoond worden, je account wordt zo geblokkeerd als je een vrouwentiet toont in welke context dan ook. Dus stoppen we ze weg in beha’s en bovenstukjes en badpakken.

Ja maar, vrouwenborsten zijn gewoon sexy, denk je misschien. Als vrouwen gewoon hun borsten overal zouden tonen, zou er een gigantische orgie ontstaan.

Lol.

Alsof er in een naturistencamping voortdurend gevogeld wordt. Alsof vrouwen die op het strand monokini zonnen, besprongen worden door geile mannetjes.

Borsten an sich zijn niet imminent sexy, ze worden sexy gemaakt. Borsten worden in onze samenleving gemystificeerd door ze te verstoppen en geseksualiseerd omdat we ze enkel zien in nudy magazines en op pornosites.

“Borsten zijn voor de eigenaars ervan 90% van de tijd onhandige vleeszakken die in de weg zitten en geen seksattributen.”

En dat is eigenlijk raar, want de primaire functie van borsten is nog steeds voeden. Bovendien zijn borsten voor de eigenaars ervan 90% van de tijd onhandige vleeszakken die in de weg zitten en geen seksattributen. Moesten we wat vaker borsten zien in een niet-seksuele context zouden we er met z’n allen misschien wat normaler over kunnen doen.

Nu de Gentse rechtbank heeft geoordeeld dat de boerkini niet verboden mag worden in publieke zwembaden, ben ik trouwens benieuwd of er binnenkort een vrouw het recht zal opeisen om in haar bloot bovenlijf baantjes te gaan trekken in het zwembad. Onhygiënisch is het alvast niet en zolang je je tieten in je eigen baanvak kan houden, zie ik geen reden tot onveiligheid. Benieuwd wat het verdict en de publieke opinie zou zijn in deze kwestie. Go tits!

Maar genoeg over borsten, over naar de onderstukken. Vorige week, toen het hier een verschroeiende 36 graden was, zag ik op Twitter mensen zeggen dat mannen in korte broek op het werk not done is.

Wait, what?

Waar slaat dat in GODSHEMELSNAAM op! Waarom zou je mannen verbieden om hun leven wat draaglijker te maken tijdens een hittegolf? Ben je echt zo bang voor beenhaar? Hier weer dezelfde gedachte: ook vrouwen hebben beenhaar! Aan ons wordt gevraagd om te scheren, epileren en waxen. Mannen moeten er lappen stof over dragen. HET IS GEWOON HAAR JONGENS, HET BIJT NIET! GET OVER IT.

“Zouden mensen ook zo massaal applaudisseren voor hun buurman die in een rokje het gras afmaait?”

Gelukkig trekken de meeste mannen zich niet veel aan van deze preutse praatjes en komen ze op warme zomerdagen kortgebroekt naar het werk. Ook buschauffeurs, postbodes en agenten hebben al van die kekke korte broekjes.

Treinbegeleider Philippe kreeg van de NMBS echter een no go toen hij om een korte uniformbroek vroeg. Uit respect voor de treinreizigers, aldus de bazen bij de vervoersmaatschappij. Als protest kwam hij werken in een uniformrok, die hij had geleend van een vrouwelijke collega. De man werd onthaald als een held. Terecht. Maar zeg eens eerlijk, zouden mensen ook zo massaal applaudisseren voor hun buurman die in een rokje het gras afmaait? Of voor de leraar die voor de klas verschijnt in een rok?

Ja maar, een rok is ook echt een typisch vrouwending, hoor ik je zeggen.

Is dat wel zo? De mannen in kilts in Schotse whisky reclames zijn niet minder man, whatever that may be. Arabische mannen dragen in de zomer een kaftan of djellaba. En hippe zangers durven wel eens een soort poncho-achtige jurk te dragen wanneer ze op een podium staan. Het hangt er dus allemaal vanaf wie het draagt en in welke context. Is dat niet ontzettend absurd en vooral jammer? Waarom zouden mannen niet mogen genieten van een fris briesje tegen hun ballen op een warme zomerdag? Ik gun het hen van harte.

“Waarom zouden mannen niet mogen genieten van een fris briesje tegen hun ballen op een warme zomerdag?”

We sluiten af met schoeisel. Er zijn schoenen die zowel mannen als vrouwen kunnen dragen zoals sneakers, flipflops, brogues, regenlaarzen, Uggs en crocs. Maar daar houdt het zo’n beetje bij op. Neem nu schoenen met een hak. Buiten Sarkozy en Prince zijn er niet veel mannen die ermee durven gaan werken.

Ja, maar pumps zijn toch echt wel vrouwenschoenen, zucht je misschien oogrollend.

Voor je denkt dat deze feministe halve vrouwen van mannen wil maken, geef ik je graag een stukje geschiedenis mee. De eerste mensen die hakken droegen waren mannen. JAHAA, DIE ZAG JE NIET KOMEN HE! Zonnekoning Louis XIV droeg rond 1600 schoenen met rode hakken die bezet waren met edelstenen, omdat hij klein was en zich toch verheven wilde voelen boven het volk. De influencer avant-la-lettre verspreidde de modetrend onder zijn gevolg en edellieden. Hoe hoger de hak, hoe meer status. Uiteindelijk volgden ook de vrouwen van adel en later iedereen, maar tegen die tijd was het voor mannen al niet meer cool om hoge hakken te dragen. Dat zie je wel vaker, dat wanneer vrouwen iets gaan doen dat voordien enkel mannen deden, het ding niet meer aantrekkelijk is voor mannen. Zo gingen de lonen van leerkrachten achteruit toen er meer vrouwen voor de klas gingen staan. Maar dit volledig terzijde.

Dus ja, de modetrend die geïnstalleerd werd door een man is nu een wandelend vrouwencliché. Zo zie je maar hoe snel dingen veranderen.

“We hebben allemaal ledematen, een hoofd en lichaamshaar. En we zweten allemaal als het 30 graden is.”

We vinden van onszelf dat we de dingen rationeel en logisch aanpakken. Dat het voor zich spreekt dat mannen topless aan het strand liggen en vrouwen niet. Dat meisjes van vijf hun tepels verbergen in bikinitopjes en badpakjes, terwijl ze helemaal nog geen borsten hebben. Dat mannen in jurken belachelijk zijn, behalve als ze in het Midden-Oosten wonen. Maar eigenlijk zijn al deze ongeschreven regels het gevolg van een cultuur die voortdurend verandert. En als je eventjes uitzoomt zijn ze vooral heel erg random.

Onze samenleving wordt steeds meer gendergelijk en genderfluide. Waarom blijven we op kledinggebied dan zo halsstarrig vasthouden aan deze hokjes? Want wat als je je niet erg mannelijk dan wel vrouwelijk voelt en je je kledingkeuze vooral wil laten afhangen van comfort? Waarom zouden we niet allemaal wat relaxter omspringen met onze outfits en deze vooral baseren op waar we ons goed in voelen, wat ons afkoeling bezorgt of ons zelfvertrouwen geeft? De lichamen van mannen en vrouwen en iedereen die daar ergens tussenin zit vertonen meer gelijkenissen dan verschillen. We hebben allemaal ledematen, een hoofd en lichaamshaar. En we zweten allemaal als het 30 graden is.

De komende weken blijft het nog erg warm. Laten we de tweede helft van de zomer gewoon lekker dragen wat we willen. Of lekker niet dragen. Go tits.

 

Foto: Istock

Schrijf je reactie

Jozefien was in een vorig leven art-director bij de vrouwenbladen en is nu kapitein van het Charlie-schip. Haar stokpaardjes zijn gendergelijkheid, beeldvorming in de media en het opvoeden van twee luidruchtige jongens.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen