Next Generation

Aan alle tienermeisjes: “Wees jezelf, no matter what”

Next Generation: Ilona Lodewijckx en Aurike Quintelier van Fille Folle

Aan alle tienermeisjes: “Wees jezelf, no matter what”

Vijfentwintig. Dat is de leeftijd van de oudste persoon die in deze reeks interviews aan bod komt. Allemaal hebben ze grootse dromen, waarvan ze er al op jonge leeftijd heel wat gerealiseerd hebben. Alice Elliott, zelf 19, laat ons kennismaken met bijzondere jongeren die haar inspireren, mensen die elk op hun manier de wereld een stukje mooier maken.

Ilona Lodewijckx (25) is scriptwriter, Aurike Quintelier (25) architecte, en samen hebben ze vorig jaar Fille Folle opgericht: een wekelijkse nieuwsbrief voor meisjes tussen de 12 en 17 jaar. Op amper een jaar tijd hebben ze een rebels, badass antwoord geboden op wat er nooit is geweest: een online magazine voor tienermeisjes die meer willen dan dieet-tips, celebrity roddels en testjes à la ‘Welke smoothie ben jij?’. In de plaats daarvan krijgen lezers tips om te reageren op catcalling, advies over hoe je van je lichaam leert houden, peptalks over waarom je trots op jezelf mag zijn, en lijstjes vol straffe vrouwelijke rolmodellen.

Bovendien kan je Fille Folle vanaf vandaag, behalve in je mailbox, ook terugvinden in de boekhandel. Ilona en Aurike stonden al lang op mijn lijstje met mensen die ik wilde interviewen, dus was dit de ideale gelegenheid voor een gesprek. Ik spreek met hen af in Gent, en terwijl we van onze strawberry lemonades sippen, vertellen de meisjes van Fille Folle over het nieuwe boek, hun tienerjaren, en waar ze van wakker liggen. Ilona en Aurike voelen elkaar zo goed aan dat het haast lijkt alsof ik maar één persoon interview. Ze maken nog net niet elkaars zinnen af.

Hoe zijn jullie op het idee gekomen om een online magazine voor tienermeisjes op te richten?
Ilona: “Het idee is gegroeid vanuit een persoonlijk gemis. Er waren wel tijdschriften voor tienermeisjes, en die waren allemaal heel ontspannend, maar inhoudelijk totaal niet uitdagend. Nooit was er een magazine dat je aanmoedigde om je dromen na te jagen, om de beste versie van jezelf te worden, om van jezelf te leren houden. Topics als gender en body positivity waren nergens te bespeuren, en als je niet blank, slank en hetero was, was de inhoud eigenlijk al niet meer voor jou bedoeld.”

Aurike: “Die tijdschriften waren vaak heel bevestigend in dingen die juist vermeden moeten worden. Je tienerjaren zijn al zo’n kwetsbare periode. Artikels die de druk nog opvoeren, zoals ‘Zo hou je hem tevreden in bed’, heb je dan echt niet nodig.”

“Je tienerjaren zijn al zo’n kwetsbare leeftijd, artikels als ‘zo hou je hem tevreden in bed’ heb je dan echt niet nodig.”

Ilona: “In de VS heb je tegenwoordig magazines als TeenVogue of Rookiemag, maar in België was er nog niets. Ik liep al lang rond met het idee om dat gat op te vullen, en uiteindelijk heb ik het op café toch maar eens aan Aurike verteld. Tot mijn verbazing was zij haast meteen nóg enthousiaster dan ik. Aurike is al sinds het middelbaar een van mijn beste vriendinnen, als er iemand was met wie ik Fille Folle wilde maken, was zij het wel.”

Aurike: “Twee weken later hebben we onze eerste nieuwsbrief verstuurd. Een nieuwsbrief is misschien niet de meest vanzelfsprekende keuze, maar het is wel persoonlijk, en vooral ook heel laagdrempelig. Het was iets wat we meteen konden opstarten, zonder budget.”

Ilona: “De eerste maanden waren onze enige abonnees onze familie en vrienden. We zijn allebei 25, dat maakte het niet evident om onze doelgroep te bereiken. Zelfs nu, een jaar later, hebben we nog steeds veel twintigers als lezers.”

Aurike: “We merken wel dat het stilaan beter begint te lukken om onze doelgroep te bereiken, en de meisjes die ons leren kennen, blijven ook echt. Het gaat misschien traag, maar ik heb liever dat we een paar trouwe lezers hebben, dan dat we viraal gaan en week later alweer vergeten zijn.”

Ilona, je zegt dat Fille Folle ontstaan is vanuit een gemis. Wat zijn dan de dingen die jij het meest miste als tienermeisje?
Ilona: “Echte lichamen. Als kind was ik altijd heel mager, maar als puber kreeg ik plots borsten en een dikkere poep. Zelden zag ik in de media een lichaam dat op het mijne leek. Daar krijg je al snel een compleet fout zelfbeeld van.”

Aurike: “De manier waarop vrouwen worden weergegeven in de media is nog steeds zo onrealistisch. Vooral reclame is vaak echt om misselijk van te worden. Blauwe druppels ‘bloed’ op maandverband, elke porie en elke oneffenheid die wordt uitgewist, reclames voor scheermesjes met benen waar geen stoppel haar op te bespeuren is, je zou voor minder je eigen lichaam gaan haten. Het is zo jammer dat meisjes van amper 12 zich al verplicht voelen om hun benen te scheren.”

“Het is zo jammer dat meisjes van amper 12 zich al verplicht voelen om hun benen te scheren.”

Fille Folle bestaat nauwelijks een jaar en er verschijnt al een boek. Hoe hebben jullie dat voor elkaar gekregen?
Aurike: “Ongeveer een half jaar geleden werden we plots door uitgeverij Van Halewyck gecontacteerd. We hadden er nog nooit aan gedacht dat we misschien een boek konden schrijven, dus dat was een enorme verrassing, maar we hebben geen seconde getwijfeld.”

Ilona: “Het ging allemaal heel snel. We beseffen nauwelijks wat er gebeurd is. Alles is zo snel gegaan. We kunnen ons nog steeds niet voorstellen dat er deze kerst meisjes gaan zijn die het Fille Folle-boek cadeau krijgen.”

Hebben jullie alles samen gemaakt, of was er een rolverdeling?
Ilona: “Aurike heeft alle illustraties gemaakt en de lay-out gedaan, ik heb de meeste teksten geschreven. Niet alle teksten, want over sommige onderwerpen heb ik gewoon geen kennis van zaken. Het is belangrijk om mensen die dat wél hebben, dan ook een stem te geven. Als blank, blond, hetero meisje, zou het belachelijk zijn om te schrijven over afro-haar, of om tips te geven over hoe je uit de kast komt. We vinden het heel belangrijk dat élk meisje een Fille Folle kan zijn, ongeacht haar huidskleur of geaardheid.”

Aurike: “Het boek is een soort van ‘Bijbel van een Fille Folle’ geworden, die we opgedeeld hebben in 10 geboden. Geboden zoals ‘Gij zult uzelf graag zien’, ‘Gij zult uw lijf kennen’, ‘Gij zult leren genieten’ of ‘Gij zult tolerant zijn’. Het is echt één en al girl power en girl love.”

Wat maakt volgens jullie Fille Folle zo sterk?
Aurike: “Het is heel persoonlijk. De schrijvers zijn allemaal ontzettend begaan met de onderwerpen waarover ze schrijven. Gaat er een stuk over mentale gezondheid, dan is het bijvoorbeeld geschreven door een meisje met een angststoornis. Een verhaal wordt zoveel sterker wanneer het aan de hand van persoonlijke ervaringen verteld is.”

Ilona: “Daarom hebben we ook veel getuigenissen verzameld. Een van de hoofdstukken gaat over het feit dat je wel eens valt of tegen muren loopt, letterlijk en figuurlijk.”

Aurike: “Holle woorden als ‘Schaam je niet, iedereen maakt dat wel eens mee’, gaan je niet beter doen voelen wanneer je net het gênantste moment van je leven hebt meegemaakt.”

“Het zou goed zijn als jongens het boek zouden lezen, zodat ze meisjes beter leren begrijpen, en misschien wat minder bang worden van tampons.”

Ilona: “Toen ik 13 was, dacht ik dat een tampon niet nodig was toen ik ging zwemmen. Dat moment waarop je honderd meter verderop je handdoek moet gaan halen terwijl er een straal bloed langs je been loopt, dat zijn dingen die je liever niet navertelt. Maar het zijn juist dat soort verhalen van mensen die gelijkaardige dingen hebben meegemaakt, die helpen op de momenten waarop je het liefst door de grond zou zakken van schaamte.”

Denken jullie dat jongens ook iets aan het boek kunnen hebben?
Aurike: “Jongens zijn zeker welkom, maar het is niet voor hen geschreven. Het zou wel goed zijn als ze het zouden lezen om meisjes iets beter te leren begrijpen, en misschien eindelijk eens wat minder bang van tampons worden.”

Ilona: “Een vriend zei onlangs dat er een gelijkaardig initiatief voor jongens zou moeten bestaan. We zitten nu ook weer niet te wachten op een Fille Folle copycat, maar een tof platform dat een soortgelijke boodschap voor jongens uitdraagt, kan alleen maar goed zijn.”

Is er één hoofdstuk of gebod dat eruit springt voor jullie?
Aurike: “Ik vind het hoofdstuk ‘Gij zult in actie schieten’ heel mooi en belangrijk. Dat gaat over hoe jij zelf van de wereld een mooiere plek kunt maken, en niet per se door grootse dingen te doen. Er is zo veel haat, afgunst en jaloezie, en veel te weinig liefde. Met ons boek willen we meisjes leren om openminded te zijn tegenover mensen die anders denken of andere keuzes maken. We willen hen aanmoedigen om elkaar naar boven te trekken, en niet om elkaar de grond in te stampen.”

Wat zouden jullie willen veranderen om van de wereld een mooiere plek te maken?
Ilona: “Ik zou willen dat de mens wat beter zijn lessen trekt uit het verleden. Het frustreert mij zo dat we niets lijken te leren, en steeds opnieuw dezelfde fouten begaan. De manier waarop we met vluchtelingen omgaan, die neonazi’s in Charlotteville onlangs, het voortbestaan van structureel racisme… We zijn 2017 en toch zijn er nog steeds zo veel mensen die vastzitten in denkpatronen als ‘vrouwen zorgen voor de kinderen’ en ‘homo’s hebben gewoon te veel met poppen gespeeld’.”

Aurike: “Ik zou vooral voor meer rechtvaardigheid willen zorgen. Of het nu ten opzichte van een dier, een persoon of een etnische minderheid is, ik kan echt niet tegen onrechtvaardigheid. Ik zal ook altijd heel fel reageren wanneer ik iets onrechtvaardigs zie.”

“We willen jonge meisjes meegeven hoe ze warme, zelfverzekerde én rechtvaardige vrouwen kunnen worden.”

De toekomst ziet er vandaag niet altijd even rooskleurig uit, lukt het jullie om hoopvol te blijven?
Aurike: “Ondanks al die shit heb ik wel echt het gevoel dat het met de wereld de goede kant op gaat. Het probleem is gewoon dat je via sociale media die eindeloze stroom van deprimerend nieuws ongefilterd en onbeperkt in je schoot geworpen krijgt, of je het nu wil of niet. De wereld mag er dan wel gigantisch op vooruitgegaan zijn, je hebt eerder het gevoel dat het tegenovergestelde gebeurt. Fille Folle is dan ook een manier voor ons om ons idealisme en onze creativiteit te verbinden met elkaar. Zo hebben we het gevoel dat we echt een verschil kunnen maken, door jonge meisjes mee te geven hoe ze warme, zelfverzekerde én rechtvaardige vrouwen kunnen worden.”

Hebben jullie al veel reactie gekregen van tienermeisjes?
Aurike: “Al veel meer dan verwacht! Het is hartverwarmend om berichtjes te krijgen van meisjes die de moeite nemen om ons te zeggen dat we hen hebben geholpen.”

Ilona: “Soms worden we ook om advies gevraagd. We hebben al mails gekregen met als onderwerp ‘Struggles in verband met een jongen’, waar dan tot in de kleinste details een hele situatie wordt uitgelegd, met op het einde de vraag: ‘Denken jullie dat hij verliefd is op mij?’ We nemen dan ook echt onze tijd om een goed antwoord te formuleren. Ik vind dat belangrijk, om aanspreekbaar te zijn. Het is fijn dat die meisjes ons als een soort van vertrouwenspersoon zien, een grote zus die altijd goede raad heeft, iemand waar ze naartoe kunnen met gênante vragen en grote zorgen.”

Wat voor advies zouden jullie geven aan jullie jongere zelf?
Aurike: “Ik zou tegen mezelf zeggen dat ik me kwetsbaar moet durven opstellen, dat ik moet durven lachen naar vreemden en persoonlijke dingen over mezelf vertellen. Door je kwetsbaar op te stellen, geef je anderen de mogelijkheid om dat ook te doen. Natuurlijk krijg je af en toe een gigantische deur tegen je neus, of zijn er mensen die je kwetsbaarheid beantwoorden met ‘fuck off’. Maar het is belangrijk om dat te leren aanvaarden, te leren beseffen dat dat niet aan jou ligt.”

Ilona: “Ik was vroeger ontzettend verlegen en onzeker. Over mijn lichaam, maar ook over wie ik was in het algemeen. Ik vond mezelf in alles maar wat middelmatig. Als ik kijk waar ik nu sta, veel zelfverzekerder en gelukkiger, met een eigen boek, dan zou ik tegen mezelf willen zeggen: ‘Je gaat jezelf nog verbazen, geloof in jezelf, alles wordt beter.’

Is er een algemeen advies dat jullie willen geven aan jonge meisjes?
Aurike: “‘Wees jezelf, no matter what.’ Het klinkt heel cliché, maar het is wel essentieel. Het is ook een beetje de conclusie van het boek. Ergens is dat heel dubbel, want ik weet dat als ze mij dat als tiener hadden gezegd, ik eens goed met mijn ogen zou hebben gerold. Toch is het waar, en ik wou dat ik het eerder beseft had.”

Alle illustraties: Aurike Quintelier
Lees de hele reeks Next Generation hier
Omdat Charlie en Fille Folle zo’n goeie match zijn, krijgen onze lezers met de code CHARLIEXFF  5% korting en gratis verzending op het boek via deze link. De code is geldig tot 5/11. Feest!
Fille Folle is uitgegeven bij Van Halewyck.

Schrijf je reactie

3 reacties
  • Jeroen Follens says:

    Beste Manon,
    Dat heet ‘polemiek’. En daar is een groot tekort aan hier in Vlaanderen. Anderen onmiddellijk verwijten “rechtse praat” te verkopen is een beetje makkelijk, niet? Trouwens, ik dacht dat ik net zoveel recht heb op het uiten van mijn mening als ieder ander? Ik lees nu eenmaal graag verschillende dingen, op verschillende media. En als ik mij geroepen voel om bedenkingen te maken, dan doe ik dat ook. Mag het? Of is het de bedoeling dat iedereen in zijn besloten bubbeltje vertoeft, constant omringd door dezelfde ideeën? Lijkt mij niet bepaald divers, maar bon.
    Enfin, ik besluit hiermee. Wel wil ik nog even kwijt het triestig te vinden dat mensen die zich constant als inclusief en ruimdenkend manifesteren, dat niet lijken te praktiseren naar mensen toe die er andere meningen op nahouden. Je nogal agressieve ‘raus’-reactie naar mij toe heeft in ieder geval weinig van doen met inclusie, noch met ruimdenkendheid.

  • Jeroen Follens says:

    Toch blijft het bijzonder om vast te stellen dat mensen of groepen mensen, zoals Fille Folle, zich zorgen maken over neonazi’s, de omgang met vluchtelingen en structureel racisme. Niet dat het niet mag hoor, of dat het soms ook wel terecht is. Alleen vind ik het nogal bizar dat ze zich géén zorgen lijken te maken over de in aantal toenemende terroristische aanslagen. Nochtans staat de dodenteller daarvan intussen toch redelijk hoog. Veel jongeren maken zich daar wel degelijk ongerust over, getuige onder meer de vele reacties over dat onderwerp op o.m. de jongerenhulplijn Awel.
    Wellicht is het vanuit een gemakzuchtige vorm van politieke correctheid, of is zoiets vermelden zelfs voor Charlie-scribenten té badass, maar het zou de geloofwaardigheid van mensen die bekommerd zijn over “wereldproblemen” ten goede komen, mochten ze een iets vollediger verhaal brengen. Mij is het allemaal iets te afgelikt en voor de hand liggend om telkens op dezelfde nagels te blijven kloppen, zonder ook maar eens dat “gevoelig” onderwerp, namelijk moslimextremisme, aan te kaarten. Het doet mij wat denken aan het weggooien van onbetaalde rekeningen. Eenmaal uit het zicht, lijkt het alsof ze nooit bestaan hebben.

    • manon yess says:

      jeroen follens : ga elders je rechtse praat verkopen , daar besteedt jij blijkbaar het grootste deel van je leven aan ! Dit is een superinitiatief filles xxxxx

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen