Opinie

“Slanke mensen zijn sowieso zelfzekere types.” Think again

“Slanke mensen zijn sowieso zelfzekere types.” Think again

Dun. Een woord dat bij veel mensen verschillende gevoelens oproept. Voor de één is het een streefdoel, voor de ander is het onaantrekkelijk. Slank zijn is al jarenlang hét schoonheidsideaal en elke dag komen er nieuwe middeltjes uit die beweren te helpen met afvallen. Je zou dan denken dat slanke mensen sowieso onweerstaanbare, zelfzekere types zijn? Think again.

Al mijn hele leven hoor ik twee tegenstrijdige opmerkingen. Enerzijds: “Je kan alles eten wat je maar wil, mensen zouden een moord plegen voor zo’n lichaam!” Anderzijds: “Je ziet er wel erg dun uit, zou je niet wat meer moeten eten?” Wel, aan degenen die het zo nodig vinden om een mening te uiten over mijn gewicht: hoe moet ik me dan precies voelen over mijn eigen lijf? Als tiener keek ik een tijdlang ontevreden in de spiegel. Ik wou voller zijn, maar kreeg er geen kilogrammetje bij.

“Als tiener keek ik ontevreden in de spiegel. Ik wou voller zijn, maar kreeg er geen kilogrammetje bij.”

Ik worstelde met mezelf graag te zien, maar had niet het gevoel dat ik mijn zorgen bij iemand kwijt kon, omdat ik volgens velen dankbaar moest zijn voor een lichaam als het mijne. Waarom was ik dan toch ontevreden? Ik zag er volgens anderen ongezond dun uit en begon mezelf ook zo te zien. Zeggen dat ik moeite had met bijkomen, terwijl zo veel mensen op dieet waren om toch wat kilootjes kwijt te spelen, kon ik niet.

Die periode met een laag zelfbeeld duurde gelukkig niet lang. Na een doktersbezoek waarbij ik te horen kreeg dat ik gezond was en me geen zorgen moest maken, besefte ik dat ik daar wél heel dankbaar voor mag zijn. Nu voel ik me goed in mijn vel, maar het zou fijn zijn om eerlijk te kunnen praten over onzekerheden zonder te horen dat ik niet moet klagen. Al was mijn ontevredenheid tegenover mijn lichaam van korte duur, toch besef ik dat sommige mensen dit elke dag voelen, wat jammer en verontrustend is.

“Het zou fijn zijn om eerlijk te kunnen praten over onzekerheden zonder te horen dat ik niet moet klagen.”

De reclamebeelden waarmee we dagelijks geconfronteerd worden, spelen hier een grote rol in. Ze weerspiegelen de realiteit niet. Het zijn bewerkte beelden van modellen in ongemakkelijke houdingen om zo het product dat ze adverteren mooi in beeld te brengen. Vrouwen kunnen zich niet in die beelden herkennen en toch vergelijken ze zichzelf ermee.

In het dagelijks leven worden natuurlijk dunne vrouwen dan weer afgekraakt omdat ze er ongezond uitzien. Die tegenstelling vind ik moeilijk te begrijpen. Waarom kijken ze op naar slanke modellen, terwijl ze het lichaamstype ook zó bekritiseren? Helaas komt body shaming bij elke lichaamsbouw voor. De opmerking maken dat een persoon beter een boterham meer of minder moet eten, is nergens voor nodig. Ik eet trouwens liever pasta dan brood, dus als iemand wil trakteren, ga ervoor.

Belgisch model en actrice Lize Feryn is een goed voorbeeld van de kritiek die natuurlijk slanke vrouwen krijgen. Zij vertelde dinsdag in Van Gils & Gasten nog hoe ze vorige zomer geconfronteerd werd met bodyshaming nadat ze een foto op Instagram plaatste in bikini. “Je bent lelijk mager, sorry”, “precies vel over bot” en “mijn dochter heeft anorexia, je bent een slecht rolmodel”. Het zijn maar enkele voorbeelden van de reacties die onder haar foto verschenen. Lize reageerde hier kalm op, maar op midden maart moest ze toch even kwijt dat ze het beu is om haar lichaamstype steeds opnieuw te moeten verantwoorden. “Dat ik mager gebouwd ben, zou niemands zorg moeten zijn. Ik ben kerngezond en heb de luxe nooit calorieën te moeten tellen. Maar waarom zeggen we geen hoera aan alle lichaamstypes?”, herhaalde ze ook in Van Gils & Gasten.

“Er is niet één definitie voor wat schoonheid is.”

De body positivity beweging is de laatste jaren in opgang en heeft de boodschap om verschillende lichaamsmaten te vieren. Een zeer goede en belangrijke boodschap, maar hier horen de kleinere maatjes dus ook bij. Gelukkig namen veel mensen het op voor Lize Feryn en werd ze gecomplimenteerd. Zo’n positiviteit verspreiden, moet vaker gebeuren, ook bij vollere vrouwen die foto’s van zichzelf online plaatsen.

Het is waar dat slanke vrouwen in het verleden sneller gevierd werden dan vollere vrouwen. En wanneer ik mezelf in een broek van maat medium moet worstelen, stel ik mij ook de vraag wie er dan wel in past. Maar vrouwen een dik varken of een wandelend skelet noemen, is even discriminerend en fout.

Iedereen worstelt wel eens met zichzelf graag te zien. Of dat een geruststelling is, weet ik niet. Self love is een leerproces en de ene dag lukt het wat beter dan de andere. Mijn conclusie: schoonheidsidealen zijn complete bullshit. Er is niet één definitie voor wat schoonheid is. Oké, als je het in de Van Dale opzoekt, staat er: de eigenschap mooi te zijn. Maar wat is mooi dan? Dat is voor iedereen anders. Mensen komen in verschillende groottes en breedtes en die diversiteit moeten we vieren. Het zou ook fijn zijn, mochten we allemaal wat meer complimentjes geven aan mekaar, in plaats van die interne onzekerheid aan te moedigen.

Dus moest je het vandaag nog niet gehoord hebben: je ziet er goed uit.

Foto: Istock

Schrijf je reactie

1 reactie
  • Sally says:

    Zo herkenbaar! Ik durf ook nooit te klagen tegen andere vrouwen over al mijn onzekerheden over mijn lichaam, omdat ik weet dat velen van hen willen vermageren en jaloers zijn omdat ik ‘alles kan eten’ en nooit bijkom – maar ik heb jarenlang mijn uiterste best gedaan om toch wat bij te komen, ik durf mezelf moeilijk vertonen in bikini, ik haat soms hoe hard je m’n ribben kan zien etc. Ik heb al ‘anorexia!’ horen roepen als ik voorbij liep.
    Het perfecte lichaam bestaat niet, en het is dus zeker niet omdat je dun bent dat je je soms niet even slecht voelt als je het vergelijkt met de figuren in de media.

Sarah Van Evercooren (20) is studente Journalistiek en houdt zich al heel haar leven bezig met schrijven. Van fantasierijke romans vol dt-fouten toen ze klein was naar diepgaande artikels met (hopelijk) geen dt-fouten nu ze groot is. Met een breed interesseveld schrijft ze over verschillende onderwerpen zoals gelijkheid, geloven en cultuur. Boeiende figuren tegenkomen en hun verhalen brengen vindt ze het leukst.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen