Een migrant is gewoon iemand die voordien op een andere plek zat, pleegt Russell Brand te zeggen. En hoe je verder ook denkt over de vluchtelingencrisis en migratie, de Engelse komiek heeft een punt. Bij Charlie besloten we op zoek te gaan naar onze roots. Waar komen onze ouders en grootouders vandaan?
“Ja, ik dacht al, jouw achternaam klinkt Kroatisch / Bulgaars / Hongaars / Roemeens / Pools…” Mijn driedubbele nationaliteit (Hongaars, Roemeens en Nederlands) wil nogal eens verwarring oproepen. Spellen levert ook moeilijkheden op: ik kreeg al correspondentie op naam van Koudes, Kovtics, Lovaas… Maar het is toch gewoon Kovács, wat simpelweg Smid betekent..
Als Hongaar in Roemenië een normaal leven leiden onder het communistische regime van Ceausescu, was niet gemakkelijk voor mijn vader. Net als zigeuners behoorden Hongaren volgens Ceausescu niet tot het superieure ras. Roemeens nationalisme beleefde hoogtijdagen en discriminatie was aan de orde van de dag. De Hongaarse geschiedenis kwam niet aan bod tijdens geschiedenislessen, terwijl Hongaren toen al eeuwenlang in Roemenië woonden. Toen mijn Hongaarse vader op zijn achttiende het leger in moest, werd hij getraind om tegen zijn ‘eigen volk’ te kunnen optreden.
Papa (18 jaar) in dienst bij het Roemeense leger
Na de val van het communisme in Roemenië op 26 december 1989, kregen de Hongaarse Roemenen de mogelijkheid hun een Hongaars paspoort aan te vragen. Velen zagen dit als een open poort naar een welvarend leven in Hongarije. Zo ook een deel van de familie van mijn vaders kant: onder andere mijn vader, mijn tante en mijn oma pakten hun koffers. Daar ben ik mijn vader dankbaar voor, want anders had ik misschien nooit bestaan.
Mama (18 jaar) voor het huis in mijn geboorteplaats (Oude Niedorp, Nederland)
Mijn moeder is een ras-Amsterdamse. In tegenstelling tot mijn vader heeft zij het communisme nooit gekend. Haar leven zag er heel anders uit Zo ging mijn moeder samen met haar familie een zomer op vakantie naar Ajká in Hongarije. Een klein Amsterdam werd gebouwd op een camping met een zwembad waar ook veel jongeren uit die stad, waaronder mijn vader, kwamen afkoelen in de zomer. En ook mijn moeder had die ene zomer in Hongarije de behoefte om af te koelen. Daarvoor ben ik mijn moeder dan weer heel dankbaar.
Papa (21) en mama (19) tijdens de zomervakantie in Hongarije
Om een lang verhaal kort te maken: mijn ouders ontmoetten elkaar bij dat zwembad. Mijn moeder keerde voor drie maanden terug naar Hongarije en leerde de taal. Vervolgens nam ze papa mee naar Nederland. Nu zijn we 22 jaar verder. Als mijn vader met zijn Amsterdamse accent aan mensen vertelt dat hij een geboren en getogen Roemeen is, kijken ze hem ongelovig aan.
Toch heeft hij heimwee naar Hongarije. Dat geldt overigens niet alleen voor hem: mijn moeder voelt zich ook thuis in in het prachtige land. En als het aan mijn zusje en mij lag, dan waren we gisteren al voorgoed vertrokken.
Ik wil graag Hongaars leren, zodat ik met mijn oma meer woorden kan uitwisselen dan igen (ja) en nem (nee).
Wat me tegenhoudt? Twee dingen: school en taal. De kwaliteit van het onderwijs in Nederland en België is veel beter. Ik heb een half jaar als uitwisselingsstudent gestudeerd in Boedapest. Vakken waar ik in België en in Nederland ongelofelijk hard voor moest blokken, haalde ik in Hongarije met m’n vingers in m’n neus. Bovendien zijn mijn zus en ik niet tweetalig opgevoed. Dat vind ik jammer. Ik wil graag Hongaars leren, zodat ik met mijn oma meer woorden kan uitwisselen dan igen (ja) en nem (nee). Hoe langer ik wacht, des te lastiger het gaat worden. Ik ga er dan ook voor, maar eerst mijn diploma halen!
Schrijf je reactie