Getuigenis

De drooglegging

Anderhalf jaar geen seks.

De drooglegging

Mensen getuigen anoniem en zonder schroom over hun seksuele escapades en alledaags gesukkel. Niet over hoe het zou moeten zijn, maar over hoe het werkelijk is. Van de eerste keer tot porno kijken of een onenightstand. Hier lees je het allemaal met rode oortjes.

Soms trek ik al mijn kleren uit om naakt voor de spiegel te gaan staan. Alsof ik met eigen ogen wil zien waar het aan schort. Dat lijf dat onherkenbaar is geworden. De heupen die veel te breed zijn, de veel te vlezige billen, de borsten die minder pront zijn dan vroeger. En het litteken. Het litteken dat iedere nieuwe man eraan zal herinneren dat het kind niet het zijne is. Dat het niet vreemd is, daar wil ik mezelf van overtuigen. Dat het niet vreemd is dat ik met niemand meer het bed deel. Ze zouden wel gek moeten zijn. Ik zou wel gek moeten zijn.

Ik zou in mijn seksuele prime moeten zijn maar doe het al jaren (bijna) niet meer. De eerste keer dat er anderhalf jaar over ging, had ik nooit durven denken dat dit het scenario zou zijn voor nog veel meer jaren. In het begin waren er verzachtende omstandigheden. Het leven had me een pandoering gegeven waar ik lange tijd niet goed van was. In die tijd was seks niet echt een prioriteit. Het flitste af en toe nog wel es door mijn hoofd en naar mijn buik, maar mijn verdriet haalde vlotjes de bovenhand op mijn libido. Pas toen ik min of meer was bekomen van ’s levens oplawaai, begon het pijnlijk te worden. Daar diende zich spontaan een oplossing voor aan: a friend with benefits. Hij zette die (bijna) aan het begin van deze paragraaf. Maar ook hij vond een vriendin.

Ik kreeg misschien geen liefde maar tenminste wel aandacht. En seks.

Er was een tijd dat het allemaal anders was. Ik reeg de losse flodders en onenightstands aan elkaar. Mijn leven bestond uit feestjes en drank, oppikken en opgepikt worden. Zelfs (en vooral) onder invloed van alcohol bleef mijn verstand scherp en snedig. Ik slaagde erin de knapste mannen mijn bed gewoon in te praten. Het gebeurde wel eens dat ik op vrijdag met de ene man en op zaterdag met een andere in bed lag. Een mening of oordeel heb ik daar nog steeds niet over. Het gleed van me af, met evenveel gemak als de kleren dat van mijn lijf deden. Ik werd er niet gelukkiger door. Ik werd er niet ongelukkiger door. Dikwijls kwam ik klaar en soms ook niet. Alles was wat het was. Ik kreeg misschien geen liefde maar tenminste wel aandacht. En seks.

Voor de mannen die me ’s nachts hun gunsten verleenden, maakte ik ’s ochtends ontbijt. In die dagen leek ik op welhaast magische wijze altijd eieren en vers fruit in huis te hebben. Ik zette hen aan de keukentafel met koffie en haalde vanalles uit de kast om, na hun lijf, ook wat van hun hart voor me te winnen. De stoeipoes maakte plaats voor de moederfiguur. Meestal hadden zij een verhaal dat ze schoorvoetend deden en waar ik met zorg naar luisterde. Meestal hoorde ik nadien nooit meer van hen.

Het tochtgat binnenin me gaapte zwarter met iedere man die vertrok. Het echode steeds luider: ‘HOU. VAN. MIJ.’

Uiteindelijk deed iemand dat ook. Iemand met wie ik per uitzondering niet de eerste avond al de koffer indook. Achteraf hoorde ik dat mannen de vrouwen die dat doen, niet als relatiemateriaal beschouwen. Gezien mijn ervaring kan ik niet anders dan dat voor waar aannemen. Had ik dat maar eerder geweten, voor ik mijn hart en lijf op een hoop had gegooid als goedkope slipjes op de markt. Want hoe makkelijk het me schijnbaar viel mijn kleren uit te trekken en mijn lijf te geven, in wezen hunkerde ik er vooral naar dat hart te mogen delen. Ze onderling inwisselbaar te grabbel gooien, was waar ik de mist was ingegaan.

Ik had altijd al van seks genoten, maar met de man die van me hield, kreeg het een andere dimensie. Onmiddellijk sliepen we iedere nacht samen, naakt ongeacht het seizoen. Mijn punani reageerde als een hond van Pavlov op een stuk van mijn vel op het zijne. Een mond rustte met iets meer nadruk, een streling werd uitgesprokener en mijn hand gleed af naar zijn pik. Die paste perfect in mijn hand, mijn mond en mezelf. Ik kon niet genoeg van hem krijgen. Zijn handen pasten dan weer perfect rond mijn billen, zijn mond aan mijn borsten. We deden het bijna elke nacht en liefst opnieuw ’s ochtends. We deden het vaak onverwachts op de sofa, in de badkamer en wanneer dat helemaal niet de bedoeling was. Onwillekeurig denk ik altijd aan het nummer Let’s talk about sex van Salt-n-Pepa: “Everybody has sex. I mean, everybody should be makin’ love.

Ik begon te vermoeden dat het moed vergt om iemand in de ogen te kijken als je klaarkomt.

Liefde was een sleutelbegrip geweest in de best denkbare seks die ik ooit heb gehad. Blootgeven kreeg een nieuwe betekenis. Intimiteit had haar die gegeven. Uit de kleren gaan is gemakkelijk, blootgaan al een pak moeilijker. Retrospectief begreep ik waarom zoveel mannen het op z’n hondjes met me hadden willen doen. Dat was heus niet alleen omdat ze mijn kont zo lekker vonden. Ik begon te vermoeden dat het moed vergt om iemand in de ogen te kijken als je klaarkomt. Onder het mom van geilheid verstopten ze zich, de mannen die me niet liefhadden.

Nadat de man die wel van me hield, was weggegaan, ben ik nooit meer teruggekeerd naar een losbandig leven. Ik verkoos mijn lijf en hart duur en verplicht samen te verkopen. Opnieuw aan seks zonder liefde doen, wekte weerstand in me op. Misschien had het kind dat mijn lijf ondertussen had geproduceerd, me meer respect doen krijgen voor waartoe het in staat was. Ik weet het niet zo goed. Maandenlang dacht ik mezelf in bedwang te moeten houden en liet ik uit zelfbescherming het haar op alle delen van mijn lijf weelderig groeien. Het werd mijn geheime moderne kuisheidsgordel. Ik wist dat ik nog liever doodviel dan onverwachts naakt gezien te worden met de benen van een gorilla en een ontplofte mol ter hoogte van mijn kruis. No siree, no sex for me.

In tussentijd is een dergelijk afleidingsmanoeuvre overbodig geworden. Ergens onderweg heb ik beslist – of eerder ontdekt – dat ik het misschien ook gewoon waard kan zijn, geliefd te worden. Ik lijk met terugwerkende kracht te wachten op seks voor het huwelijk. In deze gaat het om seks voor ‘het verbond’. Of zo. Ik wil mijn lijf en leden niet meer aan de voeten van de eerste de beste werpen, in de hoop daar een schijn van liefde uit te puren. Ik moet tenminste het gevoel hebben dat het wat kan worden met een man. Hij moet me te slim af zijn voor ik met ‘m het bed in wil. Dat ik daardoor onderworpen ben aan een drooglegging waar zelfs die van Chicago niet aan kan tippen, neem ik er met verbazingwekkende gelatenheid bij. Want ik ben het waard.

Maar soms ga ik dus wel voor de spiegel staan. Want hoe meer seks je hebt, hoe aantrekkelijker je jezelf vindt. Daar bestaat vast een studie over. Dat iemand die eens voor me opdiept.

Schrijf je reactie

2 reacties
  • M. says:

    Het doet me deugd te lezen dat andere vrouwen ook seks los van de opgeklopte overwaardering kunnen zien. Rondneuken is zo’n leeg bestaan. Ik deed dat slechts in kleine mate, maar voelde mij na een tijdje compleet uitgehold.

    Jezelf ‘sparen’ voor de volgende Grote Liefde, mooier wordt het niet.

  • Confronterend. Het is allemaal niet zo belangrijk. Maar na een tijdje alleen, nog geen jaar gelukkig, weet ik al niet meer hoe het voelt. En nemen de herinneringen aan de enthousiaste tijden van drie keer per nacht met de man waar ik even verliefd op was als dat ik me nu in de steek gelaten voel door hem, mythische proporties aan. Ik vond het vast toen ook wel eens plakkerig en te veel, maar als ik er nu aan terug denk, kan ik alleen maar diep zuchten.
    En ik ben niet zo goed in kansen euh… Grijpen. De zeldzame keren dat een kans zich aandiende, kroop ik in mijn schulp want te gekwetst, te bang, te alleen, te veel pijn, te verwoest vanbinnen, niets te geven. Ik ben dertig, en ik denk vaak dat het nooit meer zal gebeuren :). En die gedachte is zo dramatisch dat het me dan weer vrolijk stemt. 🙂

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen