Column

Liefde voor brandweermannen

Hoe hulpverleners fixen wat anderen kapot maken

Liefde voor brandweermannen

Gisterochtend om 8 uur zat de 24-urenshift voor de man van mijn vriendin en ex-collega erop. Hij is brandweerman en reed huiswaarts om zijn dochtertjes op te halen en die vervolgens naar school te brengen.

Onderweg naar huis ging zijn telefoon. Of hij onmiddellijk rechtsomkeer kon maken naar de kazerne van Vlaams Brabant Zone West.

Er hadden zich explosies voorgedaan aan Brussels Airport.

Rond dezelfde tijd kom ik toe bij onze dierenarts met onze creatieve bordercollie MacGyver, die zichzelf ontdaan had van zijn gips. ‘Had ik het nieuws al gezien?’ vraagt de dierenarts.
Uit de praktijkruimte en de aanpalende keuken echoën flarden nieuwsberichten. ‘Elf doden, 35 gewonden (…) luchthaven van Zaventem (…) de metro van Brussel (…) het dodental loopt nog op.’ Ik kijk naar mijn telefoon. Het rode led- lampje flikkert hysterisch. Mijn man, moeder, ex-collega’s van Brussels Airlines. ‘Heb je het gehoord? Heb je het gezien?!’

Uit de praktijkruimte echoën flarden nieuwsberichten. ‘Elf doden, 35 gewonden… luchthaven van Zaventem… de metro van Brussel… het dodental loopt nog op…’

Facebook ontploft. Vrienden uit het buitenland en familie uit Jakarta sturen berichten: ‘Are you O.K.? Is everyone safe?’
Mijn hoofd draait. Wat gebeurt er allemaal? Ik loop de checklist in mijn hoofd af: wie ken ik in Brussel? Op de luchthaven? Te veel om op te noemen! En dan denk ik dus aan vriendin en ex-collega Andrea, wier man in Zaventem brandweerman is.

Ik stuur ze een bericht via Facebook. ‘Ik ben nog maar net geland in Madrid,’ vertelt Andrea. ‘Mijn man had ik sinds gisterenavond niet meer gehoord. Ik ben om 4 uur opgestaan en hij was toen nog van dienst.’

Ze zit alleen op een hotelkamer en wijkt geen centimeter van haar telefoon aan de oplader.

Vlak na haar landing in Madrid om 8.30 uur waren passagiers komen vertellen wat er in Brussel gebeurd was. Andrea had haar man niet onmiddellijk kunnen bereiken. Haar gsm vond niet meteen netwerk.

Uiteindelijk komt de verlossende sms dan toch. Hij staat aan de luchthaven in een van de brandweerwagens. Ze hebben zopas nog explosieven gevonden. Twintig kilogram aan explosieven, meer bepaald. De ontmijningsdienst DOVO is die onschadelijk komen maken.

Andrea vraagt per sms wat hij moet doen, hoe het daar is.
Het allesomvattende antwoord drukt hij uit in één woord: ‘Gruwelijk.’

Brandweermannen fixen wat anderen net aan flarden hebben geblazen.
 Ze riskeren hun eigen vel, terwijl hun familie nagelbijtend thuis wacht.


Look for the helpers, you will always find people who are helping. Dat deed ik na de aanslagen in Parijs. Ik heb vooral oog voor de brandweermannen – mijn eigen man is er ook een. Hij kreeg eveneens bericht zich gans de dag beschikbaar te stellen, hoewel we in Oost-Vlaanderen wonen, op ruim 40 km van Brussel.

Alle hens aan dek. Zij fixen wat anderen net aan flarden hebben geblazen.
 Ze riskeren hun eigen vel, terwijl hun familie nagelbijtend thuis wacht.

Brandweermannen en -vrouwen ruimen puin, halen mensen uit de ravage, maken de weg vrij opdat medisch personeel ter plaatse kan komen, treinen weer kunnen rijden en we ons leven weer op gang kunnen trekken. Ze doen dit dagelijks. Sommigen worden hier amper 6 euro per uur voor betaald, zoals ambulanciers die onder het ‘vrijwillige’ statuut werken. Nochtans redden ze levens, nog voor er een arts aan te pas komt.

De brandweer blust niet enkel uw uit de hand gelopen barbecue. Ze redden dieren, bevrijden mensen uit autowrakken, maken wegen vrij van obstakels en vuil, ruimen giftige stoffen op en verdelgen wespennesten.

Kijk de komende dagen rond en focus even op de helpers. Op de mensen die het allemaal weer leefbaar en beter maken.

Kijk de komende dagen rond en focus even op de helpers. Op de mensen die het allemaal weer leefbaar en beter maken. Zij die hiervan een beroep gemaakt hebben en jammer genoeg pas in het nieuws komen when the shit hits the fan: brandweerlui, ambulanciers, politie en veiligheidsdiensten.

Zij verdienen uw aandacht. Laten we geen zendtijd verspillen aan die anderen.

MacGyver, onze hond, zou het allemaal wel willen oplossen. Misschien doet hij dat ook wel met zijn onvoorwaardelijke vriendschap (ondanks het feit dat ik hem een gips met koe-print heb aangesmeerd). Want die vriendschap, daar hebben we vandaag meer dan ooit nood aan.

firefighter

Schrijf je reactie

1 reactie
  • Krista Braeckevelt says:

    Respect voor de brandweer en hulpverleners. Deze mensen waken 24 uur per dag over ons zonder dat wij het beseffen. Mijn man was 40 jaar bij de vrijwillige brandweer en stonden ook in voor de dienst 100. Veel heb ik van hen geleerd in die jaren van geduld, respect , en zoveel meer …….!
    Mijn waardering voor de brandweer en hulpverleners voor het moeilijke werk dat ze weer eens gedaan hebben. Dank allen.

Fei is 30 something, Chinees-Indonesische Belgische, moeder van 1 en stiefmoeder van 2. Ze jongleert met gezin, werk en vrienden. Continu ontdekken, Bicky Burgers, lezen en dansen als de beesten op (Gentse) feesten zijn haar heilig.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen