Vrouwen zeggen al snel dat ze langere mannen verkiezen. In deze reportage onderzochten we waar dit ideaalbeeld vandaan komt en leggen seksuoloog Wim Slabbinck en socioloog Gert Stulp uit dat lichaamslengte niet altijd een doorslaggevende factor is. Toch staan datingapps als Tinder vol met ‘kleinere mannen mogen het vergeten’ en hebben deze uitspraken wel degelijk invloed op de zelfzekerheid van mannen.
Het was een lange zoektocht om kleinere mannen te vinden die hierover iets kwijt wilden. Verder dan een paar dubbelzinnige mopjes over een kleine lengte kwam het op Twitter niet. Maar eenmaal de eerste reactie binnenkwam via andere platformen, stroomden er meer binnen. Mannen en vrouwen met elk hun eigen verhaal en frustraties die toegeven dat het onderwerp wel degelijk iets bij hen teweegbrengt. Drie kleine mannen en één grote vrouw uiten hun frustraties en ervaringen in het daten:
Mark*: “Zelf ben ik maar 1,65 meter groot, klein met een grote letter K, dus. Ik ben me er heel goed van bewust dat mijn lengte voor heel wat vrouwen een struikelblok of zelfs een absolute dealbreaker is. Da’s jammer voor mij, maar ik kan dit ook wel plaatsen. Ikzelf heb trouwens geen enkel probleem om iemand te daten die groter is dan ik. Lengte heeft mij nooit echt in de weg gestaan om relaties aan te knopen.”
Online daten, dat is wel een ander paar mouwen. De eigen lengte en de gewenste lengte van de match zijn vaak de enige zaken die vrouwen op hun profiel zetten. Of de lengte, gevolgd door die emoji die boven haar eigen hoofd wijst. Of “don’t be short”, “only tall men”, dat soort dingen. Ok, it gets the message across, maar die profielen swipe ik toch iets resoluter naar links dan andere. Op slechte dagen ook met enige frustratie.”
“Mijn lengte staat niet op mijn Tinderprofiel. Ik wil mezelf niet op voorhand buitenspel zetten.”
Ik zet mijn lengte niet op mijn Tinderprofiel, al is op sommige foto’s wel merkbaar dat ik klein ben. Ik heb het al heel vaak overwogen, maar doe het vooralsnog niet. Ik wil mezelf niet op voorhand buitenspel zetten. Ik probeer er wel iets van te zeggen voor we elkaar echt zien, want volgens mij knappen sommige dates hier echt op af. Al kan dat natuurlijk ook mijn eigen onzekerheid zijn die spreekt.”
Ik heb het idee dat Tinder een lastige omgeving is voor mensen die om één of andere reden niet de standaardmaten hebben. De directheid waarmee er over de lengte van mannen eisen worden gesteld, vind ik best kwetsend. Maar het hoort erbij, denk ik.”
Alice*: “Ik ben zelf een grote vrouw van een meter 83. Ik ben niet onzeker over mijn lengte, al is het wel vervelend op vlak van daten, want ik vind het belangrijk dat mijn partner groter is dan ik. Die voorkeur ligt volgens mij aan verschillende factoren, want ik denk niet dat elke grote vrouw alleen op langere mannen valt. Ik heb er zelf wat opzoekwerk naar gedaan en las het boek van Rika Ponnet, een relatietherapeute, die over de verschillende hechtingsstijlen praat. De manier waarop wij ons hechten, wordt al van kinds af aan gekweekt volgens haar. Heb jij een warme, geborgen jeugd gehad dan heb je een goede hechtingsstijl. Heb je bijvoorbeeld emotioneel afwezige ouders gehad of werd je mishandeld, dan heeft dat ook invloed op jouw manier van hechten. Ik zit daar tussenin.
Een veilig gehechte vrouw valt gewoon voor de persoon en vindt uiterlijk minder belangrijk, zoals het zou moeten. Maar ik heb bijvoorbeeld nood aan een gevoel van veiligheid. Ik merk nu al jaren dat ik me geborgen wil voelen bij mijn partner. Die geborgenheid kunnen kleinere mannen mij minder goed bieden, heb ik gemerkt. Toch ben ik al eens verliefd geweest op een kleinere man, omdat zijn persoonlijkheid zo fantastisch was. Ik sta er helemaal niet bij stil of dat nu ingaat tegen gelijkheid van mannen en vrouwen! Het is volgens mij een chemisch proces dat ervoor zorgt dat ik, jammer genoeg, veel meer val op grotere mannen.
“Een relatiebureau wil me zelfs niet hebben!”
“Op Tinder swipe ik nooit voor kleinere mannen naar rechts, al weet ik meestal niet hoe groot ze zijn. Veel mannen zetten hun lichaamslengte niet op hun profiel, wat ik heel frustrerend vind! Op mijn profiel zie je helemaal bovenaan mijn lengte staan. Ik ga er dan van uit dat mannen zo empathisch zijn om te begrijpen dat ik lengte belangrijk vind, maar vaak swipen zij zonder dat door te hebben. Wanneer ik dan een leuke babbel met iemand begin, blijf ik in mijn achterhoofd afvragen wat zijn lichaamslengte is. Ik ga nooit met iemand afspreken voor ik weet hoe groot hij is. Sommige mannen reageren namelijk slecht op die vraag en geven dan een zure reactie.
“Ik heb ooit overwogen om me in te schrijven bij een relatiebureau, maar wou zeker zijn dat ik wel een match zou vinden. Ik had een mail gestuurd met daarin de uitleg dat ik 1m83 ben en een grotere man zocht. Ik verwachte een vrolijke mail in de aard van: “Natuurlijk kunnen wij u helpen mevrouw!”, maar de dag erna kreeg ik antwoord. “Dag mevrouw, we zouden als we u waren het geld er niet in steken. De kans is inderdaad te klein dat u bij ons een partner vindt.’ Zelfs een relatiebureau wil mij niet hebben!”
Yannick: “Ik ben 1 meter 62, maar ben daar nooit echt onzeker over geweest. Ik zie lichaamslengte als een eigenschap en geen kwaliteit. Mocht ik er iets aan kunnen veranderen, zou ik het ook niet doen. Ik heb zelf geen voorkeur in de lichaamslengte van mijn partner. Mijn vorige relaties waren vaak met grotere vrouwen en ik vind het belangrijk dat dit meer wordt getoond in het straatbeeld.
Ik zie mijn eigen lengte niet als een probleem en mensen in mijn omgeving vinden dit ook niet erg. Het mooiste compliment dat ik van een ex-partner heb gekregen, is dat ze na mij niet meer let op lichaamslengte. Dat is toch al een stap in de goede richting. (lacht) Ik denk dat mijn lengte minder belangrijk is omdat ik niet de ‘stereotiepe kleine man’ ben. Ik ben niet onzeker, maar neem juist vaak de leiding en al zeg ik het zelf, ik ben charismatisch. Dat heeft volgens mij ook wel invloed op vrouwen hun partnerkeuze.”
“Ik zie lichaamslengte als een eigenschap en geen kwaliteit.”
Ik vind het eigenlijk wel frustrerend dat er vooral grotere mannen in de media komen. Zo wordt het als norm gezien. Op vlak van diversiteit is er de laatste jaren vooruitgang, verschillende etniciteiten worden meer gerepresenteerd. Dat werd ook tijd, natuurlijk. Maar representativiteit van kleine mannen komt weinig voor. In sport wordt het zelfs als iets vreemds gezien. Men praat altijd over de ‘kleine Dries Mertens’ en ‘kleine Hazard’. Dat zijn dan mannen die 1m70 zijn, maar hun lengte moet steeds vermeld worden alsof het raar is.
Barry: “Ik ben een man van 1m70, wat ik best een goede lengte vind. Ik lijk ook niet klein wanneer ik naast anderen sta. Toch heb ik gemerkt dat op Tinder de standaard voor mannen meestal 1m80 is. Die tekstjes op vrouwen hun profielen met de boodschap dat kleinere mannen het mogen vergeten, vind ik frustrerend om te zien. Het lijkt bijna op zo’n bord met ‘Pas op, gevaarlijke hond’ aan een huis. Ik vermeld mijn lengte wel op mijn profiel, maar zet er ook duidelijk bij dat ik geen probleem heb met grotere vrouwen.
Het is al voorgevallen dat ik op een date toekom en de vrouw zegt dat ze dacht dat ik groter was. Voor sommigen was dat een breekpunt, voor anderen dan weer niet. Dat frustreert me wel, omdat ik dan afgewezen word vooraleer ik mijn persoonlijkheid kan tonen. Lichaamslengte is nu eenmaal iets waar ik niets aan kan veranderen.”
“Ik word al afgewezen vooraleer ik mijn persoonlijkheid kan tonen.”
Die paar centimeter minder lijkt op sommige momenten een beperking. Ik vrees dat onzekerheid en gefixeerde verwachtingspatronen beestjes zijn van deze tijd. We hebben bij het daten allemaal een soort checklist die we afgaan en waar we moeilijk van afwijken. Ik denk dat de media hier een grote rol in spelen, omdat we zo vaak worden geconfronteerd met perfectie.”
Ik probeer wel positief te blijven. In mijn vriendenkring zijn er vriendinnen die al een kleinere partner hebben gehad en daar geen probleem van maakten. Op datingapps swipe ik ook nog steeds vrouwen die groter zijn naar rechts, alleen op onzekere dagen laat ik me dan wat afschrikken door hun eisen over lengte. Maar ik denk wel dat er vrouwen voor openstaan.”
*Mark en Alice zijn gefingeerde namen.
1 reactie
In het (ons) “westen” , zijn vrouwen vanuit hun paarde-oogkleppen opvoeding (lees: indoctriatie reeds vanaf de leeftijd van 3 jaar..) , extreem vijandig ten aanstaande van mannen die fysiek “hun mindere zijn”.
Dit werd mij alsmaar meer duidelijk, naargelang ik meer en dieper in de Afrikaanse relatie-cultuur kon inlezen. Die overstijgt de Europese haast catastrofaal (lol) als het erop aankomt om de FYSIEKE relatie dogma-drempel tussen man en vrouw te slopen. Grote Afrikaanse vrouwen , >> langer, zwaarder én sterker dan hun mannelijke liefdespartner, zijn in Afrika wel degelijk 100% SOCIAAL aanvaard. Precies dat aspect (vijandige sociale verwerping, door familie en vriendenkring) is in Europa een vernietigende factor om een dergelijke “omgekeerde” relatie opbouw. Vrouwen in Europa zijn van kindsaf geïndoctrineerd over dergelijke onaanvaardbaarheid. Hun partnerkeuze is niet (zelden of nooit) echt persoonlijk. Ze is ‘angstmatig’ sociaal afgeblokt. Vrouwen doen , door op hun dating profielen zichzelf in te dekken tegen de latere SOCIALE repressie, mee aan deze alomtegenwoorige dogmatische verbanning ivm de fysieke eisen tussen de genders. Afrika staat in dit aspect van relatievorming een half lichtjaar voor, op Europa. (Iets mindere mate in Amerika) In Afrika geniet een vrouw die groter en sterker is dan haar man, een totaal respect binnen de familie, vriendenkring en verder sociaal leven. In Europa moet zij zich doorlopend verdedigen en ‘bewijzen’ , en geen enkele spontane (ongeconditioneerde) aanvaarding bestaat. De vrouw dekt zich in via weigering naar de “kleine” partner toe. De kleine man komt niet eens ter sprake. Die is in het Europees verhaal het fatale slachtoffer.