Meisjes met een missie

Hilde, Monkeyshot is jouw eerste bedrijf. Hoe is het ontstaan?

Hilde: “Met de geboorte van mijn zoontje. Typisch vrouwelijk om zoiets te zeggen (lacht). Daarvoor werkte ik als projectmanager, ik was toen al iemand die graag verantwoordelijkheid nam op het werk en problemen aanpakte. Toen mijn zoontje geboren is, ben ik zes maanden thuis gebleven. Ik dacht: als ik Leon moet achterlaten om te gaan werken, dan moet het de moeite waard zijn. Ik heb aan mijn baas toestemming gevraagd om voor mezelf te beginnen. Het bedrijf waar ik toen werkte, bestaat eigenlijk uit veel verschillende kleine bedrijfjes, dus het gebeurt regelmatig dat iemand zijn eigen bedrijf begint onder de vleugels van het moederbedrijf. Mijn baas zag dat wat ik deed, ook echt werkte en gaf me de toestemming om Monkeyshot op te richten. Monkeyshot beoefent ‘the art and science of user experience design’. In mensentaal: we onderzoeken hoe mensen sites, apps en producten gebruiken en passen hierop onze vormgeving toe. Alles start met de vraag: ‘Waar moet wát staan en hoe moet alles eruitzien?’. Ik ben vier jaar geleden met één collega begonnen en nu werken er 20 mensen.”

Vanwaar de naam Monkeyshot?

Hilde: “Onze producten moeten zo simpel zijn dat een aap ze kan bedienen. Shot wijst op schot in de roos. Het moest een naam zijn die blijft hangen. We hebben hier al vrij snel de term Monkeyshit in het leven geroepen, een naam die we gebruiken als een site crappy is en moeilijk te gebruiken.” (lacht).

Hilde: Toen ik Anneleen ontmoette was er meteen een klik: haar intelligentie, haar uitstraling, het was liefde op het eerste gezicht.

Wanneer heb je Anneleen ontmoet en erbij betrokken?

Hilde: “Dat was op een Creativity Forum, ongeveer twee jaar geleden. Ik speelde toen al met het idee van Peel, waarbij ik mij meer wilde focussen op service design. Bij service design ga je alle raakpunten tussen een klant en dienstverlener doelgericht ontwerpen en op elkaar afstemmen. Toen ik Anneleen ontmoette, was er meteen een klik. Een vrouw die al op zo’n jonge leeftijd zo’n geweldig parcours had afgelegd, dat sprak me enorm aan. Haar intelligentie, haar uitstraling, het was liefde op het eerste gezicht. Ik heb haar aangenomen voor Monkeyshot maar vanaf het begin mocht ze meedenken over de opstart van Peel. Hierin vertrouwde ik op mijn buikgevoel. Ik had meteen het gevoel van ‘een plus een is drie’.”

Hoe was het voor jou, Anneleen?

Anneleen: “Ik ben iemand die het heel fijn vindt om dingen te onderzoeken en in de diepte te gaan, maar ook graag uitvoert. De combinatie tussen Monkeyshot en Peel was ideaal voor mij. Bovendien was het heel leuk om op zo’n jonge leeftijd al zoveel verantwoordelijkheid te krijgen.”

Wat doet Peel precies?

Anneleen: “Peel is de neusspray van de verstopte ideeën. Je mag niet onderschatten hoeveel mensen op goede ideeën zitten te broeden. Vaak hebben ze een duidelijk einddoel voor ogen, maar weten ze niet hoe ze daar moeten geraken. Wij leiden de mensen door het creatief proces, bieden een actieplan aan en leggen hen concrete stappen voor. Om het even welke blokkade een bedrijf heeft, wij kunnen het probleem de wereld uit helpen. We halen de klant uit zijn vertrouwde omgeving en zitten een week in ‘the creative zone’ waar we alleen aan het project denken. Tijdens deze week maken we zo snel mogelijk onze handen vuil door prototypes te maken en die af te toetsen met de eindgebruikers. Het is verbazingwekkend hoeveel je op een week kan realiseren.”

Anneleen: We zijn opgeleid om verandering als iets positiefs te zien. In de realiteit is dat bij veel mensen niet zo evident.

Wat waren de obstakels die jullie moesten overwinnen, als baas of ondernemer?

Hilde: “Het is een cliché maar het is heel eenzaam om zaakvoerder te zijn. Bij de leuke aspecten wil iedereen helpen, maar als je minder leuke beslissingen moet nemen, voel je je best eenzaam. Ik kan wel een toffe baas zijn, maar toch ben ik niet de vriend van iedereen. Dat vind ik moeilijk omdat ik zelf heel sociaal ingesteld ben.

Een tweede moeilijkheid voor mij is de balans tussen werk en gezin te vinden. In de bedrijfswereld moet je altijd een zeker niveau halen. Ik heb soms moeite om in mijn hoofd te switchen tussen thuis en het werk. Wanneer ik in een creatief proces zit, heb ik de neiging om mij op te sluiten en gewoon keihard te gaan. Ik heb een hele goeie gezinssituatie. Mijn partner doet enorm veel, hij kookt bijvoorbeeld elke dag en beter dan mij ook (lacht). Maar dat is niet zo vanzelfsprekend voor hem. Als ik geen gezin zou hebben, zou ik nog harder kunnen smijten op mijn zaak en projecten. Maar dan zou ik natuurlijk ook nog eenzamer zijn.
Mijn zoontje gaat nu naar het eerste leerjaar. Ik voel dat ik terug meer met de zaak kan bezig zijn omdat hij zelfstandiger wordt, maar aan de andere kant is dat ook een valkuil. Hij beseft veel beter wat er nu allemaal rondom hem gebeurt en confronteert me daar ook mee: “Mama, moet jij nu weeral op de iPad zitten? (lacht) Doseren is dus het moeilijkst voor mij.”

Anneleen: Ik zou de Belgen graag wat peper in hun gat willen steken. Dat België wat meer pit krijgt.

Anneleen: “Ik zit in een heel andere situatie. Ik heb nog geen kinderen en kan dus mijn tijd nog vrij indelen. Ik heb het vooral moeilijk gehad om niet automatisch de klant te proberen overtuigen van mijn ideeën. Ik heb ondertussen geleerd dat je moet beginnen met in de leefwereld van de klant te stappen en van daaruit mee te denken en naar oplossingen te zoeken. Ik kwam uit een creatieve bubbel – mijn opleiding aan de technische universiteit in Delft – waarin iedereen even open minded is en innovatief denkt. Als wij hier met klanten samenwerken, is dat vaak een heel andere manier van denken. Dat proces heb ik moeten leren. Niet willen beslissen in hun plaats maar hen leren begrijpen en meenemen in het proces in plaats van vijf stappen voor te lopen. We willen samen iets creëren. We zijn opgeleid om verandering te willen, om verandering als iets positiefs te zien. Ineens kom je in de wereld van mensen voor wie dat allemaal niet zo evident is.”

Als je mag dromen, waar sta je dan over 5 jaar?

Anneleen: “Ik kan niet verder vooruitdenken dan twee jaar. Ik weet dat ik heel veel kan bereiken op vijf jaar tijd, dus dat droombeeld wordt snel te groot. Dat werkt verlammend. Ik wil zeker nooit in mijn eentje verder. Ik heb de groep van collega’s en medewerkers nodig. Maar ik heb niet de ambitie om 100 mensen in dienst te hebben.
Na vijf jaar in Nederland te hebben gewoond en nu terug in België te vertoeven schrik ik van het verschil in mentaliteit tussen België en Nederland. Over het algemeen zijn Nederlanders veel optimistischer en daardoor ook innovatiever dan Belgen. Wij Belgen zijn zoveel conservatiever. Ik zou de Belgen graag wat peper in hun gat willen steken. Dat België wat meer pit krijgt. Ik denk dat Peel daar zeker dingen in kan veranderen. We werken snel, effectief en innovatief. Geen ellenlange vergaderingen, geen eindeloze Power Point presentaties maar gewoon dóen. Mensen uit hun comfortzone dwingen en verandering mogelijk maken.”

Hilde: Ik wil de lijm zijn tussen mensen die openstaan voor verandering.

Hilde: “Mijn droom is House of Innovation, een plaats om creatief te zijn, mensen te prikkelen, te stimuleren. Via opleidingen, maar ook workshops en events. Ik wil graag mensen bij elkaar brengen die elkaar versterken. Gelijkgestemde zielen, met een bepaalde openheid bij elkaar zetten rond een gemeenschappelijk doel. Dat platform wil ik opzetten. Een tweede thuis creëren. En dat dat dan ook nog allemaal perfect zou passen bij mijn gezinsleven, dat zou perfect zijn (lacht). Ik hoef ook geen 100 mensen in dienst. Ik werk graag in een systeem van geclusterde expertises. Ik wil de lijm zijn tussen mensen die openstaan voor verandering.”

Meer info:
www.monkeyshot.be
www.peel.nu
www.hoi.be

Foto’s: Katleen Gils