Column

Hashtag groen

Hashtag groen

“Ik voel me als eeuwige twintiger best goed in mijn vel, heb de leukste vrienden, een zalige job vol afwisseling en ben vrij als een vogel. Hoe kom ik dan dat ik mezelf voortdurend vergelijk met iedereen die het nog beter lijkt te hebben?” Die vraag stelt gastredactrice Ann zich.

Het was vrijdagavond, ik zat gezellig te babbelen met mijn BFF. Over mijn strapatsen met het andere geslacht, over het moederschap (dat van haar althans), over het werk. Kortom, de dingen waar je zoal over keuvelt. Tot het gesprek een andere wending nam. Ik stak een betoog af over een meisje dat ik kende. Even oud als ik, maar wel tien kilo lichter. Ik vertelde mijn BFF dat ik dat meisje een beetje tuttig vond, en dat ik haar figuur toch niet zo ‘wauw’ vond. En ik vertelde over mijn acht jaar jongere collega die net een huis aan het bouwen was, die ongetwijfeld wat geld van thuis meegekregen zou hebben om dat te kunnen betalen. Mijn BFF wendde haar blik – die boekdelen sprak – af. Ik vroeg haar om eerlijk te zeggen wat ze dacht. Ze vond dat ik tegenwoordig wel erg de neiging had om mensen te taxeren. Quoi? Moi?

Hoe komt het dat ik mezelf voortdurend vergelijk met iedereen die het nog beter lijkt te hebben?

Mijn eigen laatste woorden galmden na in mijn hoofd en toen besefte ik dat ik last heb van de vuile, stinkende bacterie die Afgunst heet. Die steekt de kop op als ik geconfronteerd word met iemand die net een KitchenAid heeft gekocht, of iemand die er opvallend ‘putjesloos’ uitzietin bikini, of iemand die staat te blinken met haar knappe vent, zoontje, dochtertje én enthousiaste golden retriever.

Conclusie: ik ben blijkbaar tegenwoordig één wandelende homp frustratie.

Vind ik mijn eigen leven dan zo verschrikkelijk?

Neen. Hoegenaamd niet.

Ik voel me als eeuwige twintiger – we gaan hier niet over details beginnen – best goed in mijn vel, heb de leukste vrienden, een zalige job vol afwisseling en ben vrij als een vogel. Hoe kom ik dan dat ik mezelf voortdurend vergelijk met iedereen die het nog beter lijkt te hebben?

yoga-poses-photos-lr

Hashtag fitspiration. Via Instagram

Ik wil niet met het beschuldigende vingertje gaan wijzen, maar ik heb zo’n vaag vermoeden dat mijn eeuwige compagnon, mijn oh zo dierbare smartphone, hier iets mee te maken heeft. Mijn beheerder van wijsheid, sociale contacten, afspraken, uurroosters, grappige kattenfilmpjes en ook: frustratie. Ondanks het feit dat ik hem toch wel graag bepotel, getuige mijn foto’s-met-een-knipoog op Instagram, of mijn profielfoto’s op Facebook die – grif toegegeven – een beetje te vaak durven veranderen.

Het internet is op een gegeven moment de tentoonstelling van Hoe Het Moet geworden.

Het internet is voor mij op een gegeven moment het walhalla van perfectie geworden. De tentoonstelling van Hoe Het Moet. En op zich is daar niets mis mee: ik vind er goede receptjes en mode-ideeën. Het blijft een leuke en handige manier om contact te houden met je kennissen en om je ex te bespieden. En Instagram is een beetje zoals het lezen van Elle magazine. Of Nest. Of Woef. Of Men’s/Women’s Health. Of de Victoria’s Secret catalogus. Of het Kookboek van de Boerinnenbond. Ontspannend om af en toe eens in te bladeren.

Alleen is het grote verschil: zodra ik mijn iPhone ter hand neem, is er dat vingertje dat automatisch op het icoontje klikt van Facebook. Of Instagram. Moet. Nu. Gaan. Kijken. Dus die af en toe wordt al gauw: elk vrij moment. En laat ik een niet-aflatende stroom van perfectie toe. En natuurlijk ben ik niet perfect, dus – bam! – dan begint het vergelijken.

clipboard01-lr

Hashtag healthy. Via Instagram

Stel, ik nestel me lekker in mijn zetel met een glas wijn en een zak chips. Ik weet gewoon dat er geschranst gaat worden, en ik heb er zin in. Ik doe even Instagram open en ik zie een foto van een bordje spinazie met zoete aardappel en wat zaden, aangevuld met hashtag healthy, hashtag paleo, hashtag fitbody hashtag veel seks. Dat laatste is mijn fantasie die nog even wat olie op het vuur gooit, but you get the point.

Beteuterd kijk ik naar mijn knisperende aardappelschijfjes en draai de zak om, om even te checken of hier wel écht zoveel calorieën inzitten als beweerd wordt. Ik loop terug naar de keuken en kom terug met een klein kommetje chips. De gezondheidsfreaks zullen nu juichen. Langs de kaak van mijn innerlijke Bourgondiër rolt een traantje naar beneden.

Of een ander scenario: ik die op een vrije dag thuishang in m’n pyjama. Ik open dat verrekte internet en daar zijn de foto’s van mensen op de Crossfit, gewichtheffend op de fitness, of joggend in een idyllisch herfstlandschap. Ze kijken me verwijtend aan vanop mijn scherm. Schuldbewust trek ik – dik tegen mijn zin – mijn sportkleren aan en vertrek.

yepsource-instagram-lr

Hashtag inspirational. Via instagram

Of deze, ook een mooie: ik woon alleen en dit is maar tot op een bepaalde hoogte mijn eigen keuze. Zonder zielig te willen doen; ik had me mijn leven op deze leeftijd wel een tikje anders voorgesteld. Dan helpt het niet als ik weer overstelpt word met foto’s van koppels en gezinnetjes hashtag love hashtag mijn allesjes hashtag cosy hashtag samen kunnen we de wereld aan. Moet ik dan een foto posten van mezelf hashtag mijn niksjes of hashtag mijn kamerplantjes?

Ik moet niks, behalve stoppen met mezelf te vergelijken met een realiteit waar een verfraaiende filter opstaat.

Dit is geen kritiek op mijn contacten die hun belevenissen ongetwijfeld goedbedoeld delen met de wereld. Mijn gezonde, fitte, gezellige, hippe en lieve vrienden. Het is hen van harte gegund, hun perfect belichte, pastelkleurige leven met een mix van design en eclectische vintage meubelen. Maar er zijn zo van die dagen dat ik me vrij imperfect voel. En er zijn ook dagen dat ik daar moeilijk mee om kan gaan.

Ik kan moeilijk het gevoel wegstoppen dat ik alles wat ik online zie, ook moét doen, moét hebben of moét zijn. En ik moet niks, behalve stoppen met mezelf te vergelijken met een realiteit waar een verfraaiende filter opstaat.

Misschien moet ik maar eens een filter downloaden in mijn hoofd, om de perfectie-parade een beetje de baas te kunnen. Een keuzemenu, afgestemd op m’n mood, bijvoorbeeld:

  • NO FILTER: ik heb net geweldige seks gehad, ik hou van iedereen, bring it on! En je krijgt the whole charade, alle perfecte plaatjes, ongecensureerd, in hapklare brokken. En alles is zo mooi!
  • LIGHT FILTER: ik ben content, heb net een herfstwandeling gemaakt in mijn eentje. Alle koppel-foto’s worden gefilterd en de wereld bestaat uit lotgenoten die net als jij in een hippe bar in hun sterke, zelfbewuste eentje van een latte macchiato aan het slurpen zijn.
  • ADVANCED FILTER: ik heb Pre-Menstrueel-Syndroom en ga NU een reep chocolade in mijn keelgat rammen. Hell no, geen paleo en/of fitnesstoestanden, please. Ook liefst geen happy couple– of bikinifoto’s, doe maar wat life quotes. Met puppy’s en shit.

 

ann
Ann Joris (32) is stewardess om centjes in het laatje te krijgen, maar pent graag haar frustraties, avonturen en overpeinzingen neer in haar vrije tijd. roodkopjeblog.wordpress.com
Foto boven: Istock

 

Lees ook: Wat als Instagram de waarheid zou tonen?
kind-insta

Schrijf je reactie

2 reacties
  • liese says:

    je inspireert me om er zelf iets over te schrijven!

  • Kelly says:

    Ik heb daar ook weleens last van. Steeds minder, gelukkig maar. Voor een deel omdat ik bepaalde Instagramaccounts gewoon niet meer volg, voor een deel ook omdat ik me altijd minder laat gefrustreerd raken door zogezegd perfecte momentopnames. Als ik me niet goed voel, doe ik eerder leuke dingen (waarvan ik dan foto’s neem die ik dan – ahum – zelf op Instagram zet) dan mijn tijd te verdoen op Instagram en consorten. Allez, dat probeer ik dan toch te doen.
    Bon, samengevat: ik hou van social media en ik vind het leuk om de andere leuke momenten van echte mensen en van mijn ‘idolen’ te zien passeren – maar alleen als ik me goed voel. Anders heeft het vooral het tegenovergestelde effect.

Charlie geeft regelmatig het woord aan mensen die - net als wij - geen blad voor de mond nemen.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen