Nooit eerder studeerden er in Vlaanderen meer jongeren af via de examencommissie (de vroegere middenjury). Het aantal inschrijvingen is gestegen met 40% tegenover vorig jaar. Bij de bevraging naar de reden voor het stoppen met school, kwam schoolmoeheid op de eerste plaats. Ook het aantal inschrijvingen in het volwassenenonderwijs en tweedekansonderwijs zit in de lift. Het lijkt wel of steeds meer jongeren zich om een of andere reden niet helemaal thuis voelen in ons onderwijssysteem. Een systeem dat al tientallen jaren standhoudt in een maatschappij die in een ijltempo evolueert.
Leerkracht en redactrice Margit sprak met vier schoolverlaters die elk op hun eigen manier voor hun diploma zijn gegaan. Het werden eerlijke, openhartige en misschien ook wel inspirerende getuigenissen.
Hiske (38), uitbaatster van de eigenzinnige kapperszaak The Pony Club
“Ik ben nogal gevoelig aan geuren. De klasjes van de Steinerscholen ruiken naar versgebakken brood en bijenwas. Dat is een zalige geur die ik nooit zal vergeten. Ik heb daar een fantastische kleuter- en lagere schoolperiode gekend: ik was nogal een wilde, maar werd daarvoor niet gestraft. De leerkracht gebruikte mijn wild-zijn om de klas mee te trekken. In een groep is het belangrijk dat er diversiteit is. Als iedereen hetzelfde is, krijg je geen dynamiek. Dat heb ik daar heel sterk meegekregen.”
Toen ik 18 werd, had ik er genoeg van. Waarom in godsnaam nog langer op die stoel zitten terwijl je de wijde wereld in kon trekken?
Hoe geweldig ik die Steinerschool ook vond, toen ik in het secundair onderwijs kwam, was ik toe aan iets anders. Als puber wil je toch weer nieuwe dingen (lacht). Ik schrok me een bult. Ik was zo’n afstandelijke relatie met leerkrachten niet gewend. In het derde middelbaar bleef ik zitten, en veranderde ik van school. Ik kwam ik terecht in de muzische vorming (nu woordkunst-drama, KSO, nvdr). Dat was fantastisch: de leerkrachten waren lief en stimulerend, de directeur had een hart van goud en kon om met tieners.
Ik heb geluk gehad met mijn scholen. Ik was daar graag. Ik kon daar 100% mezelf zijn. Maar toen ik 18 werd, had ik er genoeg van. Waarom in godsnaam nog langer op die stoel zitten terwijl je de wijde wereld in kon trekken? Daar kon ik met mijn rebelse puberverstand niet bij.
Mijn familie ziet mij heel graag. Zij zijn mijn back-up waardoor ik altijd wel weet dat alles in orde komt. Dankzij hen voelde ik me heel sterk gesteund in al mijn keuzes: ik had een brede achterban die me in mezelf deed geloven. Daarom was het misschien makkelijker om foert te zeggen en te stoppen met school. Ik ben met de motor naar Marokko getrokken, en op mijn 19de kreeg ik mijn eerste kind.
Toen ik 21 was, kreeg ik mijn tweede kind. Ik voelde me verschrikkelijk eenzaam. Maar in die periode heb ik wel geleerd om op mijn tanden te bijten en door te zetten.
Nu lijkt het natuurlijk alsof alles rozengeur en maneschijn was. Toch heb ik ook moeilijke periodes gehad. Toen ik 21 was, kreeg ik mijn tweede kind. Dat heeft zijn tol geëist. De discipline die nodig was om twee kinderen in je eentje op te voeden was heftig. Ik viel toen geregeld huilend in slaap. Ik voelde me verschrikkelijk eenzaam. Maar in die periode heb ik wel geleerd om op mijn tanden te bijten en door te zetten. Voor de allereerste keer in mijn leven.
Op mijn 22ste besloot ik dat het tijd werd om de dingen waaraan ik begon ook af te maken. Ik startte met een opleiding ‘grime, bodypaint en 3D’ in het volwassenenonderwijs.
Opeens viel alles op zijn plaats: ik haalde mijn diploma en kon bij een bevriende kapper aan de slag. Ik voelde me goed in die kapperszaak: die was mooi ingericht, er kwam fijn cliënteel en mijn baas was een getalenteerde man met goede smaak. Als dat niet mijn eerste salon geweest was, was ik nooit kapster gebleven. In een truttenbelsalon zou ik nooit gelukkig geworden zijn.
Als je in een foute setting terechtkomt, dan denk je vaak dat er iets mis is met jóu. Maar als je dan in de juiste omgeving belandt, bloei je plots open.
Weet je wat het is? Als je in een foute setting terechtkomt, dan denk je vaak dat er iets mis is met jóu. Maar als je dan in de juiste omgeving belandt, bloei je plots open. Ik denk dat dat ook het probleem is met ons onderwijs. Veel mensen komen in een foute setting en beginnen te twijfelen aan zichzelf. Stoppen met school heeft me veel over het leven geleerd. Ik begin meer en meer te beseffen dat het leven niet alleen maar op je werk of alleen maar thuis is. Het is de combinatie van het hele pakket. Daarom vind ik het zo belangrijk dat scholen zorgen voor een aangename leefwereld. Dat leerlingen zichzelf kunnen zijn op die plek, dat ze kunnen openbloeien.
Ik zie tegenwoordig veel leerlingen keuzes maken voor hun toekomst en piekeren over wat de beste beslissing is. Ik herinner mij dat wij vroeger kozen wat wij het leukst vonden.
Vaak zijn ouders ook zo serieus. Je mag toch niet vergeten hoe je vroeger zelf was? Je moet toch wat blijven spelen?
Ik moet bekennen dat ik mezelf soms betrap op moederlijke kneuterigheid. Je maakt je toch zorgen over je kind als dat het niet goed doet op school. Ook mijn eigen dochter raakte uitgeblust toen ze in het vijfde middelbaar zat. Ik had het daar moeilijk mee. We maakten vaak ruzie. Ik vond dat ze moest doorzetten. Tot ik besefte dat ik dat zelf ook niet heb kunnen waarmaken. Toen heb ik het losgelaten en vertrouwd op een goede afloop. Het leven is zo lang, je hebt nog zoveel tijd om alles goed te maken.
Je spiegelt je aan de maatstaf die gecreëerd wordt, en je voldoet niet. Dan voel je je mislukt. Terwijl je gewoon anders bent, maar daarom niet minder goed.
Mijn belangrijkste levensles? Zorg dat je eigenwaarde intact blijft. Ik heb lang niet durven zeggen dat ik mijn school niet heb afgemaakt. Er is niemand die dan zegt ‘wat interessant, wat heb je dan gedaan?’ De meeste mensen zeggen ‘oei’, en dan valt het gesprek stil. Je spiegelt je aan de maatstaf die gecreëerd wordt, en je voldoet niet. Dan voel je je mislukt. Terwijl je gewoon anders bent, maar daarom niet minder goed.
Vroeger dacht ik dat ik gefaald had. ‘Mensen kunnen samenblijven als ze kinderen krijgen, maar ik niet.’ ‘Mensen kunnen hun school afmaken, maar ik niet.’ Er moest wel iets mis zijn met míj, toch?
Nu ben ik fier op mijn omwegen. Ik doe wat ik doe en ik ben best blij met wie ik ben. Ik zou met niemand anders willen ruilen. Soms moet je inderdaad je nek durven uitsteken. Ik heb lang getwijfeld voor ik mijn eigen kapperszaak opende. En nu vraag ik me af waarom ik er niet eerder aan begonnen ben. Als je aan iets begint en trouw blijft aan jezelf, dan komt alles goed.”
5 reacties
Die website is nu verhuisd naar https://diplomaskopen.com/ Dit is de enige website waar je betrouwbaar een diploma kan kopen op zowel MBO HBO als WO niveau.
Ik ben zelf met school gestopt en dat was het beste wat ik ooit heb gedaan. Ik had geen burnout meer en voelde me vrij om andere problemen in mijn leven op te lossen. Veel geleerd en gedaan. Een paar jaar later heb ik een diploma gekocht op https://diploma-kopen.com en een hele goede baan genomen. Mijn ervaring maakte me een veel betere kandidaat en ik ben nu echt super gelukkig.
Ikzelf ben nooit gaan verder studeren, omdat ik het gewoon gehad had met school. Vanaf het eerste leerjaar tot het zesde middelbaar heb ik moeten aanhoren, “zwak maar af want dit is te hoog gegrepen”. Ik heb telkens het tegendeel bewezen, tot verbazing van vele leerkrachten. Het resultaat was dat ik het gehad had met die bekrompen mentaliteit. Ik wilde gaan werken, centen verdienen en op mijn eigen benen staan.
Tot op heden is me dat aardig gelukt, ik werk nog altijd in het vak waarvoor ik gestudeerd heb, heb met mijn doorzettingsvermogen al veel meer kunnen bereiken dan sommige ooit gedacht hadden. Maar ondertussen zitten we in een zo een maatschappij dat je zonder Bachelor of Master gewoon geen kansen meer krijgt. Wat een serieus frustratiepunt begint te worden bij mij. Ik ben nu aan het bijscholen in avondonderwijs om weer up to date te zijn met mijn vakgebied. De rest volgt wel.
Ik blijf nog altijd geloven, als je iets wil je het ook kan bereiken via welke weg maakt niet uit. Door jezelf te blijven en eerlijk te zijn met jezelf en de rest komt het goed.
Knap artikel en herken er veel van mezelf in.
ook ik ben in het zesde middelbaar gestopt. Iedereen verklaarde mij voor gek. Voor mij voelde het goed. Ik ben doorheen mijn volwassen leven altijd naar school blijven gaan. Vorming en educatie stoppen niet op een bepaalde leeftijd. Je leven verandert, je persoonlijkheid verandert, en dus ook de interesses die je in verschillende fasen van je leven ervaart. Ik ben leergierig. En nieuwsgierig. Ik ben nu 39 en ben nog geen jaar zonder opleiding geweest. Soms in dagschool, soms in avondschool, soms via thuiscursus. En daardoor heb ik al de meest uiteenlopende, soms bizarre maar altijd leuke en interessante jobs kunnen doen. Ik ben niet op 1 ding vast te pinnen . Er is zoveel wat me boeit en waar ik meer over wil weten!Volg je eigen weg. Geen enkel systeem kan toepasbaar zijn voor 100.000 mensen!
Mooi Hiske!