Openhartig

Het seksleven zoals het is: houden van een man met erectieproblemen

Het seksleven zoals het is: houden van een man met erectieproblemen

In seksscènes in films zien we meestal strakke lijven gehuld in mooie lingerie, die elegant over elkaar heen liggen kronkelen. Maar seks in het echte leven is een stuk morsiger en complexer. Daarom geven wij een eerlijke inkijk in onze slaapkamer, zonder taboes en verbloemingen. Van een onenightstand tot soloseks, zo gaat het er écht aan toe. Vandaag: wat als je partner erectieproblemen heeft?

Voor de buitenwereld zijn wij een modelgezinnetje. Bijna 20 jaar gelukkig samen met mijn droomman, twee kindjes (jawel, een jongen en een meisje), huisje, tuintje. Alles erop en eraan. Maar waar niemand meekijkt, tussen de lakens, is het minder rooskleurig. Mijn man heeft problemen om hem recht te krijgen en dat is altijd zo geweest.

Waarom ik dan zoveel jaar geleden in deze relatie gestapt ben? Hij is in alle opzichten – behalve dat ene domein – de ideale man voor mij. We zien elkaar doodgraag, samenleven is elke dag een feest. Echt waar. We delen veel interesses en voelen elkaar feilloos aan, hij is mijn ultieme soulmate. Met niemand voel ik meer op m’n gemak. We hebben het zalig samen. Behalve in bed. Daar is het altijd een beetje moeilijk geweest.

Ik zal nooit onze eerste kus vergeten. Een beetje beschonken op een nieuwjaarsavond beland in een achterzaaltje, waar we de tegen de sterren op zaten te tongzoenen. Groot was toen mijn verwondering dat er daarbij niets gebeurde ‘daar beneden’. Geen kik. Hij was toen nochtans pas 20, in de fleur van z’n leven, een gezonde sportieve man.

Mijn enthousiasme om met hem in een relatie te stappen was aanvankelijk dan ook niet erg groot, maar geleidelijk aan rolde ik er toch in. Er bleek mettertijd toch beweging in te zitten, down there. Weliswaar onvoorspelbaar, en met geduld… Híj was zot van mij, maar de fysieke uiting daarvan volgde niet altijd. Ik begreep het niet. De mannen die ik ervoor had gekend waren allemaal zo gretig, zo zijn mannen toch? En hier had ik er eentje vast die helemaal niet beantwoordde aan die clichés: denken mannen niet allemaal slechts aan één ding? Wat was dat van die 7 seconden?

“Híj was zot van mij, maar de fysieke uiting daarvan volgde niet altijd. Ik begreep het niet.”

Hulp werd ingeschakeld: in eerste instantie klopten we aan bij de huisarts. Mijn man onderging allerlei testen waarbij niets abnormaals werd gevonden: hormoonspiegel oké, en ook de testen bij de uroloog gaven aan dat alles in orde was. Conclusie: geen lichamelijke oorzaak, het zit tussen de oren. Helaas niet echt geruststellend, want hoe werk je daaraan? Belangrijk om te weten is dat ik zowat de meest stabiele en traumavrije man ter wereld heb. Hoe kan het dan tussen z’n oren zitten?

Er werd ons een seksuologe aangeraden, maar ook die bracht niet veel soelaas. Een oudere vrouw die hem eens zou leren ‘hoe het moest’. Tja, dat was misschien ook geen ideale casting. En je schroom overwinnen om met een vreemde over de meest intieme dingen ter wereld te praten, was ook niet evident. Ook niet voor mij, de partner die mee op consultatie moest (hey, ík heb toch geen probleem?).
 Zo bleven we aanmodderen zonder veel toekomstperspectief, met als enige hulpmiddeltje Cialis (een soort van Viagra).

Een jaar geleden kwamen we echt in een serieuze (seks)dip terecht en stond onze relatie op springen. In een wanhoopspoging zochten we een andere (mannelijke) seksuoloog. Eindelijk kwam er wél wat in beweging. Ook hier was er geen mirakeloplossing, maar wel iemand waarmee we konden praten en die vooral óns erover leerde praten. Het klinkt eenvoudig, maar dat is het niet. Stap voor stap werd het vertrouwen op seksueel vlak hersteld, dat in de loop der jaren helemaal in de knoop was geraakt. De ‘emotionele constipatie’ werd losgemaakt, wat ons ruimte gaf om opnieuw iets positiefs op te bouwen. Bij erectieproblemen is vertrouwen de allerbelangrijkste factor om weer controle te krijgen. Ik besef nu ook beter wat ik daarin kan betekenen. Eindelijk ging de negatieve spiraal weer de goeie kant op. Niet dat we er nu helemaal zijn, maar het is een wereld van verschil.

“Ik sta er zelf van versteld hoe moeilijk ik het vind om het pad van het klassieke monogame huwelijk te verlaten.”

Het blijft voor mij heel moeilijk om er niet over te kunnen praten met de buitenwereld. Het feit dat niemand iets ziet, maakt het ook gemakkelijker om zelf de zaken weg te stoppen. Al die jaren probeerde ik onze ‘probleempjes’ te relativeren (er zijn toch grotere problemen in de wereld?), en intussen bleef ik vooral mijn emoties opkroppen. Slecht idee. Het gevolg was dat die als een boemerang terugkeerden en ik bijna crashte. Ik ben nog steeds op zoek naar een manier om ermee om te gaan. Ik wil graag bij hem blijven, maar intussen ben ik er wel uit dat een open relatie een minimumvoorwaarde is om dat vol te kunnen houden, ondanks de vooruitgang die we boekten. Al is het zeker niet makkelijk voor mij om die stap te zetten. Ik sta er zelf van versteld hoe moeilijk ik het vind om het pad van het klassieke monogame huwelijk te verlaten.

Ik wilde graag mijn verhaal vertellen omdat ik gemerkt heb hoe nefast het voor ons was om er al die tijd over te zwijgen naar de buitenwereld toe. Vrouwen praten zogezegd makkelijk over seks, je kent dat wel, vriendinnen onder elkaar. In mijn omgeving heb ik van die openheid nooit veel gemerkt, en uit schaamte begon ik er zelf ook nooit over. Seks passeert wel eens als gespreksonderwerp, maar verder dan wat onnozele mopjes of stoerdoenerij gaat dat niet. Eerlijke gesprekken over seks, en zeker over probleempjes of onzekerheden, zijn schaars.

Intussen heb ik de moed gevonden om er met een aantal mensen over te praten en dat heeft me ontzettend deugd gedaan, maar voor de bredere vriendengroep zal ik ‘ons probleempje’ noodgedwongen moeten blijven verstoppen. Je kan zoiets helaas niet op de straatstenen gooien, ook om hem te beschermen. Daarom schrijf ik dit artikel ook anoniem, het taboe is te groot. Maar ik ben blij dat ik op deze manier toch een anonieme coming out kan doen. Ik hoop ermee ook andere mensen met – kleine of grote – seksuele problemen te bereiken, want ik weet hoe eenzaam het is…

Lees alle verhalen uit de reeks Het Seksleven zoals het is
Foto: Istock

Schrijf je reactie

17 reacties
  • kikke says:

    7 jaar zonder ‘echte’ penetratieseks. mijn man durfde hier pas mee komen, toen we al een tijd samen waren. Uit angst. Toen voelde ik me schuldig om hem ook af te wijzen. Nu zoveel jaren later blijft dit moeilijk. Er was een soort seks, omdat hij wel nog klar kan komen door masturbatie , maar omdat hij een laag zelfbeeld heft, is ook dat in rook opgegaan en het was ook niet bevredigend. ook de intimitzit is weg. We hebben 2 verschillende werkritmes en als ik vroeg of hij 1 x per maand bij me wilde komen liggen voor affectie ‘vergat’ hij dat. Later tijdens ruzies, gaf hij aan depressief te zijn. Omdat hij ziek is, en depressief, ben ik dus de pineut, en weggaan is moeilijk want wat ben ik dan voor een draak

  • Antje says:

    Hier dezelfde situatie, ik ga er aan kapot. Seks buiten het huwelijk is voor mij een no-go. Er spoken zoveel vragen door mijn hoofd! Mijn onzekerheid groeit met de dag en soms kan ik jaloers zijn op de vrouwen van zijn vorige relaties. Mijn spontaniteit is gesmolten als sneeuw en mijn joie de vivre ook. Ik heb een superlieve man en ik vertel mezelf dikwijls dat het nergens perfect is. De gedachte van verder te moeten zonder sex knaagt. 

  • R. Dijkstra says:

    Fijn dat de relatie wel goed is, maar hoe hebben jullie intimiteit

  • Anoniem says:

    Hoe gaat het nu bij jullie? Want ik ervaar exact hetzelfde met mijn vriend. Wij willen verder maar daar met erectie stagneert het telkens. 

  • A. Struijk says:

    Lieve onbekende,
    Wat erg voor je en wat fijn voor mij om dit te lezen. Mijn man en ik hebben al 14 jaar geen fysieke relatie meer. Mijn man kan het echt niet meer zegt hij. Wij hebben diverse specialisten bezocht en als laatste bij een endocrinoloog
    geweest. Deze arts vertelde mijn man dat er niets was gevonden, wat  de impotentie zou kunnen verklaren. U heeft “gewoon botte pech” vertelde de arts, helaas komt dit wel meer voor. Mijn partner heeft er geen grote problemen meer mee.  Er is niets, maar dan ook echt niets meer. Een kusje of aai over mijn hoofd en s’avonds vindt hij het wel prettig om tegen mij aan te liggen.  Jij bent een stuk jonger dan ik, dus denk goed na over je eigen leven. Ik zelf heb allerlei vage klachten die volgens mij komen door het gemis van dopamine en oxytocine.

  • Inne says:

    Ik zit ook in die situatie, door medische problemen lukt het bij mijn man niet meer echter wil hij geen open relatie, ik moet zonder seks verder en heb het daar best moeilijk mee te weten dat ik nooit geen seks meer zal hebben

  • Ben says:

    Ik heb ook een erektieprobleem, eentje veroorzaakt door prostaatkanker. Helemaal niet gemakkelijk om mee om te gaan. Niet voor mezelf en niet voor de vrouw waar ik intiem mee ben. Gelukkig heb ik leren vrijen op een andere manier, al blijft het aartsmoeilijk.

  • Leo says:

    Misschien moet je eens aan een derde erbij denken. Ik bedoel dan een trio. En dan zou ik starten met een man erbij en kijken hoe hij daar op reageert. 
    En als dat niets oplevert hetzelfde concept, maar dan met een vrouw erbij. 
    Opnieuw wellicht een hoge drempel maar jullie zijn al zo ver gegaan. Niet geschoten….

  • Amy says:

    Goed idee. Misschien krijgt hij ook eerder een erectie met een andere vrouw en bouw je zo een bevredigende sexrelatie op voor beide kanten

  • Marieke says:

    Bedankt voor de je verhaal, heel herkenbaar en grote zorg voor mij. Hoe vond je iemand anders die jou wel klaar kon laten komen en bevredigen? Gr m 

  • Lieve says:

    Pffff. herkenbaar. Mijn man heeft ook alle testen laten doen. Alles prima in orde. Dus het zit volgens de dokters ook in zijn hoofd. Hij weigert dit echter aan te nemen en legt er zich eigenlijk op dat gebied bij neer dat het niet meer gaat. De viagra is aanwezig maar zelfs dat helpt niet echt. Heel snel komt bij hem de frustratie naar boven en dan zit de poging er alweer op. Als er dan al eens een erectie is dan is het nog maar een halve. Ik voel het dan ook nooit echt volledig. Ik mis het seksuele genot. Eerlijk, ik heb het er echt lastig mee. De drang naar “het op een ander zoeken” is groot. Al uren werd er over gebabbeld maar de knoop doorhakken lukt niet. We lijken het in onze gesprekken ook meer en meer op te geven. Ik wil niet van hem weg, zie hem graag. Ik ben nog maar 39 , hij 44. Het is nog een lang leven te gaan en ergens ben ik mijn moed aan het verliezen. Dan ook blij het artikel te lezen en weten dat er nog mensen zijn.

  • Deirdee says:

    Goedzo. Het is gewoon zwaar klote als hij niet normaal kan ehm. En als vrouw wil je ook wel eens echte sexzonder noodgrepen en dergelijke. Dan. Voel je je ook aantrekkelijker. Is helemaal niks aan dat gefrutsel en speelgoed en gemeut… Sexuologen tsja daar moet je echt t type voor zijn. Dat melkaar anders verkennen heb ik altijd al niks mee gehad. Gehandicapten_sex is niks voor mij.

  • Marianne says:

    There we go again! Goed dat iemand dit schrijft, want hoe is het mogelijk dat we elkaar zo weinig gunnen op seksueel vlak. Alles in 1 persoon vinden for ever And ever is sowieso een illusie. Moeten we daarom verscheurd te zijn en geen seksuele ontplooiing kennen? Het maakt me treurig dat de deze norm er nog altijd zo diep inhakt en mensen diep ongelukkig maakt. Openheid over deze problematiek: vergeet het. Het moet zwart-wit zijn, alternatieve oplossingen dan uit elkaar gaan, worden veroordeeld. Als je sociale outcast wil worden, moet je vooral uitkomen voor het feit dat het seksueel niet is zoals jullie dromen maar dat jullie daar op een toffe, originele en vrije manier eennmouw aanpassen. Good luck ermee! Ik ben single, en seksuele vrijdom wordt dan zelfs met een scheef oog bekeken. Wat een open tijdgeest…

  • ritte says:

    Ik heb ook een probleem, na een zwaar verkeersongeval kreeg ik ook een erectiestoornis,pogingen om die te herstellen zijn mislukt, ik kreeg ondanks alles toch twee kinderen en ben getrouwd nu 48 jaar
    ik kreeg een prothese ingepland maar is intussen verwijderd wegens teveel lastlijn vrouw heeft me intussen wel bedrogen met een andere man ,en dat valt me zwaar ,ik denk zo er zijn toch ook lesbische koppels gelukkig er daar is toch ook geen penis,wie zou er met mij nog een relatie willen

  • dieter says:

    Phew! Dit was moeilijk om te lezen. Je verdient een pluim voor je aanpak: er open met je man over praten en er samen aan werken. Maar wat zou ik het, als man, moeilijk hebben met de situatie. Op zo’n moment zou ik alle opgelegde normen overboord gooien en eens grondig nadenken wat ik nodig zou hebben om gelukkig te kunnen zijn in deze situatie. Maar dat is emotioneel wel een hele opgave.

  • Benieuwd says:

    Wel benieuwd hoe je het evenwicht vorm gaat geven in zo’n open huwelijk…
    E.g; wat gaat/(kan?) hij doen als jij de bloemetjes gaat buitenzetten? In zekere zin stelt die vraag zich in elke open relatie natuurlijk, maar hier lijkt het mij -op basis van het artikel- eens zo bijzonder.

    Succes alvast.

  • Kim says:

    Sterk, Veel moed en ik hoop dat jullie er samen aan kunnen blijven werken.

Charlie geeft regelmatig het woord aan mensen die - net als wij - geen blad voor de mond nemen.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen