Emoshit

Ode aan de voetganger: het werd tijd

Ode aan de voetganger: het werd tijd

Sinds mijn aanvaring met mezelf, mijn tempo en mijn onrustige geest maak ik mijn leven bewust trager. Als ik zou kunnen kiezen, deed ik alles traag. Maar mijn natuur zegt dat rap beter is. Ik ben zo’n speelgoedautootje dat je even achteruit trekt en dat dan vooruit schiet aan een rotvaart, om na een paar meter weer tot stilstand te komen. Het is ofwel snel ofwel stilstaan. Terwijl traag het beste is van twee werelden. Trage mensen leven volgens mij langer, zien meer, verwerken beter.

Dus zoek ik naar manieren om trager te zijn. En een geniale manier om dat te doen, is wandelen. Wandelen is per definitie de traagste manier om je voort te bewegen en toch ergens te geraken. Dus wandel ik zoveel ik kan. Dat dwingt mij om tijd te nemen voor een verplaatsing. Met de fiets denk ik dat ik overal geraak op tien minuten (pertinent onwaar) als ik maar hard genoeg trap, de verkeersregels een beetje aanpas en mij assertief gedraag in het stadsverkeer. Waardoor ik overal te laat, bezweet en gestresseerd aankom.

“Ook slimme mensen die er veel over weten, zeggen dat voetgangers de bomb diggity zijn.”

Terwijl ik, wanneer ik wandel, soms zelfs te vroeg ben. Oké, dat gebeurt zelden, ik kom  nog altijd vaak te laat, maar ik denk dat dat genetisch is. Wandelen geeft mij ook het gevoel dat ik deel uitmaak van de wereld. Ik kijk rond mij, en niet enkel om te zien of een auto/andere fietser van plan is mij overhoop te rijden. Nee, ik merk bomen op en mensen en dingen die veranderd zijn in het straatbeeld. Ik zie de lucht en denk dan soms: ‘wauw, ge zijt schoon vandaag, lucht’. Ik lach al eens naar mensen die ik kruis op de stoep. Ik BEN de stad. En blijkbaar is dat een gevoel dat ik niet alleen heb. Ook slimme mensen die er veel over weten, zeggen dat voetgangers de bomb diggity zijn.

“De voetganger is essentieel voor de levensvatbaarheid van de stad,” stelt onderzoeker Julia Briones in Het Parool. Peeters (verkeersexpert Kris Peeters, nvdr.) kan er zich helemaal in vinden. “Zonder voetgangers kom je er niet. Te voet gaan is de meest democratische vorm van voortbewegen. Je hebt er niets voor nodig. Onderzoek toont dat wanneer je meer doet voor voetgangers, er meer sociale contacten zijn, er meer sociale controle is en mensen gelukkiger zijn. Voetgangers zijn de kanarie in de koolmijn. In een stad zonder voetgangers is er geen hoge leefkwaliteit, daar is iets aan de hand.”

Voetgangers zijn de kanaries in de koolmijn, de bijen in het ecosysteem, de eitjes in de pannenkoeken. Voetgangers zijn nodig en fantastisch en ze verdienen een Ode. Ze verdienen ook dat er beter voor hen gezorgd wordt. Waar is de Voetgangersbond? Waar zijn de deftige voetpaden (ik vind een voetpad is pas een echt voetpad, als het deftig is)?  Wanneer is het eens Dag Van De Voetganger? Ik ga dat organiseren.

“We zouden ‘hey’ zeggen tegen de buren en we zouden meer ontspannen op onze bestemming aankomen.”

Als meer mensen te voet zouden gaan, zou het hier nog veel beter gaan. Met ons stedelijk weefsel, met onze gezondheid, met ons gevoel van geluk. Ik geloof dat echt. En ik vind niet dat we allemaal Sven Ornelis moeten worden, maar ik zou zo graag zien wat er zou gebeuren wanneer iedereen alle afstanden onder de 2,5 km zou wandelen. We zouden allemaal gedwongen zijn om wat meer stil te staan bij hoe gehaast we zijn, hoe we onze tijd gebruiken, we zouden meer naar de mooie huizen in onze buurt kijken (ook wel zorgen dat je niet in drollen trapt) en naar planten en vogels, we zouden ‘hey’ zeggen tegen de buren en we zouden meer ontspannen op onze bestemming aankomen.

En DAAROM ben ik bereid om mijn eigen verjaardag (die ik graag vier en waarop ik graag àlle aandacht krijg van iedereen) op te geven en daar Dag Van De Voetganger van te maken. Zo hard geloof ik in de weldaad van het wandelen, de vrijheid van de voetganger, de wisdom of walking.

Wie doet mee? Zet vrijdag 27 april 2018 in je agenda. Dan gaan we te voet, gasten.

 

Lees hier alle Emoshit artikels
Zita en Sara Theunynck schrijven samen op hun blog genaamd Emoshit. ‘Want verstandige blogs met nuttige tips zijn er al genoeg.’

Schrijf je reactie

6 reacties
  • candyf says:

    Ik doe alvast mee, ik probeer deze zomer zoveel mogelijk te voet te doen, ook voor afstanden tot 10 of zelfs 15 km. De dingen die ik wel met de auto moet doen probeer ik dan ook op 1 dag in de week te groeperen, zodat de rest van de week mijn 4-wieler ook vakantie heeft. Voor dagelijkse boodschappen (en wandelingetjes naar de markt) heb ik me zelfs een hippe boodschappen-caddy gekocht.

  • Greet says:

    Staat hier genoteerd!Heel herkenbaar artikel voor mij!Top initiatief!

  • Hanne says:

    Hear hear!
    Doe je ook mee op de Dag van de Trage Weg, 15-16 oktober 2017? Alle info op http://www.dagvandetrageweg.be

  • Liesbeth says:

    Genoteerd!
    Moet je eens wandelen met een peuter. Dàt is pas mIndfulnesstraining :-).
    Sinds ik 4/5 werk en de crèche verhuisd is naar mijn buurt (een mens mag al eens chance hebben), ga ik elke ochtend en namiddag te voet naar de crèche en de school en dan terug naar huis om (helaas met de auto) naar het werk te vertrekken. Dat is me wel aangenaam.
    Al mis ik mijn fiets wel.
    En al ben ik ook wel blij dat de dochter volgend jaar naar school gaat. Dan gaan we nog steeds te voet naar school, maar dat is echt vlakbij. Dat geeft me wel de tijd om met de fiets te gaan werken ipv de auto…
    Maar in de stad wandelen, dat is echt één van mijn favoriete bezigheden.

  • jolien says:

    Amen

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen