reportage

Preppen, a way of life.

Tom heeft een buitengewone levenswijze.

Preppen, a way of life.

Sophie houdt van mensen die buiten de lijntjes kleuren en een buitengewone job of levenswijze hebben. Deze keer duikt ze een dagje onder in de cave van prepper Tom. Foto’s: Sandra Mermans

Tom van Thienen (40) woont met zijn vrouw Stefanie en hun vier kinderen in Stabroek. Tom bereidt zich voor op natuurrampen en op politieke of economische onrust. Hij is een prepper. Hij heeft een schuur en een kelder waar hij massa’s voeding, brandstof en survivalspullen op voorraad heeft staan. En hij maakt zijn eigen messen. Tom is een technieker en is dus graag met zijn handen bezig. Zijn computer heeft hij altijd bij de hand om in contact te blijven met zijn vrienden en vriendinnen op www.preppers.nl.

“Ik was achttien en speelde in een punkband. Ik zat in de fleur van m’n leven. Tot een auto me schepte. Alles was kapot: mijn rug en ribben gebroken, een nier kwijt, een gescheurde lever en heel mijn gezicht en schedel aan flarden. Sindsdien weet ik: er kan mij elk moment een ramp overkomen. Wel, dat is waar ik mijn gezin tegen wil beschermen. Als de wereld ontploft, dan ben ik daarop voorbereid. Ik ben “een prepper.” Terwijl we rond de warme houtkachel van zijn kneuterige cave plaatsnemen kletst Tom honderduit. Hij heeft het beminnelijke enthousiasme van een kind. “Ik hou van de natuur”, vertelt hij met fonkelende ogen, “want die geeft me rust. Ik vind het zalig om dag en nacht door de bossen te dwalen. Daar ga ik op zoek naar veilige plekken. Zodat ik weet waar ik met mijn vrouw en kinderen naartoe kan, mocht het nodig zijn. Want je weet het nooit.”

Tom wrijft zijn magnesiumsticks driftig tegen elkaar om me te laten zien hoe je vuur maakt zonder lucifers. Ik leer hier een hoop bij en word aangestoken door zijn enthousiasme. Maar om hier nu echt non-stop mee bezig te zijn… Tom heeft ondertussen zijn katapult gevonden en richt deze al zuchtend ten hemel. “Preppen is als een hobby, nee, a way of life. Mijn vrouw en ik hebben dit huis gekocht omdat we in de kelder veel spullen kunnen bewaren. Dat vonden we allebei belangrijk. In de tuin heb ik mijn eigen cave gebouwd. En een stenen oven waar ik dagelijks vers brood mee bak. Ik geniet hier kei hard van en kom echt tot rust als ik bezig ben met het voorbereiden. Als ik mijn messen maak met wat klassieke muziek op de achtergrond, voelt het als meditatie.”

Tom maakt zijn eigen messen en heeft een steenoven waarin hij zijn brood bakt.

 

Blikvoer

Maar het gaat verder dan het werven van survival materiaal. Mega voorraden voedsel en brandstof vullen de grote bergruimten en de kruipkelder van zijn huis. “Elke keer ik naar de winkel ga, neem ik een extra voorraad mee voor in de prepkast. Daar mag trouwens niemand anders inkomen. Ik heb ook lijstjes hangen met de houdbaarheidsdata van alle producten. Als iets bijna vervalt, eten we het op. Zo verspillen we niks. Dat zou zonde zijn.”

De term preppen is afkomstig van het Engelse werkwoord to prepare. Mij lijkt het best logisch dat, als je je constant voorbereidt op mogelijke gebeurtenissen, je stiekem hoopt dat er toch echt wel eens iets gebeurt. Het zou toch een beetje stom zijn als je straks op je sterfbed beseft dat je voor niks je hele leven hebt geprept? “Natuurlijk hoop ik niet dat er iets ergs gebeurt. Maar ik zou het natuurlijk wel leuk vinden als er een meter sneeuw valt. Dat de mensen een paar dagen binnen moeten blijven. Maar dat is dan vooral omdat ik dat spannend vind. Niet om mijn gelijk te halen ofzo”, lacht Tom. “Ik heb trouwens al wel iets aan mijn preppen gehad hoor. Toen ik vorig jaar telefoon kreeg dat mijn dochter ver weg in het ziekenhuis lag, kon ik gewoon mijn auto pakken die volgetankt was. Er lag genoeg te eten en te drinken in om de dag mee door te komen. Het is ook al eens gebeurd dat we tijdens een financieel zware maand blij waren dat we extra voedsel in huis hadden.”

prepper3

Een kruipkelder vol survivalmateriaal.

 

Controle

Toms favoriete band is Iron Maiden, maar omdat hij drukke evenementen vermijdt, heeft hij ze nooit live kunnen zien spelen. Hij glimlacht lichtelijk bedrukt en steekt zijn handen verontschuldigend in de lucht. “Ok, ik ben misschien wel een controlefreak. Maar ik noem het gewoon voorzichtig. Waarom zou ik onnodig het onheil op gaan zoeken? Ik heb die drukke festiviteiten toch niet nodig? Ik geniet liever van de kleine dingen in het leven.” Terwijl hij aan zijn shagje trekt begint Tom over zijn bewondering voor Moeder aarde. Hij is zich daarnaast ook wel erg bewust van de mogelijke gevaren die op de loer liggen. “Mensen hebben veel te veel vertrouwen in de maatschappij. Het zal ons wel niet gebeuren, denken ze. Een ver van hun bed show. En dan ligt de reactor van Doel 4 opeens stil of moet je je woning verlaten na een treinramp waarbij gifgassen vrijgekomen zijn. Wel, je kan je daarop voorbereiden. En zo levens redden. Als de boel hier stilvalt, kan ik weken verder zonder water van de kraan of zonder elektriciteit. Of als we hier weg moeten heb ik binnen een halfuurtje al het nodige ingepakt.” Hij denkt na. “Nu ja, als er een atoombom op mijn kop valt ben ik gezien, natuurlijk.”

prepper1

Voorraden voedsel, brandstof en wapens in alle bergruimtes van het huis.

 

Het lijkt erop dat Tom er, sinds het verkeersongeluk, alles aan doet om grip op zoveel mogelijk zaken te behouden. Uit angst dat hem of zijn gezin nog meer gruwel overkomt. Toch beseft hij heel goed dat het bij anderen als over bezorgd kan overkomen. “In het begin begrijpen mensen meestal niet waarom ik prep, maar als ik hen dan uitleg waarom ik doe wat ik doe, snappen ze me vaak wel. Mijn kinderen vinden het juist plezant om met de vriendjes in onze cave te zitten babbelen of om op avontuur te gaan in de Ardennen. Zalig toch? Van jongs af aan nam ik mijn kinderen al mee op survival en leerde ik ze voor zichzelf te zorgen. Veel beter dan die stomme computerspelletjes van tegenwoordig.” Tom schenkt nog een kopje thee voor me in zonder zijn verhaal te onderbreken. “Ik schreeuw mijn manier van leven liever niet van de daken. Maar dat is niet uit schaamte. Ik zou gewoon niet willen dat heel het dorp bij mij aan komt kloppen when the shit hits the fan. Ik zou anderen wel proberen te helpen voor zover ik dat kan. Maar als iedereen nou gewoon een klein noodpakketje zou hebben, zou dat al een groot verschil maken.”
Het Nederlandse Rode Kruis roept burgers al een tijdje op zich voor te bereiden op eventuele rampen, bijvoorbeeld overstromingen. Deze voorbereidingen zijn simpel maar zeer effectief. Je kunt bijvoorbeeld een noodpakket samenstellen met daarin voedsel voor minimaal drie dagen en drie liter water per persoon per dag. Eigenlijk is dit een manier van preppen.

Misschien moet ik ook eens zo’n pakketje inslaan zodat ik op koude winterdagen het huis niet uit hoef om eten te kopen. Supermarkt here I come!

Foto’s: Sandra Mermans

Schrijf je reactie

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen